Mogłeś natknąć się na termin Celadon w swojej lekturze ceramiki lub podczas wizyt w muzeach historii lub sztuki. Była to metoda, która nie tylko zdominowała scenę wczesnej ceramiki, ale stała się wzorcem wpływu dla garncarzy na całym świecie. Dziś niektóre kawałki celadon są tak czczone, że mogą osiągnąć setki tysięcy funtów na aukcji.
The termin celadon naprawdę ma dwa różne przykłady, po pierwsze i ewentualnie najczęściej, jest znany jako piękny i ikoniczny jade zielony (lub blady zielony / niebieski) kolorowe glazury, jednak może być również znany jako bycie greenware z przezroczystym glazury. Szkliwa są godne uwagi, ponieważ często mają lekkie pęknięcia w nich i są używane na kamionki i porcelany pottery bodies.
Pochodzenie
Celadon pochodzi z Chin, a niektóre wyroby, które zostały odkryte datuje się z powrotem do Wschodniej Dynastii Han (druga dynastia cesarska Chin), od około 25 do 220 AD. Z tego okresu wiele odmian celadonu zostały opracowane, w tym słynnego Yue ware i Longquan ceramiki (miasto, które siedzi na chińskiej prowincji przybrzeżnej Zhejian).
W Chinach dzisiaj i przez jego historii, jade jest bardzo istotne. Celadon pochodzi z lat mistrzów garncarstwa próbujących odtworzyć wykwintne barwy jadeitu dla ceramiki.
Fun Fact
W kulturze chińskiej wielu ludzi uważa, że jadeit symbolizuje status, duchowość, czystość i zdrowie. W 3000 r. p.n.e. stał się nawet znany jako „królewski klejnot”
Od swojego rozwoju w Chinach, celadon szybko przeniósł się do innych części świata, a w Korei, w dynastii Goryeo celadon stał się bardzo popularny. Dynastia Goryeo trwała pięć wieków od 918 do 1392 i wyroby były typizowane przez bardziej szary/zielony kolor.
Istnieje kilka opinii na temat tego, skąd pochodzi termin celadon, ale prawdopodobnym wyjaśnieniem jest to, że pochodzi on od sanskryckich słów dla zieleni i kamienia sila i dhara. Zielony/niebieskawy kolor charakteryzuje naturę i jest trudny do odtworzenia, co czyni go zarówno tajemniczym, jak i pięknym w tym samym czasie.
Jak to jest zrobione i jak kolor jest stworzony
Celadon jest tworzony przy użyciu kamionki (lub porcelany) i wypalany w piecu redukcyjnym, jednym z powodów jest to, że ma najwyższą reakcję z tlenkiem żelaza, który jest używany w glazurze. Składniki są starannie mieszane (ponieważ za mało lub za dużo czegoś może dramatycznie zmienić ostateczny wynik).
Niektóre wyroby były pokryte cienką warstwą poślizgu zawierającego żelazo, zanim zostały oszklone. Metoda tworzenia ceramiki Longquan jest niezwykle precyzyjna (podobnie jak w przypadku wszystkich wyrobów celadon) i faktycznie przechodzi przez cykl sześciu etapów ogrzewania i chłodzenia. Temperatury osiągają maksymalnie 1310 stopni Celsjusza, a przez cały proces wypalania kamionki glazury są starannie kontrolowane.
UNESCO stwierdza, że w Longquan ceramiki istnieją dwa rodzaje celadon: „starszy brat”, który ma „czarne wykończenie i efekt spękania” i „młodszy brat” ma „grube lawendowo-szare i śliwkowo-zielone wykończenie”. Bogata kolorystyka tradycyjnego celadonu wynika z faktu, że jest on wypalany w bardzo wysokich temperaturach, od 2300 stopni Fahrenheita do 2381 stopni Fahrenheita. Kolorystyka ceramiki Goryeo pochodzi głównie z rodzaju gliny, która jest używana, ponieważ zazwyczaj jest w niej dużo żelaza, plus „tlenek żelaza i tlenek manganu oraz cząsteczki kwarcu w szkliwie”.
How Were Celadon Wares Typically Decorated?
Across krajów i wieków, celadon widział ogromny zakres kształtów, rozmiarów i zastosowań. Przez cały okres wysokiej popularności Celadonu (zanim ustąpił miejsca nowszemu trendowi w stylu niebieskiej i białej ceramiki chińskiej) było mnóstwo przykładów bardzo okrągłych butelek i misek z dekoracjami w postaci wszystkiego, od kwiatowych zdobień po ptaki. Czasami prace te były trawione w delikatnym stylu zwanym sanggam. Technika sanggam była bardzo powszechna w Korei i polegała na wykonywaniu akwafort w suchej glinie, a następnie wypełnianiu kawałków czarnym lub białym poślizgiem, po czym pokrywano je przezroczystym szkliwem.