Bóle głowy w MS

Podsumowanie

Badania te wykazały, że bóle głowy są bardziej powszechne u osób z MS niż w populacji ogólnej. Przyjrzano się w szczególności migrenie, napięciowym bólom głowy i klasterowym bólom głowy.

Badacze porównali charakterystykę osób z SM, które doświadczały bólów głowy z tymi, które ich nie doświadczały. Ludzie, którzy doświadczali bólów głowy byli znacznie młodsi, znacznie częściej byli kobietami i byli mniej upośledzeni w ich funkcji motorycznej (zdolność do używania i kontrolowania mięśni i ruchów).

Ludzie z nawracającym remitującym MS występowali częściej w grupie z bólami głowy, podczas gdy ci z wtórnie postępującym MS byli częściej w grupie bez bólów głowy. Prawdopodobieństwo wystąpienia bólu głowy było również zależne od przyjmowanych leków. W szczególności, osoby przyjmujące octan glatirameru (Copaxone) były pięciokrotnie bardziej narażone na bóle głowy.

Tło

Bóle głowy występują w wielu różnych formach. W tym badaniu skupiono się na migrenie, napięciowym bólu głowy (TTH) i klasterowym bólu głowy.

Migrena to pulsujący, często jednostronny ból głowy, który trwa od 4 do 72 godzin i jest powszechny w populacji ogólnej. Szacunki różnią się, ale występuje u około jednej na siedem do jednej dziesiątej osób. Około jedna trzecia z nich ma migrenę z aurą, która jest znakiem ostrzegawczym przed rozpoczęciem migreny. To wcześniejsze ostrzeżenie może być problemy wizualne, w tym migające światła i sztywność szyi, ramion lub kończyn.

Napięciowy ból głowy typu czuje się jak ciągły ból uciskający i występuje u około jednej trzeciej do dwóch trzecich populacji ogólnej w pewnym okresie ich życia.

Klastrowy ból głowy jest opisany jako ostry, nagły, jednostronny ból, który jest ciężki i związany z bólem oczu. Jest on znacznie mniej powszechny w populacji ogólnej, ponieważ występuje tylko u około czterech do sześciu osób na tysiąc.

Badanie to miało na celu ustalenie, jak często te rodzaje bólu głowy występowały u osób z SM i jakie czynniki zwiększały prawdopodobieństwo, że ktoś będzie doświadczał bólu głowy.

Jak przeprowadzono badanie

Wśród 125 kobiet i 55 mężczyzn z SM w Niemczech przeprowadzono wywiady. Żadna z tych osób nie cierpiała na inne schorzenia, takie jak guz mózgu, które mogłyby powodować bóle głowy.

Zarejestrowano dane kliniczne dotyczące ich stwardnienia rozsianego, w tym datę rozpoczęcia stwardnienia rozsianego, wynik w skali EDSS (miara niepełnosprawności) oraz wszelkie przyjmowane leki. Wszelkie bóle głowy zostały sklasyfikowane zgodnie z międzynarodowymi wytycznymi jako migrena z aurą i bez aury, ból głowy typu napięciowego lub klasterowy ból głowy.

Ogólny stan zdrowia oceniano za pomocą kwestionariusza Short Form 36 Health Survey (SF36), który uwzględnia osiem wymiarów, w tym funkcję fizyczną, ból, ogólny stan zdrowia, witalność i funkcjonowanie społeczne. Inwentarz depresji Becka (BDI) został użyty do oceny depresji.

Średni wiek grupy wynosił 44 lata, a średni czas od początku SM wynosił 12 lat. Prawie połowa (48%) miała nawracająco-remitujące SM, ponad jedna trzecia (37%) miała wtórnie postępujące SM, a nieco ponad jedna na osiem osób (13%) miała pierwotnie postępujące SM. Tylko trzy osoby (1,7%) miały klinicznie izolowany zespół.

Członkowie grupy otrzymywali szeroki zakres terapii modyfikujących przebieg choroby, przy czym tylko 12 (7%) nie otrzymywało żadnych w czasie trwania badania. Średni wynik EDSS wynosił 3,6, choć był bardzo zróżnicowany.

Co znaleziono

98 ze 180 osób biorących udział w badaniu (55%) zgłosiło występowanie bólu głowy w ciągu poprzednich czterech tygodni. Spośród nich 16 osób doświadczyło migreny (2 bez aury i 14 z aurą), 23 osoby doświadczyły napięciowego bólu głowy, ale nikt nie doświadczył klasterowego bólu głowy. Pozostałe 59 osób zostało sklasyfikowanych jako cierpiące na niesklasyfikowany ból głowy, ponieważ charakterystyka ich bólu głowy nie pasowała do trzech badanych kategorii.

Badacze porównali charakterystykę osób, które doświadczyły bólu głowy z tymi, które go nie doświadczyły. Ludzie, którzy doświadczyli bólów głowy byli znacznie młodsi, znacznie częściej byli kobietami i mniej upośledzeni w ich funkcji motorycznej (zdolność do używania i kontrolowania mięśni i ruchów).

Ludzie z nawracającym remitującym SM występowali częściej w grupie z bólem głowy, podczas gdy ci z wtórnie postępującym SM byli częściej w grupie bez bólu głowy.

Liczba osób z bólem głowy różniła się w zależności od niektórych leków, które brali. Połowa (51%) grupy bez bólu głowy była leczona kortykosteroidami, ale tylko jedna czwarta (28%) grupy z bólem głowy otrzymała takie leczenie. Osoby z bólem głowy były pięciokrotnie bardziej narażone na leczenie octanem glatirameru lub immunoglobulinami.

Osoby bez bólu głowy odczuwały również mniejszy ból ciała i uzyskały lepsze wyniki w funkcjonowaniu społecznym, ale były znacznie bardziej ograniczone fizycznie. I odwrotnie, im niższy był wynik EDSS danej osoby, odpowiadający niższemu ogólnemu poziomowi niepełnosprawności, tym większe było prawdopodobieństwo, że cierpiała ona na migrenę. Osoby, które uzyskały wysoki wynik w skali bólu ciała, częściej cierpiały na napięciowe bóle głowy.

Co to oznacza?

Autorzy stwierdzili, że bóle głowy występują częściej u osób z SM niż w populacji ogólnej. Bóle głowy występowały częściej u młodszych osób z SM oraz u osób przyjmujących niektóre terapie modyfikujące przebieg choroby.

Sugerują, że bóle głowy mogą być bardziej znaczącą częścią SM niż wcześniej zdawano sobie z tego sprawę.

.