- Abstract
- 1. Wprowadzenie
- 2. Etiologia i klasyfikacja nadciśnienia
- 2.1. Nadciśnienie pierwotne lub zasadnicze (bez przyczyny organicznej)
- 2.2. Nadciśnienie wtórne
- 3. patogeneza nadciśnienia tętniczego
- 4. Leczenie nadciśnienia tętniczego
- 4.1. Ocena całkowitego ryzyka sercowo-naczyniowego
- 5. Objawy ze strony jamy ustnej spowodowane działaniami niepożądanymi leków przeciwnadciśnieniowych
- 5.1. Kserostomia
- 5.2. Hiperplazja dziąseł
- 5.3. Reakcja lichenoidalna
- 5.4. Inne działania niepożądane
- 7. Postępowanie z pacjentem z nadciśnieniem tętniczym w gabinecie stomatologicznym
- 8. Pomiar BP w gabinecie stomatologicznym
- 9. White-Coat Hypertension, the White-Coat Effect, and Masked Hypertension
- 10. Podsumowanie
Abstract
Nadciśnienie tętnicze jest częstą chorobą spotykaną w środowisku stomatologicznym. Jej szerokie rozpowszechnienie, straszne konsekwencje i leczenie przez całe życie wymagają uważnego podejścia ze strony stomatologów. Postępowanie w przypadku nadciśnienia tętniczego w gabinecie stomatologicznym obejmuje rozpoznanie choroby i prawidłowy pomiar, wiedzę na temat jej leczenia i działań niepożądanych w jamie ustnej oraz ocenę ryzyka związanego z leczeniem stomatologicznym. Rola stomatologa w prowadzeniu badań przesiewowych w kierunku niezdiagnozowanego i nieleczonego nadciśnienia tętniczego jest bardzo ważna, ponieważ może to prowadzić do poprawy monitorowania i leczenia.
1. Wprowadzenie
Nadciśnienie tętnicze definiuje się jako wartości >140 mmHg SBP i/lub >90 mmHg DBP, opierając się na dowodach z RCT, że u pacjentów z tymi wartościami BP korzystne jest obniżenie BP wywołane leczeniem (tab. 1) . Tę samą klasyfikację stosuje się u osób młodych, w średnim wieku i starszych, natomiast inne kryteria, oparte na percentylach, przyjmuje się u dzieci i młodzieży, dla których nie są dostępne dane z badań interwencyjnych.
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Kategoria ciśnienia krwi (BP) jest określona przez najwyższy poziom BP, zarówno skurczowego, jak i rozkurczowego. Izolowane nadciśnienie skurczowe powinno być klasyfikowane jako 1, 2 lub 3 w zależności od wartości skurczowego ciśnienia tętniczego w podanych zakresach. | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
JNC 7 wprowadził w 2003 roku kategorię stanu przednadciśnieniowego, która jest zdefiniowana jako SBP od 120 do 139 mmHg i DBP od 80 do 89 mmHg (Tabela 2) . Pacjenci ze stanem przednadciśnieniowym są narażeni na zwiększone ryzyko rozwoju nadciśnienia tętniczego, osoby z wartościami ciśnienia tętniczego 130-139/80-89 mmHg mają dwukrotnie większe ryzyko rozwoju nadciśnienia tętniczego niż osoby z niższymi wartościami .
|
||||||||||||||||||||||||
Nadciśnienie tętnicze jest bardzo rozpowszechnioną chorobą układu sercowo-naczyniowego, która dotyka ponad 1 miliard ludzi na całym świecie . Chociaż ponad 70% pacjentów z nadciśnieniem tętniczym jest świadomych choroby, tylko 23-49% z nich jest leczonych, a mniej (20%) osiąga kontrolę. Rozpowszechnienie nadciśnienia tętniczego różni się w zależności od wieku, rasy, wykształcenia i tak dalej.
Zgodnie z wytycznymi ESC-ESH w 2013 roku dostępne są ograniczone porównywalne dane dotyczące rozpowszechnienia nadciśnienia tętniczego i trendów czasowych wartości BP w różnych krajach europejskich . Ogólnie częstość występowania nadciśnienia tętniczego wydaje się wynosić około 30-45% populacji ogólnej, z gwałtownym wzrostem wraz ze starzeniem się. Wydaje się również, że istnieją zauważalne różnice w średnich poziomach BP w różnych krajach, bez systematycznych tendencji do zmian BP w ostatniej dekadzie .
