Geomorfologia, dyscyplina naukowa zajmująca się opisem i klasyfikacją cech topograficznych Ziemi.
Krótkie traktowanie geomorfologii następuje. Dla pełnego traktowania, patrz geologia: Geomorphology.
Wiele badań geomorfologicznych zostało poświęconych pochodzeniu form terenu. Badania te koncentrują się na siłach, które formują i zmieniają podstawowe elementy rzeźby powierzchni lądowej. Siły te obejmują aktywność tektoniczną i powierzchniowe ruchy ziemi (np. osuwiska i obrywy skalne). Obejmują one również wietrzenie oraz erozję i osadzanie powstałego gruzu skalnego przez wiatr, lód lodowcowy i strumienie. W ostatnich latach coraz więcej uwagi poświęca się skutkom działań człowieka na środowisko fizyczne, jak również.
Wiele systemów klasyfikacji form terenu zostało opracowanych od końca XIX wieku. Niektóre systemy opisują i grupują cechy topograficzne przede wszystkim na podstawie procesów, które je ukształtowały lub zmodyfikowały. Inne biorą pod uwagę dodatkowe czynniki (np. charakter skał powierzchniowych i zmiany klimatyczne) i uwzględniają etap rozwoju form terenu jako aspekt ich ewolucji w czasie geologicznym.
Geomorfologia jest ściśle powiązana z wieloma innymi dyscyplinami naukowymi, które zajmują się procesami naturalnymi. Geomorfologia rzeczna i przybrzeżna opierają się w dużej mierze na mechanice płynów i sedymentologii; badania ruchu masowego, wietrzenia, działania wiatru i gleby czerpią z nauk atmosferycznych, fizyki gleby, chemii gleby i mechaniki gleby; badania nad niektórymi typami form terenu obejmują zasady i metody geofizyki i wulkanologii; a badania wpływu człowieka na formy terenu opierają się na dyscyplinach geografii i ekologii człowieka.
.