Ekskluzywne Q&A: Ian Thorpe o Sydney 2000, coming out i na kogo uważać na Igrzyskach Olimpijskich w Tokio

OC: Jakie są twoje uczucia patrząc wstecz na twój zwycięski wyścig na 400m stylem dowolnym?

IT: Ten ryk był największym rykiem jaki kiedykolwiek słyszałem. Postanowiłem, że będę realizował swój plan, czyli prowadził na każdej długości wyścigu. Jest to w pewien sposób skomplikowane, ponieważ zdałem sobie sprawę, że po tym wyścigu mam jeszcze jeden i jeszcze jeden wyścig, którym była sztafeta 4x100m stylem dowolnym. Powiedziano mi więc, żebym nie cieszył się tą chwilą tak bardzo, jak prawdopodobnie powinienem. A sportowcom mówię: wiesz co, to jest złe. Ciesz się tym, bądź przez to zainspirowany i pozwól, by to zaprowadziło cię do następnego wyścigu.

Miałem odpowiedzialność w sztafecie i wiedziałem, co muszę zrobić tej nocy. Nawet jako młody człowiek temperowałem swoje emocje po zdobyciu mojego pierwszego olimpijskiego złota, co było tym, co chciałem zrobić. To było moje marzenie. A marzenie to coś, o czym zwykle nie mówi się ludziom, bo jest się tym trochę zakłopotanym. Nazywamy to celem, czymś bardziej praktycznym. Ale wiedziałem, że tego wieczoru Australia musi wygrać jeszcze jeden wyścig. I byłem w stanie dobrze zarządzać sobą, aby móc to zrobić. I na pewno świętowałem to, jak tylko wygraliśmy ten wyścig również.

OC: Gdzie trzymasz swoje medale?

IT: Są w skarbcu bankowym. Chciałbym, aby były tam na zewnątrz, ale większość firm ubezpieczeniowych nie chce ich ubezpieczyć i tam właśnie pozostają. Wolałbym, żeby były gdzieś na zewnątrz. Kiedy chodzę do szkół i tego typu rzeczy, dzieciaki mają szansę zawiesić je na szyi. To najlepsza rzecz na świecie i mogą doświadczyć tych samych uczuć związanych z Olimpiadą, jakie miałem, gdy byłem małym dzieckiem. Zdajesz sobie sprawę z tego, co Olimpiada może reprezentować dla każdego. Nie ma znaczenia, gdzie jesteś na świecie, po prostu to jest to, co reprezentuje dla nas wszystkich.

OC: Interesujące jest to, że miałeś kontuzję kostki w okresie poprzedzającym Olimpiadę, czy byłeś w pełni sprawny?

IT: Tak, złamałem kostkę 12 października. Jedynym powodem, dla którego pamiętam tę datę, jest to, że był to dzień przed moimi urodzinami. I biegałem w parku narodowym. Zrobiłem cały krok na boku mojej kostki i złamałem ją. Wtedy nie zdawałem sobie z tego sprawy. Tego wieczoru trenowałem. Zdjąłem buty i pomyślałem, wiesz, moja kostka jest tutaj spuchnięta. Więc może jak trochę kopnę, to rozluźni się płyn i tak też zrobiłem tej nocy. Następnego dnia rano zrobiłem to ponownie, a moja mama nalegała, żebym zrobił zdjęcie rentgenowskie. Pamiętam, jak moja mama zeszła na dół, kiedy kazano mi wyjść z basenu. Płakała, bo myślę, że w jej oczach mogłem zobaczyć, jak moje olimpijskie marzenie się rozwiewa. Już go nie było. To było zbyt wiele. Ale nie zareagowałem w ten sam sposób, co ona, ale zdała sobie sprawę z tego, przez co przeszedłem i co musiałem przejść, by móc dotrzeć do tego punktu. W tym momencie zrobiłem wszystko, co mogłem, aby dać sobie najlepszą szansę na zostanie mistrzem olimpijskim, ale także być sportowcem, który był gotowy na wszystko, co zostało im przedstawione.

OC: Jeden z twoich amerykańskich rywali w sztafecie 4x100m stylem dowolnym Gary Hall Junior powiedział ostatnio, że jego zdaniem Caeleb Dressel może pobić rekord Michaela Phelpsa i zdobyć dziewięć medali w Tokio. Czy uważasz, że Caleb może tego dokonać?

IT: Byłem wcześniej krytykowany, ponieważ powiedziałem, że nie sądzę, by Michael Phelps zdobył osiem złotych medali. Nie chodziło o to, że nie sądziłem, że jest w stanie. Chodziło o to, że po prostu nie sądziłem, że to się stanie. W przypadku Caleba Dressela nie powiem, że nie sądzę, aby mógł. Po prostu nie sądzę, że to zrobi. I z przyjemnością mogę powiedzieć, że dla mnie Caleb Dressel jest najbardziej dominującym męskim pływakiem, jakiego widziałem od czasów Michaela Phelpsa. I mam dla niego ogromny szacunek. Uważam, że jest tak wyjątkowym sportowcem i tak bardzo szanuje swoich rywali. Ale kiedy patrzę na jego dziewięć osiągnięć w porównaniu z ośmioma, nie chcę, żeby osiem było kiedykolwiek rozczarowaniem. Tak samo jak dla Michaela, gdyby był siódmy, a nie ósmy. To nie powinno być rozczarowaniem, bo ile w to wchodzi. Rozumiejąc, co dzieje się w pływaniu, chcę, aby sportowcy byli uznani w sposób, który jest godny. I nie sądzę, że warto porównywać różne pokolenia z innymi. Nie sądzę, by to pomagało w sporcie, ponieważ kontekst jest niewłaściwy. Jeśli Caleb rzeczywiście osiągnąłby to na następnych igrzyskach olimpijskich, byłoby to dla mnie coś niesamowitego. Jeśli mu się to uda, to czapki z głów. Australijscy sportowcy zawsze idę do, ale on jest dosłownie jest najlepszym męskim sportowcem od Michaela Phelpsa. I to nie jest kłamstwo.

