Początki jej kultu datuje się co najmniej na wczesny okres dynastyczny. Jej imię było częścią imion niektórych wysoko urodzonych osób z Drugiej Dynastii pochowanych w Helwan i zostało wspomniane na steli Wepemnofreta oraz w Tekstach Piramid. Wczesne statuetki żab są często uważane za jej wizerunki.
Heqet była uważana za żonę Khnuma, który formował ciała nowych dzieci na swoim kole garncarskim.
W micie o Ozyrysie to właśnie Heqet tchnęła życie w nowe ciało Horusa przy narodzinach, ponieważ była boginią ostatnich chwil narodzin. W miarę jak narodziny Horusa stawały się coraz ściślej związane ze zmartwychwstaniem Ozyrysa, rola Heqet stawała się coraz ściślej związana ze zmartwychwstaniem. Ostatecznie, to skojarzenie doprowadziło do tego, że jej amulety zyskały frazę I am the resurrection w erze chrześcijańskiej wraz z symboliką krzyża i baranka.
Świątynia poświęcona Horusowi i Heqet datowana na okres ptolemejski została znaleziona w Qus.
Jako bogini płodności, kojarzona wyraźnie z ostatnimi etapami wylewu Nilu, a więc z kiełkowaniem kukurydzy, stała się kojarzona z ostatnimi etapami porodu. To skojarzenie, które, jak się wydaje, pojawiło się w okresie Średniego Państwa, przyniosło jej tytuł Tej, która przyspiesza poród (por. rolę Heqet w opowieści o narodzinach królewskich dzieci z papirusu Westcar). Niektórzy twierdzą, że – choć żaden starożytny egipski termin oznaczający „położną” nie jest znany z całą pewnością – położne często nazywały siebie sługami Heqet, a jej kapłanki były szkolone w położnictwie. Kobiety często nosiły jej amulety podczas porodu, które przedstawiały Heqet jako żabę siedzącą w lotosie.