’Here I Raise My Ebenezer …’

Aluzja ta zgubiłaby się dla większości. Kim lub czym jest Ebenezer? Ci z bardziej literackiego obrotu może pamiętać niesławny Ebenezer Scrooge z Dickensa „Christmas Carol”. Ale samo działanie – podnoszenie mojego Ebenezera – pozostawiłoby tylko około każdego w dzisiejszych czasach drapanie się po głowie.

Słowa pochodzą z jednego z naszych starszych i zasłużenie najbardziej popularnych hymnów, „Przyjdź, źródło wszelkiego błogosławieństwa”, autorstwa Roberta Robinsona. Przypominają one jeden z najważniejszych momentów w historii Starego Testamentu. W czasie narodowej pokuty i powrotu do Pana Izraelici zostali napadnięci przez swoich największych wrogów – Filistynów. Kiedy jednak prorok Samuel wołał do Pana za nimi, Pan w pamiętny sposób ich wybawił. A oto odpowiedź Samuela: „wziął kamień i postawił go między Mizpą a Shen, i nazwał go Ebenezer, mówiąc: „Dotąd Pan nam dopomógł”” (1 Sam. 7:12, KJV).

Ebenezer oznacza „kamień pomocy”. Ustawiając go i nadając mu taką nazwę, Samuel dawał publiczne świadectwo temu, że aż do tego momentu w historii Izraela Pan był ich pomocnikiem. Celem tego kamienia było upamiętnienie Pańskiej dobroci i wierności dla Jego ludu przez wiele pokoleń. Służył on jednocześnie do oddania chwały Bogu i potrzebnej zachęty dla Jego ludu.

Kiedy więc śpiewamy,

Here I raise my Ebenezer;
Hither by thy help I’m come

rozumiemy, co robimy. My także spoglądamy wstecz. My też przypominamy sobie, jak łaskawy i wierny był dla nas Pan. We wszystkich naszych zadaniach i kłopotach był naszą stałą pomocą. Jego dobroć i miłosierdzie towarzyszyły nam przez wszystkie dni naszego życia. Uznajemy to publicznie. Oddajemy Mu za to chwałę. Dotąd – aż do tej godziny – 'Pan nam pomagał’.

I to się nie zmieni. Hymn mówi dalej:

I mam nadzieję, przez Twoje dobre upodobanie,
Bezpiecznie dotrzeć do domu.

Ta nadzieja nas nie zawiedzie. Wytrwałość do końca jest jednym ze znaków prawdziwego dziecka Bożego. Nic nie może nas odłączyć od miłości Bożej, która jest w Chrystusie Jezusie, Panu naszym. Bóg, który pomagał nam do tej pory, będzie nadal pracował w nas, aż Jego cele łaski dla nas zostaną zakończone.

Jeśli Pan Jezus nie powróci za naszego życia, każdy wierzący, który to czyta, będzie musiał przejść przez rzekę śmierci. I każdy z nas zrobi to samo, gdy znajdzie się po drugiej stronie. Podniesiemy naszego Ebenezera. Zapytamy: „Dlaczego ja, nędzny grzesznik, jestem w tym świętym i szczęśliwym miejscu?”. I w odpowiedzi oddamy całą chwałę naszemu wielkiemu Bogu i Zbawicielowi, Jezusowi Chrystusowi. Jest tak całkowicie dlatego, że od początku do końca On nam pomagał. Byliśmy zagubieni, a On nas odnalazł. Byliśmy słabi, a On nas wzmocnił. Byliśmy bezbronni, a On nas chronił. Byliśmy gotowi się zatrzymać, a On pozwolił nam wytrwać do końca. A teraz jesteśmy tutaj, sami będąc wiecznym pomnikiem Boga, który łaskawie pomaga.

.