Stałe wysokie ciśnienie krwi (BP) wpływa na naczynia krwionośne w nerkach, sercu i mózgu, zwiększając częstość występowania choroby wieńcowej nerek i serca oraz udaru mózgu. Nadciśnienie zostało nazwane „cichym zabójcą”, ponieważ często wpływa na narządy docelowe (nerki, serce, mózg, oczy) przed pojawieniem się objawów klinicznych.
2. Etiologia i klasyfikacja nadciśnienia
Nadciśnienie tętnicze klasyfikuje się jako nadciśnienie pierwotne lub zasadnicze (bez przyczyny organicznej) oraz nadciśnienie wtórne (ma dobrze ustaloną przyczynę organiczną).
2.1. Nadciśnienie pierwotne lub zasadnicze (bez przyczyny organicznej)
Nadciśnienie pierwotne to termin używany w odniesieniu do średniego lub wysokiego ciśnienia tętniczego przez długi czas (przewlekłe) bez znanej przyczyny, które jest bardzo częstą postacią nadciśnienia, obejmującą około 90-95% wszystkich pacjentów z nadciśnieniem tętniczym.
2.2. Nadciśnienie wtórne
Nadciśnienie tętnicze o przyczynie organicznej, dobrze poznane to:(i)nerkowe (miąższowe lub naczyniowo-nerkowe) przewlekłe odmiedniczkowe zapalenie nerek, ostre i przewlekłe kłębuszkowe zapalenie nerek, wielotorbielowatość nerek, zwężenie naczyń nerkowych lub zawał nerki, inne ciężkie choroby nerek (miażdżyca tętnic), guzy wydzielające reninę;(ii)endokrynne: doustne środki antykoncepcyjne, nadczynność nadnerczy (zespół Cushinga, pierwotny aldosteronizm, wrodzony lub dziedziczny zespół adrenogenny), guz chromochłonny, obrzęk śluzakowaty, akromegalia, nadczynność tarczycy i przytarczyc;(iii)neurologiczne: psychogenny „zespół diencefaliczny”, znajoma dysautonomia (Riley-Day), zapalenie wielonerwowe (ostra porfiria, zatrucie ołowiem), podwyższone ciśnienie śródczaszkowe;(iv)inne: koarktacja aorty, zwiększona objętość wewnątrznaczyniowa (przetoczenie nadmiernej policytemii vera), zapalenie wielotętnicze, hiperkalcemia, leki (kortykosteroidy, cyklosporyna), bezdech senny, toksemia ciążowa, ostra porfiria przerywana.
3. patogeneza nadciśnienia tętniczego
Z badań rodzinnych i epidemiologicznych wynika, że nadciśnienie tętnicze jest wynikiem złożonej interakcji między czynnikami genetycznymi a środowiskiem. Istnieje co najmniej 50 znanych czynników zwiększających ciśnienie krwi, wśród których najważniejsze to:(i)wiek (powyżej 55 lat dla mężczyzn, powyżej 65 lat dla kobiet);(ii)rodzinne występowanie przedwczesnych chorób sercowo-naczyniowych;(iii)palenie tytoniu;(iv)zwiększone spożycie alkoholu;(v)siedzący tryb życia;(vi)dieta bogata w cholesterol;(vii)współistnienie innych chorób (cukrzyca, otyłość, dyslipidemia).
