Gotra, segment linii w ramach kasty indyjskiej, który zakazuje małżeństw na mocy pochodzenia członków od wspólnego mitycznego przodka, ważnego czynnika w określaniu możliwych hinduskich sojuszy małżeńskich. Nazwa (sanskryt: „szopa dla bydła”) wskazuje, że współczesny segment liniowy działał jako wspólna rodzina, posiadająca wspólny majątek. Gotra pierwotnie odnosiła się do siedmiu segmentów rodowych braminów (kapłanów), którzy wywodzą się od siedmiu starożytnych jasnowidzów: Atri, Bharadvaja, Bhrigu, Gotama, Kashyapa, Vasishtha i Vishvamitra. Wcześnie dodano ósmą gotrę, Agastya, nazwaną tak na cześć jasnowidza ściśle związanego z rozprzestrzenianiem się hinduizmu wedyjskiego w południowych Indiach. W późniejszych czasach liczba gotr mnożyła się, gdy odczuwano potrzebę usprawiedliwienia pochodzenia od bramina przez powoływanie się na linię wedyjskiego widzącego.
Praktyka zabraniania małżeństwa między członkami tej samej gotry miała na celu utrzymanie gotry wolnej od odziedziczonych skaz, a także rozszerzenie wpływu danej gotry przez szersze sojusze z innymi potężnymi liniami. System ten został do pewnego stopnia przyjęty przez grupy nie-brammańskie, aby przejąć część prestiżu społecznego przyznawanego braminom. Pierwotnie Kshatriya (wojownicy-szlachta) też mieli swoje własne dynastie, główne tradycyjne dynastie to Księżycowa i Słoneczna, do których należeli bohaterowie sanskryckich eposów, odpowiednio Mahabharata i Ramajana. Eposy nie przedstawiają wystarczająco jasnego obrazu, by określić egzogamię takich rodów; wydaje się, że sojusze małżeńskie były raczej motywowane względami terytorialnymi. W późniejszych czasach, Kshatriya i Vaishya (kupcy-handlowcy) również przyjęli koncepcję gotry w pewien sposób, przez przyjęcie dla swych grup gotry ich sąsiednich bramińskich gotr lub tych z ich guru (duchowych przewodników), lecz ta innowacja nigdy nie była bardzo wpływowa.