Chorał – metryczna melodia hymniczna związana w powszechnym użyciu angielskim z Kościołem luterańskim w Niemczech. Od wczesnego okresu reformacji chorały miały być śpiewane przez zgromadzenie podczas liturgii protestanckiej. Śpiew unisono był regułą w kościołach reformowanych, zarówno w Niemczech, jak i w innych krajach. Wczesne wersje polifoniczne (wielogłosowe) mogły być przeznaczone dla chóru śpiewającego tylko melodię, podczas gdy pełna wersja była grana na organach. W późniejszych polifonicznych aranżacji melodia przesunęła się stopniowo do linii sopranu z jego pierwotnej pozycji w tenor.
Słowa luterańskich chorałów były często łacińskie teksty hymnów przetłumaczone na język wernakularny. Melodie były często zapożyczone z pieśni świeckich i dlatego wykazywały wielką melodyczną i strukturalną prostotę. Wersje własne Marcina Lutra były często bardziej nieregularne niż wersje wypolerowane, które później dominowały.
Najwcześniejszym dużym zbiorem takich melodii był Geystliches Gesangk-Buchleyn (1524), zredagowany przez Johanna Walthera z przedmową Lutra. Od tego czasu technika pisania chorałów rozwinęła się i opublikowano wiele zbiorów. Do własnych kompozycji Lutra należą „Ein’ feste Burg” („A Mighty Fortress”) i „Vom Himmel hoch” („From Heaven High”), do których z pewnością napisał słowa i prawie na pewno napisał lub zaadaptował muzykę.
Wybitnymi w rozwoju chorału w XVI wieku byli Michael Weisse, Philipp Nicolai, kompozytor słynnego „Wachet auf!” („Obudź się, obudź się”). („Wake, Awake”), i Melchior Vulpius. W XVII wieku działali Johann Hermann Schein i Johann Crüger. Crüger zredagował pierwsze wydania Praxis Pietatis Melica, zbioru melodii opublikowanego po raz pierwszy w 1644 roku.
Bardziej złożone ustawienia chorałów pochodzą od Johana Eccarda i Michaela Praetoriusa. Oprawy chorałowe Eccarda to praktycznie krótkie motety, a Praetorius był jednym z pierwszych systematycznych aranżerów w stylu polifonicznym melodii z wcześniejszych źródeł (Musae Sioniae, 1610). Dla tych i dla późniejszej niemieckiej hymnodii, zobacz hymn.
W pasjach i kantatach Johanna Sebastiana Bacha, chorał pojawia się jako bogato zharmonizowana melodia hymnu, w którym oczekuje się, że zgromadzenie dołączy do chóru. Chorały Bacha to ściśle chóralne aranżacje znanych melodii hymnicznych ozdobionych wyszukaną harmonią; nigdy nie skomponował oryginalnego chorału.
W czasach współczesnych chorał jest uważany za muzyczną oprawę, zwykle polifoniczną, tradycyjnego tekstu religijnego. Melodia może być albo tradycyjną melodią, taką jak hymn, lub skomponowana specjalnie dla tekstu. Alternatywnie, chorał może ustawić tradycyjny tekst w tradycyjnej melodii.
.