Idealiści, jako temperament, są namiętnie zainteresowani osobistym wzrostem i rozwojem. Idealiści dążą do odkrycia, kim są i jak mogą stać się swoimi najlepszymi możliwymi „ja” – zawsze to dążenie do samopoznania i samodoskonalenia napędza ich wyobraźnię. I chcą pomagać innym w tej podróży. Idealiści są naturalnie przyciągani do pracy z ludźmi i czy to w edukacji czy doradztwie, w służbach społecznych czy w pracy z personelem, w dziennikarstwie czy w ministerstwie, są utalentowani w pomaganiu innym w odnalezieniu ich drogi w życiu, często inspirując ich do rozwoju jako jednostek i do realizacji ich potencjału.

Idealiści są pewni, że przyjazna współpraca jest najlepszym sposobem na osiągnięcie przez ludzi ich celów. Konflikt i konfrontacja denerwują ich, ponieważ wydają się stawiać gniewne bariery między ludźmi. Idealiści marzą o stworzeniu harmonijnych, wręcz opiekuńczych relacji osobistych i mają wyjątkowy talent do pomagania ludziom w dogadywaniu się ze sobą i wspólnej pracy dla dobra wszystkich. Taka międzyludzka harmonia może być romantycznym ideałem, ale idealiści są nieuleczalnymi romantykami, którzy wolą skupiać się na tym, co może być, niż na tym, co jest. Realny, praktyczny świat jest dla idealistów tylko punktem wyjścia; wierzą oni, że życie jest pełne możliwości, które czekają na realizację, bogate w znaczenia, które domagają się zrozumienia. Idea mistycznego lub duchowego wymiaru życia, tego, co „niewidzialne” lub „jeszcze nie”, które można poznać jedynie dzięki intuicji lub skokowi wiary, jest dla idealistów o wiele ważniejsza niż świat rzeczy materialnych.

Wysoko etyczni w swoich działaniach, idealiści trzymają się ścisłych standardów osobistej uczciwości.

Muszą być wierni sobie i innym, i mogą być dla siebie dość surowi, gdy są nieuczciwi, fałszywi lub nieszczerzy. Częściej jednak idealiści są duszą dobroci. Szczególnie w relacjach osobistych Idealiści są bez wątpienia przepełnieni miłością i dobrą wolą. Wierzą w dawanie siebie, aby pomóc innym; pielęgnują kilka ciepłych, czułych przyjaźni; dążą do szczególnego kontaktu ze swoimi dziećmi; a w małżeństwie pragną znaleźć „bratnią duszę”, kogoś, z kim mogą związać się emocjonalnie i duchowo, dzieląc się swoimi najgłębszymi uczuciami i złożonymi światami wewnętrznymi.

Idealiści są stosunkowo rzadcy, stanowiąc nie więcej niż 15 do 20 procent populacji. Jednak ich zdolność do inspirowania ludzi swoim entuzjazmem i idealizmem daje im wpływy daleko wykraczające poza ich liczbę.

Istnieją cztery typy idealistów

Chociaż wszyscy idealiści mają wspólne podstawowe cechy, nie wszyscy są tacy sami. W swoich obserwacjach Keirsey zauważył, że istnieją cztery rodzaje Idealisty. Są to: Idealiści Mistrzowie (ENFP), Idealiści Uzdrowiciele (INFP), Idealiści Nauczyciele (ENFJ) i Idealiści Doradcy (INFJ).

.

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany.