W celu zbadania funkcji tylnej części przysadki ważne jest, aby ocenić i zastąpić funkcję kortykotropów przed oceną produkcji hormonów tylnej części przysadki, ponieważ niedobór ACTH prowadzi do zmniejszenia GFR i niezdolności do wydalania ładunku wody, co może w związku z tym maskować cukrzycę.
W przypadku cukrzycy insipidus ilość wydalanego moczu wynosi zwykle >3 l na dobę. Należy wykluczyć inne przyczyny diurezy osmotycznej.
Test pozbawienia płynów ocenia zdolność nerek do zagęszczania moczu pod wpływem ADH. Sporadycznie wymagane są dalsze badania, zwłaszcza gdy obecne są tylko częściowe postacie schorzenia.
Pacjentowi umożliwia się przyjmowanie płynów przez noc. Pacjent jest pozbawiony płynów przez 8 godzin lub do momentu utraty 5% masy ciała. Pacjent musi być ważony co godzinę. Osmolalność osocza jest mierzona co 4 godziny, a objętość i osmolalność moczu co 2 godziny. Pod koniec 8 godzin pacjentowi podaje się domięśniowo 2 mcg desmopresyny i przez następne 4 godziny sprawdza się osmolalność moczu i osocza.
Jeśli osmolalność surowicy wzrośnie do >305 mmol/kg, u pacjenta występuje cukrzyca i badanie zostaje przerwane.
W przypadku DI czaszkowego osmolalność moczu pozostaje poniżej 300 osmoli/kg i wzrasta do >800 po podaniu desmopresyny. W przypadku cukrzycy nefrogenetycznej osmolalność moczu wynosi <300 zarówno przed, jak i po podaniu desmopresyny.
.