Język białoruski, białoruski pisany także jako białoruski, starsze pisownie białoruski i białoruski, dawniej nazywany białoruskim lub białorosyjskim (nie mylić z „białymi” Rosjanami, którzy walczyli przeciwko komunistom po rewolucji rosyjskiej 1917 r.), białoruski Belaruskaya mova, język wschodniosłowiański, który jest historycznie językiem ojczystym większości Białorusinów. Wiele XX-wiecznych rządów Białorusi prowadziło politykę faworyzującą język rosyjski, w wyniku czego język rosyjski jest częściej używany w edukacji i życiu publicznym niż białoruski. Język białoruski stanowi ogniwo pośrednie między językiem rosyjskim i ukraińskim, ponieważ jego dialekty stopniowo przechodzą w dialekty rosyjskie i dialekty ukraińskie na poszczególnych granicach. Dialekty centralne, spośród kilku dużych stref dialektalnych, stanowią podstawę standardowego języka białoruskiego. Język ten zawiera wiele polskich zapożyczeń i jest zapisywany cyrylicą. Starsza forma białoruskiego była używana jako oficjalny język administracji w XIV-XVI wieku w Wielkim Księstwie Litewskim, które obejmowało dzisiejszą Białoruś, a także Litwę i Ukrainę.
.