W latach 1983-1991, 104 pacjentów (średni wiek: 52 +/- 13 lat) z aortalnym zapaleniem wsierdzia (94 na zastawkach natywnych i 10 na zastawkach protetycznych), było operowanych, 81 przed zakończeniem antybiotykoterapii. Posiewy krwi były ujemne u 17 chorych, zidentyfikowano paciorkowca u 49 chorych, gronkowca u 16 chorych, a pałeczki Gram ujemne lub inne drobnoustroje u 22 chorych. Przed operacją obserwowano następujące powikłania: ciężka niewydolność serca u 67 chorych, niewydolność nerek u 24 chorych, wady przewodzenia u 13 chorych, powikłania neurologiczne u 13 chorych, zatorowość systemowa lub wieńcowa u 12 chorych. U wszystkich chorych wykonano wymianę zastawki aortalnej, połączoną z wymianą zastawki mitralnej u 25 chorych i zastawki trójdzielnej u 1 chorego. Dwunastu chorych zmarło po operacji (11/81 z wczesnych operacji, 1/23 operowanych później; NS). W czasie obserwacji trwającej 3,5 +/- 2,8 roku wystąpiły 24 późne zgony, w tym 12 z przyczyn innych niż sercowo-naczyniowe. Spośród 20 badanych zmiennych, 3 były związane ze śmiertelnością okołooperacyjną i późną (wiek, niewydolność serca i nerek). Przeżycie 5-letnie (58,1 +/- 5,7%) jest identyczne jak w latach 1970-1982, pomimo bardzo znaczącego spadku śmiertelności okołooperacyjnej. Niektóre z przyczyn późnej śmiertelności (starszy wiek chorych, zmiany w drobnoustrojach zakaźnych) dają niewielką nadzieję na poprawę rokowania w najbliższej przyszłości. Inne sugerują, że wcześniejsza operacja mogłaby poprawić rokowanie długoterminowe.