Bartels Busack

Podstawowa pielęgnacja psa preriowego

Życie w środowisku naturalnym

Pies preriowy (Cynomys ludovicianus) żyjący na wolności jest gryzoniem społecznym, który żyje w „miastach”. Miasta pies preriowy składa się z wielu oddziałów, z jednostek rodzinnych zwanych coteries. Generalnie, każda koteria składa się z dorosłego samca, trzech dorosłych samic i ich potomstwa. Psy preriowe mają bardzo unikalny system komunikacji, który wykorzystuje język ciała i wskazówki werbalne. Swoją nazwę piesek preriowy zawdzięcza ostrzegawczemu „szczekaniu” wydawanemu, gdy jest podekscytowany lub przestraszony. Dzikie pieski preriowe przeżywają dzięki diecie składającej się głównie z traw i innych roślin. Sporadycznie zjadają również jaja i pisklęta sowy norek.

DIET

Pieski preriowe domowe mogą żyć 5-10 lat. Większość diety powinna składać się z siana (np. timothy) i traw. Pieskom preriowym lub „P-Dogs” należy również podawać karmę dla gryzoni (polecamy karmę dla świnek morskich marki Oxbow® www.oxbowanimalhealth.com) oraz ciemną, liściastą zieleninę, taką jak np:

Inne warzywa i owoce mogą być również oferowane w mniejszych ilościach, ale tylko jako przysmaki i nie powinny stanowić więcej niż 10% diety psa:

Unikaj nasion i orzechów jako przysmaków, ponieważ mają one bardzo wysoką zawartość tłuszczu, a pieski preriowe mają już tendencję do otyłości.

Dostęp do świeżej wody w butelce z wodą. Umieść rurkę zasyfonowania wystarczająco nisko, aby zwierzę miało do niej łatwy dostęp. Będzie on pił tylko ułamek całkowitej objętości butelki, ale butelka powinna być codziennie opróżniana, czyszczona i napełniana świeżą wodą.

Utrzymywanie

Zapewnij swojemu psu preriowemu możliwie największą klatkę. Gryzonie są notorycznymi żarłokami, dlatego zaleca się stosowanie klatek ze stali nierdzewnej, wytrzymałego plastiku lub drutu. Unikaj klatek wykonanych z drewna lub miękkiego metalu. Klatki z solidną plastikową podstawą z blisko rozstawionymi metalowymi prętami są idealne zarówno dla celów zamknięcia, jak i wentylacji. Zbiorniki akwariowe nie zapewniają wystarczającej wentylacji i należy ich unikać.

Zapewnić wystarczającą ilość materiału do budowy gniazda i głębokie podłoże do grzebania, odpoczynku i do wchłaniania moczu. Konieczne może być umieszczenie klatki wewnątrz skrzynki w celu wychwycenia ściółki wyrzucanej poza obręb pomieszczenia podczas kopania przez psa preriowego. Należy wybierać ściółkę czystą, chłonną, nietoksyczną i bezzapachową. Najlepszym materiałem ściółkowym są produkty papierowe pochodzące z recyklingu (np. CareFRESH®, Absorption Corp www.absorbent.com) lub wióry osikowe. Istnieje szereg wyściółek, których należy unikać:

• Cedrowe wióry zawierają substancje chemiczne, które są toksyczne i mogą powodować podrażnienia.
• Pościel z kolby kukurydzianej ma tendencję do pleśnienia i może prowadzić do niedrożności jelit w przypadku połknięcia.
• Trociny lub jakiekolwiek wióry sosnowe mogą powodować podrażnienie oczu i dróg oddechowych.

Zapewnij również rozdrobnione ręczniki papierowe lub chusteczki higieniczne jako materiał do budowy gniazd. Unikaj dostępnych w handlu produktów z puszystej waty, ponieważ materiały te są niestrawne i mogą prowadzić do niedrożności jelit w przypadku ich zjedzenia.
Zapewnij dostęp do wielu skrzynek lęgowych i dużej ilości patyków do gryzienia, takich jak nieobrobione gałązki i kłody drewna, które dojrzewały przez co najmniej 3 miesiące. Gałązki jabłoni mogą być zjadane świeżo po zerwaniu z drzewa. Trzymaj się z dala od wiśni, brzoskwiń, moreli, śliwek i sekwoi, które są trujące. Należy mieć świadomość, że pieski preriowe są nadmiernymi żarłokami i mogą być bardzo niszczycielskie, jeśli nie są nadzorowane.

Pieski preriowe nie hibernują, jednak gdy temperatura spada poniżej 55°F (13°C) mogą mieć okresy półhibernacji lub letargu.

KASTRACJA

Męskie pieski preriowe powinny być kastrowane. Nienaruszone samce stają się bardzo agresywne i drażliwe w okresie rozrodczym. Kastracja jest zabiegiem wewnątrzbrzusznym, więc obecność tłuszczu brzusznego jest istotna. Ponieważ pieski preriowe mają tendencję do przybierania dodatkowej tkanki tłuszczowej w miesiącach zimowych, najlepszym czasem na kastrację jest okres pomiędzy majem a październikiem. Kastrację najlepiej przeprowadzać w pierwszym roku życia. Dojrzałość płciową osiąga się między 2-3 rokiem życia.

Jeżeli Twój piesek preriowy ma nadwagę, jego jądra prawdopodobnie są ukryte w tłuszczu wewnątrzbrzusznym, co sprawia, że zabieg jest dłuższy i bardziej wymagający technicznie. Twój lekarz weterynarii będzie chciał omówić z Tobą plan redukcji wagi.

ZDROWIE

• Choroby zębów – pieski preriowe posiadają otwarte korzenie zębów, które rosną nieprzerwanie przez całe życie. Czasami obserwuje się wady zgryzu lub krzywy wzrost zębów. Problemy z uzębieniem mogą również powodować problemy z oddychaniem. Odontoma to nieprawidłowość w budowie zębów siecznych, która prowadzi do ucisku na podniebienie, co z kolei powoduje trudności w oddychaniu. Objawy oddechowe mogą obejmować oddychanie przez otwarte usta i sporadyczne wypływy z nosa. Odontoma jest zwykle poprzedzona historią urazów siekaczy, takich jak energiczne żucie drucianych klatek.
• Otyłość jest istotnym problemem u żyjących w niewoli piesków preriowych. Należy spodziewać się umiarkowanego przyrostu masy ciała w okresie zimowym, ale do wiosny pieski preriowe powinny powrócić do normalnej wagi. Otyłość może prowadzić do chorób pęcherzyka żółciowego, wątroby i/lub serca.
• Choroby układu oddechowego takie jak zapalenie płuc nie są rzadkością u piesków preriowych. Otyłość i słaba wentylacja mogą odgrywać rolę w tym problemie. Objawy zapalenia płuc obejmują trudności w oddychaniu, wydzielinę z oczu lub nosa, utratę apetytu i senność.
• Urazy – Problemy związane z urazami są często spotykane u piesków preriowych, ponieważ będą one próbowały się wspinać, ale nie są bardzo zwinne i zazwyczaj upadają raniąc się.
• Pleśnie mogą być również problemem u piesków preriowych.

Podstawowa opieka nad królikami
Podstawowa opieka nad królikami
Tresura miotu królika domowego
Zachowanie królika
Podstawowa opieka nad świnką morską

.