Ucho zewnętrzne
Widoczna część ucha zewnętrznego nazywana jest małżowiną uszną. Dźwięki, które słyszysz w życiu codziennym, są odbierane jako fale dźwiękowe i kierowane do przewodu słuchowego, gdzie są wzmacniane. Fale dźwiękowe wędrują następnie w kierunku elastycznej, owalnej membrany znajdującej się na końcu przewodu słuchowego, zwanej błoną bębenkową (bębenkiem). Kiedy fale te docierają do błony bębenkowej, zaczyna ona wibrować.
Ucho środkowe
Wibracje z błony bębenkowej wprawiają w ruch kosteczki słuchowe. Kosteczki słuchowe to trzy maleńkie kości, które są najmniejsze w ludzkim ciele i są znane jako młoteczek (młot), kowadełko (incus) i strzemiączko (stirrup). Wszystkie one współpracują ze sobą, aby jeszcze bardziej wzmocnić i przekazać dźwięk do ucha wewnętrznego.
Strzemiączko przyczepia się do okienka owalnego, które jest pokrytym błoną otworem prowadzącym z ucha środkowego do ucha wewnętrznego. Rurka eustachiusza łączy ucho środkowe z nosogardłem i jest odpowiedzialna za wyrównywanie ciśnienia powietrza między uchem środkowym a otoczeniem.
Ucho wewnętrzne
Fale dźwiękowe wchodzą do ucha wewnętrznego do narządu w kształcie ślimaka zwanego ślimakiem. Ślimak jest wypełniony płynem, który porusza się w odpowiedzi na wibracje z okna owalnego. Podczas ruchu płynu, tysiące zakończeń nerwowych jest wprawianych w ruch i przekształca drgania w impulsy elektryczne. Impulsy te podróżują wzdłuż nerwu słuchowego do mózgu.
Mózg następnie interpretuje te sygnały i tak właśnie słyszymy i rozumiemy. Ucho wewnętrzne zawiera również narządy przedsionkowe, które są odpowiedzialne za równowagę.
.