Wyniki Wszystkie sześć pacjentek było kobietami, ze średnim wiekiem rozpoznania SLE wynoszącym 44 lata (tabela), który jest stosunkowo wyższy od zwykłego wieku początku choroby. Przeciwciała antyfosfolipidowe (aPLs) były obecne u dwóch pacjentów (33%), ale żaden z nich nie spełniał kryteriów zespołu antyfosfolipidowego. U pięciu pacjentów rozpoznanie tru poprzedzało wystąpienie SM, w tym u czterech z nich z opóźnieniem ≤ 5 lat (mediana 4 lata, zakres od 2 do 16 lat). Tylko jeden chory (przypadek nr 2) miał wieloletni (>20 lat) wywiad w kierunku nawracająco-remitującego SM (RRMS) przed rozwojem SLE. U pięciu pacjentów w obrazie klinicznym SM występowały objawy rdzeniowe. Wszyscy pacjenci mieli łagodny przebieg SLE z objawami skórnymi, śluzówkowymi i mięśniowo-szkieletowymi, a tylko przypadek nr 3 miał w wywiadzie zapalenie osierdzia. W związku z tym w decyzjach terapeutycznych kierowano się głównie ciężkością zespołu neurologicznego (tab. II). W trakcie obserwacji, której mediana wynosiła 4 lata (zakres 1-9 lat), u trzech pacjentów stan neurologiczny pozostawał stabilny, a u pozostałych stopniowo się pogarszał. U wszystkich pacjentów, u których stosowano standardową immunomodulacyjną terapię MS, SLE utrzymywał się w stanie remisji.