4. Leczenie nadciśnienia tętniczego
Prowadzenie zdrowego stylu życia jest kluczowe w zapobieganiu nadciśnieniu tętniczemu. Główne zmiany w stylu życia, które mogą prowadzić do obniżenia ciśnienia krwi obejmują zmniejszenie masy ciała u pacjentów z nadwagą lub otyłością, przyjęcie diety niskosolnej, bogatej w potas i wapń, zwiększenie aktywności fizycznej, umiarkowane spożycie alkoholu i zaprzestanie palenia tytoniu. Leczenie farmakologiczne nadciśnienia zależy od stadium nadciśnienia, chorób towarzyszących i obecnych czynników ryzyka. Zalecenia opierają się na definicji i klasyfikacji nadciśnienia tętniczego przyjętej przez The Seventh Report of the Joint National Committee on Prevention, Detection, Evaluation and Treatment of High Blood Pressure w USA w 2003 roku oraz na wnioskach European Society of Hypertension-European Society of Cardiology (ESH-ESC) z 2013 roku . Określają one maksymalne fizjologiczne ciśnienie tętnicze 130 mmHg skurczowe i 85 mmHg dla rozkurczowego, wartości ciśnienia tętniczego 139 mmHg skurczowe i 89 mmHg rozkurczowe stojące na górnej granicy normy. W zaleceniach podkreśla się, że decyzja o obniżeniu ciśnienia tętniczego u danego pacjenta nie powinna opierać się wyłącznie na wartościach ciśnienia tętniczego, ale również na ocenie całkowitego ryzyka sercowo-naczyniowego tego pacjenta (tab. 3). Z metaanalizy przeprowadzonej przez Staessena i wsp. wynika, że wszystkie klasy leków przeciwnadciśnieniowych zapewniają podobną ochronę sercowo-naczyniową. W celu zapobiegania udarowi mózgu i zastoinowej niewydolności serca, groźnym powikłaniom nadciśnienia tętniczego, wyniki ostatnio opublikowanych badań sugerują, że niektóre klasy leków mogą przynieść wybiórcze korzyści.
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| CKD: przewlekła choroba nerek; CV: choroba sercowo-naczyniowa; CVD: choroba sercowo-naczyniowa; OD: uszkodzenie narządu; SCORE: Systematic Coronary Risk Evaluation. aKlasa zaleceń. bPoziom dowodów. cReferencje(y) potwierdzające poziomy dowodów. |
||||||||||||||||||||||||||||||||||||
4.1. Ocena całkowitego ryzyka sercowo-naczyniowego
RaportESC-ESH z czerwca 2013 r. przedstawia model SCORE oceny całkowitego ryzyka sercowo-naczyniowego z wykorzystaniem wykresów i interaktywnej strony http://www.heartscore.org. Wykresy muszą być interpretowane z uwzględnieniem wiedzy i doświadczenia lekarza. Ryzyko może być wyższe niż wskazane na wykresach w następujących przypadkach:(1)osoby prowadzące siedzący tryb życia i osoby z otyłością centralną; zwiększone ryzyko względne związane z nadwagą jest większe u osób młodszych niż u osób starszych;(2)osoby w trudnej sytuacji społecznej i osoby z mniejszości etnicznych;(3)osoby z podwyższonym stężeniem glukozy na czczo i/lub nieprawidłowym wynikiem testu tolerancji glukozy, które nie spełniają kryteriów diagnostycznych cukrzycy;(4)osoby z podwyższonym poziomem triglicerydów, fibrynogenu, apolipoproteiny B, lipoprotein i białka C-reaktywnego o wysokiej czułości; (5)osoby z rodzinnym wywiadem w kierunku przedwczesnej CVD (przed 55 rokiem życia u mężczyzn i 65 rokiem życia u kobiet).
Trzy ważne przyczyny nadciśnienia pierwotnego to przeciążenie solą/objętością, aktywacja układu renina-angiotensyna-aldosteron (RAAS) i aktywacja współczulnego układu nerwowego (tabela 4).
|
|||||||||||||||||||||||||||
| ACEI: inhibitor konwertazy angiotensyny; ARB: bloker receptora angiotensyny II; CCB: bloker kanału wapniowego. Dane z . |
|||||||||||||||||||||||||||
Przeciążenie solą (chlorkiem sodu)/przeciążenie objętościowe jest jedną z częstych przyczyn nadciśnienia tętniczego. Istotne nadciśnienie było związane z wysokim spożyciem sodu w różnych modelach naukowych, badaniach klinicznych i próbach, i jest poświadczone, że zmniejszenie spożycia sodu łagodzi ten efekt. Wysokie spożycie sodu zwiększa ciśnienie krwi poprzez rozszerzenie objętości wewnątrznaczyniowej i może mieć bezpośredni wpływ neurohormonalny na układ sercowo-naczyniowy . Diuretyki tiazydowe są wskazane przez JNC 7 jako terapia początkowa dla większości pacjentów z nadciśnieniem, samodzielnie lub w połączeniu z inną klasą leków przeciwnadciśnieniowych.
