Jak rozmawiać z rodzicami o uzyskaniu pomocy

Słyszymy od wielu nastolatków, którzy mówią, że myślą, że potrzebują pomocy z problemem emocjonalnym lub zdrowia psychicznego, ale nie są pewni, jak powiedzieć o tym rodzicom, lub boją się poruszyć ten temat.

To zrozumiałe – powiedzenie rodzicom, że zmagasz się z czymś naprawdę poważnym, jak lęk czy depresja, może być trudne.

Jeśli jesteś bardzo niespokojny, może krępujesz się przyznać, że rzeczy, które wydają się łatwe dla innych ludzi, są dla ciebie bardzo trudne – wręcz bolesne. Może już czujesz, że są na ciebie źli za to, że nie robisz rzeczy, które ich zdaniem powinieneś umieć robić.

Jeśli masz depresję i jesteś wycofany, spędzasz dużo czasu w swoim pokoju i unikasz rodziny, może martwisz się, że oni tego nie zrozumieją i powiedzą ci, żebyś się z tego „otrząsnął”. Albo że będą tobą rozczarowani.

Ale zadaniem rodzica jest pomóc ci, a oni prawie zawsze są bardziej życzliwi, i mniej osądzający, niż sobie wyobrażasz. Prawdopodobnie jesteś dla nich ważniejszy niż zdajesz sobie sprawę, a oni nie czują się naprawdę szczęśliwi, jeśli ty nie jesteś szczęśliwy. Ale najpierw musisz dać im znać, jak się czujesz. Oto kilka wskazówek, dzięki którym rozmowa o tym będzie nieco łatwiejsza.

1. Wiedz, że nie ma nic złego w proszeniu o pomoc. „To tak jak z trudnościami w matematyce” – mówi psycholog z Child Mind Institute Jerry Bubrick. „Poszedłbyś do swoich rodziców i powiedział: 'Słuchaj, naprawdę zmagam się z matematyką i potrzebuję dodatkowej pomocy. Czy możesz mi pomóc uzyskać tę pomoc?” „. Pamiętaj, że eksperci twierdzą, że ludzie, którzy odnoszą sukcesy w życiu, to nie ci, którzy nie mają żadnych problemów, ale ci, którzy są dobrzy w uzyskiwaniu pomocy i odbijaniu się od przeciwności losu.

2. Przywołaj to. Wybierz spokojny moment. „Nie mów im: 'Hej, właśnie kogoś zabiłem'” – radzi dr Bubrick. Łatwiej jest rozmawiać, kiedy wszyscy czują się swobodnie. Nie chcesz konkurować o ich uwagę z innymi rzeczami lub rodzeństwem.

3. Wyjaśnij, jak się czujesz. Powiedz, z czym masz problem i jak to na ciebie wpływa. Na przykład: „Zdaję sobie sprawę, że bardzo trudno jest mi uczestniczyć w zajęciach. Nawet jeśli tylko czytamy na głos, boję się, że nauczyciel mnie zawoła. Staję się bardzo niespokojny i nie mogę się skupić. Czasami czuję się tak zdenerwowany, że mówię, że jestem chory, żebym mógł zostać w domu ze szkoły.”

Albo może, „Nie czuję się ostatnio sobą. Jestem cały czas zmęczony i nie chce mi się robić rzeczy po szkole. Cały czas czuję się smutny – nie czuję się dobrze.”

4. Powiedz, że chcesz pomocy. Nie daj się wciągnąć w próby analizowania lub wyjaśniania, dlaczego tak się czujesz. Po prostu powiedz: „Chcę się spotkać z kimś, kto może mi pomóc. Chcę nauczyć się pewnych strategii, abym mógł zacząć czuć się lepiej.”

Jeśli powiedzą, że to, co opisujesz, brzmi normalnie – każdy czasem się denerwuje lub jest zdołowany – daj im znać, że jesteś całkiem pewien, że to coś poważniejszego niż to. Sposób, w jaki się czujesz, czyni cię nieszczęśliwym i powstrzymuje cię od robienia rzeczy, które chciałbyś robić.

5. Jeśli potrzebujesz, spróbuj jeszcze raz. „Nie zawsze jest to dobry czas na rozmowę z rodzicami”, mówi psycholog Child Mind Institute Rachel Busman. „Jeśli czujesz, że twoi rodzice pomiatali tobą wcześniej, spróbuj zapytać ich ponownie”. Czasami potrzeba trochę czasu, aby rodzice zrozumieli wiadomość. Dr Busman zaleca jednak, aby tym razem wygospodarować czas na rozmowę. Powiedz: „Jest coś, o czym chcę z tobą porozmawiać i jest to ważne. Kiedy będziesz mógł porozmawiać?”

Dr. Busman mówi, że pomocne może być również zwrócenie się do innej zaufanej osoby dorosłej. Ciocia lub wujek mogą pomóc Ci porozmawiać z rodzicami o tym, jak się czujesz. Zaufany dorosły w szkole, jak nauczyciel lub psycholog szkolny, jest również dobrą opcją. „Nawet jeśli masz problemy w szkole, ktoś tam będzie chciał Ci pomóc” – mówi dr Busman. „Ich zadaniem jest pomóc Ci poczuć się sukcesem.”

6. Nie czekaj. Im szybciej poprosisz o pomoc, tym szybciej zaczniesz czuć się lepiej, więc nie odkładaj tej rozmowy na później. Po niej będziesz z siebie dumny, a poczucie mniejszej samotności może przynieść wielką ulgę.

.