Chociaż zasady wydają się proste, trudno jest używać klasycznego heksametru w języku angielskim, ponieważ angielski jest językiem akcentowanym, w którym samogłoski i spółgłoski są skondensowane pomiędzy akcentowanymi sylabami, podczas gdy heksametr opiera się na regularnym rozłożeniu w czasie dźwięków fonetycznych. Języki posiadające te ostatnie właściwości (tj. języki, które nie są akcentowane) obejmują starożytną grekę, łacinę, litewski i węgierski.
Podczas gdy powyższy klasyczny heksametr nigdy nie cieszył się dużą popularnością w języku angielskim, gdzie standardowym metrum jest pentametr jambiczny, angielskie wiersze często były pisane w heksametrze jambicznym. Istnieją liczne przykłady z XVI wieku i kilka z XVII; najbardziej znanym z nich jest Poly-Olbion Michaela Draytona (1612) w parach heksametru jambicznego. Przykład z Draytona (oznaczenie stóp):
Nor a | ny o | ther wold | like Cot | swold e | ver sped, So rich | and fair | a vale | in for | tuning | to wed.
W XVII wieku heksametr jambiczny, zwany również aleksandrynem, był używany jako substytut w parytecie heroicznym i jako jeden z rodzajów dopuszczalnych wersów w strofach lirycznych i pindarycznych odach Cowleya i Drydena.
W XIX wieku podjęto kilka prób naturalizacji heksametru daktylicznego do języka angielskiego, przez Henry’ego Wadswortha Longfellowa, Arthura Hugh Clougha i innych, żadna z nich nie była szczególnie udana. Gerard Manley Hopkins napisał wiele swoich wierszy w sześciostopowym jambicznym i sprężystym rytmie. W XX wieku luźny, balladowy sześciostopowy wiersz z silną pauzą środkową był używany przez Williama Butlera Yeatsa. Sześciostopowy wiersz jambiczny był również stosowany sporadycznie, a sześciostopowy wiersz akcydentalny był używany przez tłumaczy z łaciny i wielu poetów.
W końcu XVIII wieku heksametr został zaadaptowany do języka litewskiego przez Kristijonasa Donelaitisa. Jego poemat „Metai” (Pory roku) jest uważany za najbardziej udany tekst heksametrowy w języku litewskim, jak dotąd.
Język węgierski jest wyjątkowo odpowiedni dla heksametru (i innych form poezji opartych na metrum ilościowym). Jest on stosowany w języku węgierskim od 1541 roku, wprowadzony przez gramatyka Jánosa Sylvestra. Może nawet wystąpić spontanicznie: Uczeń może wykręcić się od niepamiętania wiersza, mówiąc „utknąłem tutaj, niestety reszta nie przyjdzie mi do głowy”, co jest heksametrem w języku węgierskim:
Itt ela | kadtam, | sajnos | nem jut e | szembe a | többi.
Sándor Weöres włączył do jednego ze swoich wierszy (tym razem pentametru) zwykły tekst z tabliczki („Gyula Tóth blacharz i hydraulik”):
Tóth Gyula | bádogos | és || vízveze | | ték-szere | lő.
Napis na tabliczce czekolady brzmiał następująco („czekolada mleczna z kawałkami moreli i herbatników”), kolejny heksametr, zauważony przez poetę Dániela Varró:
tejcsoko | ládé | sárgaba | rack- és | kekszdara | bokkal.