Oś hormonalna „Renin Angiotensin Aldosterone System” (RAAS) również przyczynia się do nadciśnienia u wielu pacjentów . Renina, hormon syntetyzowany i uwalniany przez nerki w odpowiedzi na zmniejszenie objętości wewnątrznaczyniowej i hiperkaliemię, promuje konwersję angiotensynogenu (wytwarzanego przez wątrobę) do angiotensyny I, która jest przekształcana w angiotensynę II przez enzym konwertujący angiotensynę (ACE) w płucach. Jednym z mechanizmów zwiększania ciśnienia krwi przez angiotensynę II jest zwiększenie reabsorpcji sodu przez nerki, wytwarzanie skurczu naczyń krwionośnych i aktywacja współczulnego układu nerwowego. Ale angiotensyna II zwiększa również produkcję i wydzielanie aldosteronu z kory nadnerczy, a aldosteron zwiększa nerkową reabsorpcję sodu. Tak więc, układ RAAS zwiększa ciśnienie krwi poprzez zwiększenie nerkowej reabsorpcji sodu (co prowadzi do wewnątrznaczyniowego rozszerzenia objętości) i skurcz naczyń krwionośnych.
Istnieje kilka klas leków stosowanych do blokowania różnych składników szlaku RAAS, takich jak β-blokery, takie jak propranolol, karwedilol i metoprolol (zmniejszają nerkowe uwalnianie reniny), bezpośredni inhibitor reniny aliskiren (wiąże się z reniną i w ten sposób zapobiega konwersji angiotensynogenu do angiotensyny I), inhibitory ACE (blokują ACE i zapobiegają konwersji angiotensyny I do angiotensyny II), blokery receptora angiotensyny II (zapobiegają wiązaniu się angiotensyny II z jej receptorem, zmniejszając skurcz naczyń i nerkową reabsorpcję sodu), blokery receptora aldosteronu (takie jak spironolakton i eplerenon) i inne leki, takie jak amiloryd (zmniejszają efekty reabsorpcji sodu w nerkach pod wpływem aldosteronu).
Aktywacja współczulnego układu nerwowego (SNS) również przyczynia się do rozwoju, utrzymania i progresji nadciśnienia tętniczego. Opracowano terapie ukierunkowane na ośrodkowy, obwodowy i nerkowy SNS w celu poprawy kontroli ciśnienia krwi: obwodowe blokery receptora α1 (takie jak terazosyna i tamsulosyna), ośrodkowy α2-agonista klonidyna oraz β-blokery, leki rozszerzające naczynia krwionośne, takie jak minoksydyl, azotany i hydralazyna .
5. Objawy ze strony jamy ustnej spowodowane działaniami niepożądanymi leków przeciwnadciśnieniowych
5.1. Kserostomia
Wiele leków przeciwnadciśnieniowych, takich jak ACEI, diuretyki tiazydowe, diuretyki pętlowe i klonidyna jest związanych z kserostomią. Prawdopodobieństwo jej wystąpienia wzrasta wraz z liczbą jednocześnie stosowanych leków. Kserostomia ma wiele konsekwencji, takich jak próchnica, trudności w żuciu, połykaniu i mówieniu, kandydoza, zespół pieczenia jamy ustnej. Czasami uczucie to jest przejściowe, a czynność ślinianek jest regulowana przez samego pacjenta. Zdarzają się sytuacje, kiedy wymagana jest zmiana leków przeciwnadciśnieniowych. Często konieczne jest bezpośrednie leczenie kserostomii środkami parasympatykomimetycznymi, takimi jak pilokarpina czy cevimelina. Inne zalecenia obejmują częste popijanie wody, cukierki bez cukru, ograniczenie spożycia kawy oraz unikanie płynów do płukania ust zawierających alkohol. W celu zmniejszenia ryzyka wystąpienia próchnicy zaleca się miejscowe stosowanie fluorków, szczególnie w postaci żeli o wysokim stężeniu, nakładanych pędzelkiem lub tacą.
5.2. Hiperplazja dziąseł
Może być spowodowana przez blokery kanału wapniowego, z częstością występowania od 6 do 83% . Większość przypadków związana jest z nifedypiną. Efekt ten może być związany z dawką leku. Przerost dziąseł objawia się bólem, krwawieniem z dziąseł i trudnościami w żuciu. Właściwa higiena jamy ustnej znacznie zmniejsza częstość jej występowania. Poprzez zmianę leków przeciwnadciśnieniowych można odwrócić hiperplazję .
