Zespół fibromialgii (FM) wydaje się mało prawdopodobnym kandydatem do klasyfikacji jako ból neuropatyczny. Zaburzenie to jest diagnozowane na podstawie zgodnego wywiadu i obecności wielu obszarów tkliwości mięśniowo-szkieletowej. Stała patologia w obwodowym lub ośrodkowym układzie nerwowym (OUN) nie została wykazana u pacjentów z FM i nie są oni narażeni na zwiększone ryzyko chorób OUN, takich jak stwardnienie rozsiane lub obwodowego układu nerwowego, takich jak neuropatia obwodowa. U znacznej części chorych na FM występują objawy towarzyszące o niepewnej etiologii, takie jak przewlekłe zmęczenie, zaburzenia snu, drażliwość jelit i pęcherza moczowego. Z wyjątkiem migrenowych bólów głowy i prawdopodobnie zespołu jelita drażliwego, towarzyszące im zaburzenia nie mają pochodzenia neurologicznego. Impuls do sklasyfikowania FM jako bólu neuropatycznego pochodzi z wielu linii badań sugerujących, że rozległy ból i tkliwość są związane z przewlekłą sensytyzacją OUN. Badanie sposobu definiowania terminu ból neuropatyczny ujawnia koncepcyjny podział na 2 częściowo pokrywające się grupy zaburzeń: te z widoczną patologią w układzie nerwowym i te charakteryzujące się przede wszystkim trwałą dysfunkcją w układzie nerwowym. Tradycyjnym podejściem do definicji bólu neuropatycznego jest wymóg istnienia wyraźnej patologii w układzie nerwowym. Rozszerzenie definicji tak, aby wymagała jedynie trwałej dysfunkcji układu nerwowego jest mniej przyjemne, ponieważ otwiera klasyfikację na wiele zaburzeń o niepewnej etiologii, w tym złożony zespół bólu regionalnego. Ponieważ nie ma pewności, które z wielu różnych zespołów bólu przewlekłego zawierają trwały komponent sensytyzacji ośrodkowej, ograniczenie terminu „ból neuropatyczny” do zaburzeń o pierwotnej etiologii wyraźnie związanej z bólem obwodowym lub OUN jest rozważne i zgodne z praktyką kliniczną.