Angielski może być trudny do nauczenia dla innych użytkowników języka. Aby użyć tylko jednego przykładu, istnieje co najmniej osiem różnych sposobów wyrażania wydarzeń w przyszłości, a czasy warunkowe to już zupełnie inna sprawa. Dowodem na to, jak wiele jest niuansów i niespójności języka angielskiego, jest ten trudny wiersz napisany w 1920 roku. (Dla przykładu: „Hiccough has the sound of cup. My advice is to give up!”)
Jak napisał autor Simon Winchester dla The New York Times, jest jedno angielskie słowo w szczególności, które jest zwodniczo proste: run. Jako czasownik może się ono poszczycić rekordową liczbą 645 definicji. Peter Gilliver, leksykograf i zastępca redaktora Oxford English Dictionary, spędził dziewięć miesięcy na badaniu jego wielu odcieni znaczeniowych.
„Można by pomyśleć, że to słowo oznacza po prostu 'iść szybkimi krokami na przemian, nigdy nie mając obu lub (w przypadku wielu zwierząt) wszystkich stóp na ziemi w tym samym czasie'”, pisze Winchester. „Ale nie ma takiego szczęścia: to jest tylko sens I.1a, i są mile do przejścia zanim czytelnik tego konkretnego wpisu będzie mógł zasnąć.”
Nie zawsze tak było, chociaż. Kiedy pierwsza edycja Oxford English Dictionary została opublikowana w 1928 roku, słowo z największą liczbą definicji było ustawione. Jednak słowo put później je prześcignęło, a run ostatecznie wyprzedził je oba jako najbardziej złożone słowo języka angielskiego. Winchester uważa, że ta ewolucja jest częściowo spowodowana postępem w technologii (na przykład „pociąg jeździ po torach” i „iPad uruchamia aplikacje”).
Uważa, że powszechne użycie run – i jego zawiła sieć znaczeń – jest również odzwierciedleniem naszych czasów. „Jest to cecha naszych bardziej energicznych i szalonych czasów, w których set i put wydają się, w osobliwy sposób, dość sztampowe, raczej konserwatywne” – powiedział Gilliver w wywiadzie dla NPR.