5.3. Reakcja lichenoidalna
Wiele leków przeciwnadciśnieniowych (diuretyki tiazydowe, metyldopa, propranolol, kaptopril, furosemid, spironolakton i labetalol) jest związanych z reakcjami lichenoidalnymi w jamie ustnej. Postacie kliniczne różnią się znacznie od samego liszaja płaskiego. Najprostszym sposobem leczenia jest zmiana leków przeciwnadciśnieniowych, a reakcje liszajowate ustępują po odstawieniu odpowiedzialnego za nie leku. Jeśli nie można zmienić leków, reakcje liszajowate leczy się miejscowymi kortykosteroidami .
5.4. Inne działania niepożądane
InhibitoryACE są związane z kaszlem i utratą smaku (ageusia) lub zmianą smaku (dysgeusia). Dysgeuzję zgłaszano również podczas stosowania innych leków przeciwnadciśnieniowych, takich jak β-blokery, acetazolamid i diltiazem. Postuluje się, że dysgeusia może wynikać z mechanizmu wpływającego na ślinową obróbkę jonów metali, takich jak magnez. 6. Interakcje pomiędzy lekami przeciwnadciśnieniowymi a lekami stosowanymi w stomatologii
Większość leków przeciwnadciśnieniowych wchodzi w interakcje z LA (środek znieczulenia miejscowego) i lekami przeciwbólowymi.(i)Interakcje LA z nieselektywnymi beta-blokerami mogą zwiększać toksyczność LA. (ii)Działanie epinefryny stosowanej podczas zabiegów stomatologicznych na układ sercowo-naczyniowy może być nasilone przez stosowanie leków takich jak nieselektywne b-blokery (propranolol i nadolol). Wytyczne zalecają zmniejszenie dawki i zwiększenie odstępu czasowego pomiędzy wstrzyknięciami epinefryny.(iii)Długotrwałe stosowanie NLPZ może antagonizować przeciwnadciśnieniowe działanie diuretyków, beta-blokerów, alfa-blokerów, leków rozszerzających naczynia, inhibitorów ACE. Krótkotrwałe podawanie ma jednak istotne znaczenie kliniczne. Inne leki przeciwbólowe, takie jak paracetamol, mogą być stosowane w celu uniknięcia tego działania niepożądanego.
Leczenie stomatologiczne u pacjentów z nadciśnieniem tętniczym wymaga szczególnej uwagi, ponieważ każda stresująca procedura może zwiększyć ciśnienie krwi i wywołać ostre powikłania, takie jak zatrzymanie akcji serca lub udar mózgu.
Kontrola bólu i lęku jest bardzo ważna u pacjentów z wysokim ryzykiem medycznym. Pacjenci z chorobami układu sercowo-naczyniowego mają wysokie ryzyko powikłań z powodu endogennych katecholamin (adrenaliny i noradrenaliny) uwalnianych z bólu i stresu. Te katecholaminy mogą gwałtownie zwiększać ciśnienie tętnicze i rzut serca. Efekt ten można ograniczyć poprzez kontrolę bólu stomatologicznego. Środki znieczulenia miejscowego z epinefryną dają dłuższe i skuteczniejsze znieczulenie niż zwykłe środki znieczulające, co pozwala uniknąć przesadnej reakcji na stres. U pacjentów przyjmujących nieselektywne beta-blokery oraz u pacjentów z niekontrolowanym nadciśnieniem tętniczym należy unikać stosowania środków znieczulających z substancją obkurczającą naczynia lub stosować je w małych dawkach. Maksymalna zalecana dawka epinefryny u pacjenta z ryzykiem sercowym wynosi 0,04 mg, co odpowiada dawce zawierającej około dwóch wkładów LA z 1 : 100000 epinefryny lub 4 wkładów z 1 : 200000 epinefryny. U chorych z ciężką chorobą może być przydatny pomiar ciśnienia tętniczego i częstości akcji serca po wstrzyknięciu środka znieczulającego. Powolne podawanie i aspiracja mogą zapobiegać niepożądanym reakcjom.
