Arapaho, północnoamerykańskie plemię indiańskie z algonkińskiego kręgu językowego, które żyło w XIX wieku wzdłuż rzek Platte i Arkansas w obecnych stanach USA: Wyoming, Kolorado, Nebraska i Kansas. Ich ustne tradycje sugerują, że kiedyś mieli stałe wioski w Eastern Woodlands, gdzie zajmowali się rolnictwem. Z powodu presji plemion ze wschodu Arapaho stopniowo przesuwali się na zachód, porzucając rolnictwo i osiadły tryb życia. Po 1830 roku podzielili się na grupę północną (Platte River) i południową (Arkansas River).
Biblioteka Kongresu, Washington, D.C. (neg. nr LC-USZ62-101281)
Podobnie jak wiele innych plemion, które przeniosły się ze Wschodu na Równiny, Arapaho stali się koczowniczymi koniokradami, mieszkającymi w tipi i zależnymi od polowań na bizony. Zbierali także dzikie rośliny i handlowali produktami z bizonów za kukurydzę, fasolę, kabaczki i europejskie towary przemysłowe; ich głównymi partnerami handlowymi były rolnicze plemiona Mandan i Arikara w dzisiejszej Północnej i Południowej Dakocie oraz Hiszpanie na Południowym Zachodzie.
Tradycyjnie Arapaho byli bardzo religijnymi ludźmi, dla których codzienne czynności i przedmioty (np. wzory koralików) miały symboliczne znaczenie. Ich głównym obiektem czci była płaska fajka, która była trzymana w świętym zawiniątku z obręczą lub kołem. Arapaho praktykowali Taniec Słońca, a ich organizacja społeczna obejmowała zróżnicowane wiekowo stowarzyszenia wojskowe i religijne.
Od wczesnych czasów Arapaho byli w ciągłej wojnie z Szoszonami, Ute i Pawnee. Południowi Arapaho byli przez długi czas blisko związani z południowymi Czejenami; niektórzy Arapaho walczyli z Czejenami przeciwko podpułkownikowi George’owi Armstrongowi Custerowi pod Little Bighorn w 1876 roku. W traktacie z Medicine Lodge z 1867 r. południowi Arapaho otrzymali rezerwat w Oklahomie razem z Czejenami, podczas gdy północni Arapaho otrzymali rezerwat w Wyoming razem z Szoszonami.
Wcześniejsze 21-wieczne szacunki populacji wskazywały na około 15 000 osób pochodzenia Arapaho.