Jako kolonia brytyjska, Trynidad i Tobago wyświetlane zarówno Union Jack i brytyjski Blue Ensign ze specjalną odznaką. Konkretnie, Trinidad otrzymał tarczę przedstawiającą brytyjski statek przybywający do portu nad wstęgą z łacińską dewizą „Miscerique probat populos et fœdera jungi”, tłumaczoną jako „On aprobuje mieszanie się narodów i łączenie ich traktatami”. Żaden z tych symboli nie był odpowiedni dla nowego narodu, którego niepodległość została osiągnięta o północy (12:00) 31 sierpnia 1962 roku.
Ostatniego dnia maja 1962 roku powołano komitet, który miał wybrać nową flagę narodową dla Trynidadu i Tobago. Ich wybór, przyjęty 28 czerwca i zatwierdzony przez College of Arms dwa tygodnie później, został oficjalnie podniesiony po raz pierwszy w Dniu Niepodległości i jest nadal w użyciu. Jest to unikalny projekt z ukośnym pasem i kontrastującymi kolorami. Ziemia, woda i ogień, a także przeszłość, teraźniejszość i przyszłość kraju były kojarzone z czernią, bielą i czerwienią wzoru. Ponadto, czerń była postrzegana jako symbol poświęcenia dla jedności, siły i celu. Biel przywoływała morze łączące dwie główne wyspy narodu, równość ludzi i czystość ich aspiracji. Czerwień sugerowała energię i ciepło słońca, witalność ludzi i narodu oraz życzliwość i odwagę mieszkańców. Nie podano bezpośredniego wyjaśnienia dla ukośnego paska, ale był on charakterystyczny dla nowych, pełnych wyobraźni wzorów, które Karaiby miały produkować we flagach narodowych przez następne dwie dekady.
.