Inne przeciwwskazania do podawania środka obkurczającego naczynia AL obejmują ciężkie niekontrolowane nadciśnienie tętnicze, oporne na leczenie zaburzenia rytmu serca, zawał serca lub udar mózgu w wieku poniżej 6 miesięcy, niestabilną dławicę piersiową, pomostowanie aortalno-wieńcowe poniżej 3 miesięcy, zastoinową niewydolność serca i nieleczoną nadczynność tarczycy.
Z uwagi na wyższe stężenie epinefryny (prawie 12 standardowych nabojów) w sznurach retrakcyjnych stosowanych do wycisków protetycznych oraz jej szybkie wchłanianie w krążeniu, stosowanie epinefryny do ewakuacji dziąseł u pacjentów z chorobami układu sercowo-naczyniowego jest przeciwwskazane .
7. Postępowanie z pacjentem z nadciśnieniem tętniczym w gabinecie stomatologicznym
Wstępna ocena każdego pacjenta z nadciśnieniem tętniczym powinna obejmować szczegółowy wywiad rodzinny w kierunku chorób układu krążenia i innych chorób pokrewnych, wywiad w kierunku nadciśnienia tętniczego, przyjmowane leki, czas trwania i historię leczenia przeciwnadciśnieniowego, stopień zaawansowania choroby i jej powikłania. Przed rozpoczęciem leczenia stomatologicznego, dentysta musi ocenić obecność nadciśnienia tętniczego, w celu ustalenia obecności towarzyszących chorób narządowych i określenia zmian w leczeniu stomatologicznym potrzebne .
Szczególną uwagę należy zwrócić na dokładny pomiar BP u kobiet w ciąży, ponieważ ciąża może zmienić wartości BP pacjenta, więcej niż 10% kobiet w ciąży mających klinicznie istotne nadciśnienie tętnicze . Monitorowanie ciśnienia tętniczego jest również konieczne u pacjentów z cukrzycą, z dysfunkcją układu autonomicznego oraz u osób starszych, dla których dużym problemem jest niedociśnienie ortostatyczne. Stomatolog musi być zaznajomiony z innymi chorobami leczonymi lekami przeciwnadciśnieniowymi (takimi jak atenolol, amlodypina i karteolol), takimi jak bóle głowy, bóle regionalne, niewydolność nerek, jaskra i zastoinowa niewydolność serca.
8. Pomiar BP w gabinecie stomatologicznym
Pacjenci z nadciśnieniem tętniczym są narażeni na zwiększone ryzyko wystąpienia działań niepożądanych w gabinecie stomatologicznym. Dlatego pomiar ciśnienia tętniczego będzie wykonywany w gabinecie stomatologicznym u każdego nowego pacjenta, na każdej wizycie. U pacjentów z przewlekłymi chorobami ogólnoustrojowymi pomiar ciśnienia tętniczego będzie wykonywany podczas bardziej skomplikowanych zabiegów stomatologicznych, takich jak zabiegi chirurgiczne w obrębie jamy ustnej, leczenie odtwórcze powikłane dłuższymi sesjami, wszczepianie implantów stomatologicznych i zabiegi periodontologiczne.
Rutynowo wykonywany pomiar ciśnienia tętniczego może zmniejszyć ryzyko zdarzeń sercowo-naczyniowych i ostrych powikłań podczas leczenia stomatologicznego, zwłaszcza gdy wymagana jest sedacja lub znieczulenie ogólne. Monitorowanie ciśnienia tętniczego jest niezbędne w przypadku leczenia doraźnego pacjentów, u których wystąpią działania niepożądane. Rutynowe monitorowanie pacjentów ze znanym nadciśnieniem tętniczym pozwala dentyście określić, czy ciśnienie tętnicze jest odpowiednio kontrolowane.
Najlepsze wyniki pomiarów ciśnienia tętniczego uzyskiwano za pomocą sfigmomanometrów rtęciowych, które obecnie nie są już dostępne. Używane sfigmomanometry aneroidowe powinny być sprawdzane co 6 miesięcy. Elektroniczne aparaty do pomiaru ciśnienia tętniczego są proste w użyciu, ale nie tak dokładne jak aneroidy.
