IJsselmeer Polders, holenderski IJsselmeerpolders, grupa czterech polderów, środkowa Holandia, które zostały zrekultywowane z IJsselmeer, jeziora, które było częścią dawnego Zuiderzee. Poldery znajdują się w południowej części jeziora i wzdłuż jego wschodniego brzegu (z wyjątkiem Wieringermeer na północnym zachodzie).
Projekt Zuiderzee, który obejmował budowę tamy (Afsluitdijk; ukończony w 1932 r.) zamykającej IJsselmeer i późniejszą rekultywację jego bogatej morskiej gliny, rozpoczął się w 1920 r. zgodnie z planami inżyniera-państwowca Cornelisa Lely’ego. Budowa polderu Wieringermeer (75 mil kwadratowych), polderu północno-wschodniego (Noordoost) (181 mil kwadratowych) i polderu wschodniego (Oostelijk) Flevoland (204 mile kwadratowe) została zakończona odpowiednio w 1930, 1942 i 1957 roku. Polder Południowy (Zuidelijk) Flevoland (166 mil kwadratowych) został ukończony w 1968 roku. Piątym potencjalnym polderem jest polder Markerwaard w południowo-zachodniej części IJsselmeer. W budowie od 1963 roku, jego wały były częściowo zakończone w połowie lat 80-tych, ale plany zostały następnie porzucone.
Polder Wieringermeer, na północno-wschodnim wybrzeżu Noord-Holland, został włączony do tej prowincji. Poldery Northeast, East Flevoland i South Flevoland zostały połączone w 1986 roku w jedną jednostkę administracyjną o nazwie prowincja Flevoland, z centrum w nowym mieście Lelystad.
Cztery poldery odzyskane z IJsselmeer zwiększyły powierzchnię Holandii o około 626 mil kwadratowych (1,620 km kwadratowych). Pierwotnie przeznaczone prawie wyłącznie do produkcji rolnej (kukurydza, pszenica, nasiona oleiste, buraki cukrowe, ziemniaki), poldery są również wykorzystywane do celów przemysłowych i rekreacyjnych oraz jako tereny mieszkalne.
.