Życie w baldachimie
Lasy deszczowe tworzą rozległy baldachim charakteryzujący się wysoką produktywnością: Więcej światła słonecznego jest tam przechwytywane przez powierzchnię liści niż w jakimkolwiek innym ekosystemie na świecie.
To światło jest przekształcane przez rośliny w materię energetyczną w procesie, który lasy deszczowe przeprowadzają w tempie nieporównywalnym z żadnym innym ekosystemem: fotosyntezie.
Pod tętniącym życiem baldachimem światło jest rzadkie i z tego powodu wzrost jest ograniczony. W niektórych miejscach światło jednak dociera, np. w lukach leśnych, które mogą być tworzone przez powalone drzewa.
Zielone maszyny energetyczne
Lasy deszczowe są najbardziej produktywnymi ekosystemami na Ziemi, wykorzystującymi energię, którą generują do samonaprawy, reprodukcji i nowego wzrostu.
W połączeniu z klimatem, który jest stały i ciepły, oraz z prawie ciągłą dostępnością wody i światła, istnieje niewiele przeszkód do utrzymania tej produktywności przez cały rok.
Wyjątkiem są sporadycznie ciężkie efekty klimatyczne i niszczycielskie interwencje ludzi.
Rutyna deszczu
Temperatura odgrywa znaczącą rolę w codziennej rutynie lasu deszczowego. Wraz ze wzrostem temperatury rośliny tracą wodę do atmosfery poprzez parowanie, tworząc chmury, a w końcu opady deszczu, które następnie są ponownie wchłaniane przez rośliny.
Lasy deszczowe są wyraźnie dynamicznymi, ale wrażliwymi ekosystemami, podlegającymi czynnikom zakłócającym, które mogą nie być tak oczywiste. Na przykład, pomimo „mokrego” wyglądu lasów deszczowych i intensywnej wilgotności (około 100%), w ich glebach znajdują się dowody na to, że w ciągu ostatniego tysiąca lat były one dotknięte pożarami, występującymi w okresach przedłużającej się suszy.4
Zamiana lasów deszczowych na pastwiska
Najnowszymi i niepokojącymi trendami jest zamiana lasów deszczowych na pastwiska. Ten rodzaj oddziaływania wpływa na lasy deszczowe w różny sposób, w zależności od wielkości wylesionego terenu przeznaczonego na pastwiska i czasu potrzebnego lasom deszczowym na odbudowę.
Badania wykazują, że miejsca intensywnie wypasane pozostają jako pastwiska, z niewielką ilością drzew zdolnych do ponownego wzrostu. Obszary, które nieco się odradzają, nigdy nie dorównują pierwotnemu bogactwu biologicznemu i wyglądowi lasu deszczowego.
————————————————
1Pires i Prance, 1985, w: Kricher, 1997
2Salati i Vose, 1984 w: Kricher, 1997
3Myers, 1980 w: Kricher, 1997
4Uhl et al, 1990 w: Kricher, 1997
.