WytyczneESC-ESH z 2013 roku oraz JNC 7 z 2003 roku opisały metodę, jaką pracownicy służby zdrowia powinni stosować w celu uzyskania gabinetowych pomiarów ciśnienia tętniczego (tab. 5) .
|
||||||||||||||||||||||||
Należy używać odpowiednio skalibrowanego i zwalidowanego aparatu do pomiaru ciśnienia krwi. Pacjenci powinni siedzieć na krześle ze stopami na podłodze przez 5 minut w cichym pomieszczeniu. Ramię pacjenta powinno być podparte na wysokości serca, a mankiet ciśnieniomierza powinien być odpowiednio dobrany pod względem wielkości (obwód mankietu powinien obejmować co najmniej 80% ramienia). Dokładny pomiar ciśnienia tętniczego jest ważny, aby uniknąć nadrozpoznawania i niedrozpoznawania, a także nadmiernego leczenia i niedostatecznego leczenia nadciśnienia tętniczego .
9. White-Coat Hypertension, the White-Coat Effect, and Masked Hypertension
Office BP is usually higher than BP measured out of the office, which has been ascribed to the alerting response, anxiety, and/or a conditional response to the unusual situation . Nadciśnienie białego fartucha (WCH) odnosi się do utrzymującego się podwyższonego ciśnienia krwi w biurze w obecności normalnego ciśnienia krwi poza biurem . WCH różni się od efektu białego fartucha (WCE), który odnosi się do wysokiego ciśnienia krwi w gabinecie, przy czym nadciśnienie może, ale nie musi występować poza gabinetem. Nadciśnienie zamaskowane odnosi się do sytuacji, w której pacjent ma prawidłowe ciśnienie w gabinecie, ale ma nadciśnienie poza gabinetem (Tabela 6). WCH, WCE i nadciśnienie zamaskowane można rozpoznać różnymi metodami, w tym poprzez domowe monitorowanie ciśnienia tętniczego i 24-godzinne ambulatoryjne monitorowanie ciśnienia tętniczego. Rozpoznanie WCH i nadciśnienia maskowanego jest bardzo ważne dla klinicystów. Kwestią sporną jest, czy WCH wiąże się ze zwiększonym ryzykiem sercowo-naczyniowym, ale pacjenci z nadciśnieniem maskowanym są w grupie zwiększonego ryzyka sercowo-naczyniowego. Częstość występowania WHC podczas wizyt lekarskich wynosi około 20%. Częstość występowania WHC w trakcie wizyt w gabinecie stomatologicznym nie została ustalona. Wytyczne ESC-ESH zalecają, aby terminy „nadciśnienie białego fartucha” i „nadciśnienie zamaskowane” były zarezerwowane dla określenia osób nieleczonych.
|
||||||||||||||||||||||||||||
Rutynowe pomiary wartości ciśnienia tętniczego w gabinecie stomatologicznym są następujące:(i)pomiar i rejestracja BP przy pierwszej wizycie,(ii)pomiar i rejestracja BP przy ponownej kontroli:(a)co dwa lata dla pacjentów z BP < 120/80 mmHg; (b)co rok dla pacjentów z BP 120-139/80-89 mmHg; (c)co wizytę dla pacjentów z BP > 140/90 mmHg; (d)co wizytę dla pacjentów z chorobą wieńcową, cukrzycą lub chorobą nerek z BP > 135/85 mmHg; (e)co wizytę dla pacjentów z utrwalonym nadciśnieniem tętniczym.
10. Podsumowanie
Nadciśnienie tętnicze jest najczęściej rozpoznawaną chorobą na świecie i wiąże się ze zwiększonym ryzykiem sercowo-naczyniowym i śmiertelnością. Wielu pacjentów z nadciśnieniem tętniczym ma niekontrolowaną chorobę. Stomatolog odgrywa ważną rolę w wykrywaniu niezdiagnozowanego i nieleczonego nadciśnienia tętniczego, co może prowadzić do poprawy monitorowania i leczenia. Ogólnie zaleca się unikanie nagłych zabiegów stomatologicznych u pacjentów, u których ciśnienie krwi przekracza 180/110 mmHg. Ze względu na dużą częstość występowania choroby i stosowania leków na nadciśnienie, dentyści powinni być świadomi działań niepożądanych leków przeciwnadciśnieniowych w jamie ustnej. Stomatolodzy powinni również rozważyć postępowanie w przypadku interakcji leków przeciwnadciśnieniowych z lekami powszechnie stosowanymi podczas wizyt stomatologicznych.
.