OC: Częścią powodu, dla którego może rzucić wyzwanie dziewięciu medalom, jest to, że będzie nowa mieszana impreza sztafetowa. I co sądzisz o mieszanej sztafecie?

Jest fantastyczna. Więc co się stało tradycyjnie, to jest bardzo trudne dla kraju wielkości Australii, lub powiedzmy Nowej Zelandii, aby przejść przeciwko kraju wielkości USA. Więc Nowa Zelandia, mówiąc o populacji, jak zamierzacie konkurować z USA w tym wydarzeniu? W rzeczywistości nie jest to sprawiedliwe pod względem wydajności, pod względem liczby ludzi. Ale zazwyczaj nie używamy tego jako wymówki. Tak samo jest w Europie. Są kraje, które mają naprawdę dominujących zawodników w wyścigach indywidualnych, więc indywidualne uderzenia są wystarczająco dobre. Tak więc patrzę na Szwecję, patrzę na Wielką Brytanię, patrzę na Niemcy, gdzie faktycznie mogą produkować zawodników na każdym indywidualnym wydarzeniu, którzy mogą wygrać dany wyścig. I myślę, że to daje trochę więcej sprawiedliwości w tym, kto może, a kto nie może wygrać wyścigów. I właśnie to mi się w tym podoba. I właściwie myślę, że to powinno zostać.

OC: Kto byłby w twojej sztafecie dream team?

IT: Zrobię międzynarodowy zespół. Jason Lezak zawsze w ostatniej nodze. Myślę, że Michael Phelps wciąż dziękuje mu za ósmy złoty medal w Pekinie. Lenny Krayzelburg to moim zdaniem najlepszy backstroker jakiego widziałem. Adam Peaty jest prawdopodobnie najlepszym pływakiem na piersiach, jakiego widziałem. Najlepszy pływak muchowy… Będę się spierał z wieloma ludźmi, kto jest najlepszy, ale jest Australijczyk Andrew Lauterstein, który zajął trzecie miejsce na Olimpiadzie i myślę, że jego 100-metrowy motyl jest tak dobry jak Michael Phelps. Michael Phelps jest najlepszym pływakiem motylkowym na świecie, kropka. Ale na Andrew Lawson najlepszy dzień, faktycznie myślę, że mógłby wygrać ten race.

OC: Którzy australijscy sportowcy wyróżniają się przed Tokio 2020?

IT: Kyle Chalmers jest oczywisty. Jego rywalem będzie Dressel. Myślę, że to właśnie ten wyścig zadecyduje o wyniku zawodów. Patrzę na obu z nich. Wszyscy pytają mnie, kto moim zdaniem wygra, a ja nie potrafię powiedzieć, co bardzo mi się podoba. To jest sport. Pozostałe to Cate Campbell i jej siostra Bronte przeciwko reszcie świata. Wyzwaniem dla Cate jest wyjazd na Igrzyska Olimpijskie, gdzie czuje się jakby wcześniej nie potrafiła odnaleźć czegoś w sobie. Jej siostra jest również osobą, która potrafi pływać prawie tak szybko jak ona. I tak to wszystko komplikuje.

OC: Czy nadal pływasz?

IT: Nie mogę. Właściwie to miałem wymianę barku. Mogę pływać wystarczająco dobrze, aby złapać kilka fal i surfować, ale nie mogę właściwie pływać. Mogę zrobić wystarczająco dużo, aby zrobić kilka okrążeń basenu, ale tylko dla przyjemności.

OC: Andre Agassi sławnie powiedział, że nie lubi tenisa, a on tylko to zrobił, bo to była jego praca. Czy czujesz to samo do pływania?

IT: To jest świetne pytanie. Jestem bardzo nietypowym sportowcem w tym sensie, że bardziej niż rywalizację kochałem samotność, która towarzyszyła treningom i doskonaleniu mojej sztuki. A większość sportowców tak nie czuje. Byłem perfekcjonistą w tym, co mogłem udoskonalić w umiejętności. I właśnie w tym kierunku pracowałem. Oznaczało to również, że kiedy wygrywałem, mogłem usprawiedliwić to, co robię. Bycie basen był prawie jak medytacja.

Myślę, że mówimy o sposób, że pływamy nieprawidłowo. Ludzie mówią, że trzeba spróbować i ciągnąć przez wodę. Ja tak naprawdę myślę, że trzeba trzymać wodę. I jeśli możecie robić rzeczy w inny sposób, niż zrobiliby to inni ludzie, możecie w rzeczywistości uzyskać z tego o wiele więcej. Ponieważ w ostatecznym rozrachunku woda cię wspiera, a twoja zdolność do manipulowania nią jest sposobem, w jaki będziesz w stanie stworzyć spektakl. Jest to bardzo wyrafinowany sposób tworzenia spektaklu. Mamy grawitację, która schodzi w dół i wiemy to jako fakt. Tak więc w basenie znajduje się warstwa powierzchniowa. To jest ta magiczna warstwa, z którą możesz pracować, jeśli możesz manipulować swoim ciałem tak, aby umieścić tam jak najwięcej z niej, będziesz pływał szybciej niż wszyscy inni. To jest to, co robisz podczas rotacji z boku na bok. I to właśnie potrafią robić najlepsi pływacy.

…