A Virtuous Woman

Odnosząc się do D. L. Moody’ego, Henry Drummond napisał: „Gdybyś zapytał Mr. Moody’ego, co, oprócz jego osobistej wiary, było sekretem jego sukcesu, szczęścia i użyteczności, z pewnością odpowiedziałby: 'Pani Moody’.”

Przypowieści Salomona 31:10-31 opisują 'kobietę cnotliwą’. Najpierw, w wersecie 10, znajdujemy zapytanie, a następnie, w wersetach 11-31, jej opis.

Pierwsze, zapytanie: „Któż może znaleźć cnotliwą żonę? Bo wartość jej daleko przewyższa rubiny” (w. 10, NKJV). 'Cnotliwa’ oznacza „szlachetną, zdolną żonę; kobietę o sile, moralnej dobroci i zdecydowaniu”. To samo zdanie znajduje się w Księdze Przysłów 12:4 i jest przetłumaczone: „Doskonała żona jest koroną swego męża”. Wartość takiej kobiety jest „daleko ponad rubiny”, co oznacza „cenniejsza niż drogie kamienie i kosztowne perły”. Septuaginta podaje: „Taka jest cenniejsza od drogich kamieni.”

„Wszystkie inne dobra ręką fortuny są dane;

Żona jest osobliwym darem nieba.”

Po drugie, cnotliwa kobieta jest opisana na siedem sposobów:

Jej mąż (w. 11, 12, 23).

Po pierwsze, jest godna zaufania. „Serce jej męża bezpiecznie jej ufa” (w. 11). Jej mąż może wyruszyć do swoich codziennych zajęć, mając pełne zaufanie, że będzie ona postępować honorowo.

Po drugie, ona przyczynia się „tak, że nie będzie miał braku zysku” (w. 11). Ona nie roztrwoni tego, co razem zbudowali, ale będzie to ulepszać i powiększać.

Po trzecie, ona jest dobra. „Ona czyni mu dobro, a nie zło po wszystkie dni swego życia” (w. 12). Jej miłość nie maleje ani nie zmienia się w dobrych i złych czasach; jest wieczna. Czyni mu dobro, nie tylko przez wszystkie dni jego życia, ale także przez swoje własne. Jeśli go przeżyje, nadal czyni mu dobrze, troszcząc się o jego dzieci, majątek i dobre imię, a także o wszystkie troski, które pozostawił po sobie.

Po czwarte, dodaje ona sławy swemu mężowi. „Jej mąż jest znany w bramach, gdy zasiada wśród starszych ziemi” (w. 23). Powiedzenie: „Za każdym człowiekiem sukcesu stoi dobra kobieta”, jest nadal bardzo prawdziwe. Pozwala ona swojemu mężowi być najlepszym i najbardziej wartościowym sobą, nie poprzez spychanie go na dalszy plan, ale poprzez wspieranie i miłość. G. Campbell Morgan miał czterech synów, z których wszyscy zostali pastorami. Na zjeździe rodzinnym przyjaciel zapytał jednego z synów: „Który Morgan jest największym kaznodzieją?”. Syn spojrzał na swojego ojca i natychmiast odpowiedział: „Matka!”

Jej dom (w. 13, 15, 17-19, 27).

• Po pierwsze, stosuje się do siebie, będąc pracowitą, miłą i wesołą (w. 13, 19). „Szuka wełny i lnu, i chętnie pracuje swoimi rękami” (w. 13). Przędzenie na krośnie było głównym zajęciem kobiet w czasach starożytnych. Wełna była używana na ubrania, a len na różne domowe potrzeby. Robi to „chętnie … swoimi rękami”, czyli „chętnymi rękami, pracując pilnie i znajdując w tym przyjemność”. Właściwie brzmi to tak: „Pracuje z radością i rozkoszą swoich rąk”. Przykładając się do pracy, zachowuje swoją kobiecość. „Wyciąga swoje ręce do wrzeciona, a jej ręka trzyma wrzeciono” (w. 19). Te instrumenty lub narzędzia były często używane jako symbole kobiecości i kobiecości, w przeciwieństwie do łuku i strzał, które symbolizowały siłę mężczyzny. Werset ten można interpretować w ten sposób: „Ona jest prawdziwie kobieca, albo pomimo ciężkiej pracy i zaangażowania w sprawy rodzinne, nigdy nie traci swego kobiecego uroku”.
• Po drugie, jest pracowita. „Ona też wstaje, gdy jest jeszcze noc” (w. 15). We wschodnich domach zawsze paliła się mała lampka. Ostrożna gospodyni wstawała o północy, aby uzupełnić olej, a przed świtem wstawała i mieszała. To mówi o pilności w opiece nad rodziną.
• Po trzecie, dba o swoje zdrowie: „Przepasuje się siłą i wzmacnia ramiona” (w. 17). To zdanie jest metaforycznie wyrażające, jak ona czuwa nad swoim fizycznym dobrobytem, aby zachować swoją energię i siłę.
• Po czwarte, jest roztropna: „Jej lampa nie gaśnie w nocy” (w. 18). Lampy naftowe w czasach starożytnych paliły się przez całą noc. Znaczenie jest takie, że ona ma dużo oliwy. Jest ostrożna, aby wypełnić swój czas i nie marnuje swojego życia.
• Po piąte, jest aktywna. Ona „nie je chleba bezczynności” (w. 27). Nie chce siedzieć w miejscu i nic nie robić. Rozpoznając własne dary i talenty, przyczynia się do rozwoju swojego pokolenia.

Jej zarządzanie (wersety 14-16, 18, 21-22, 24, 25, 27).

• Po pierwsze, jest mądrą kupującą. „Ona jest jak statki kupieckie, przynosi swoje jedzenie z daleka” (w. 14). Septuaginta podaje: „Ona jest jak statek handlujący z daleka, sama gromadzi swoje środki do życia”. Implikacją jest to, że ona szuka najlepszych zakupów.
• Po drugie, ona jest dobrym zarządcą. Ona „zapewnia pożywienie dla swoich domowników i część dla swoich służących. . . . Czuwa nad drogami swoich domowników” (w. 15, 27). Słowo „porcja” oznacza „przydział pracy” lub „przydzielone codzienne zadanie”. Ona starannie planuje i kieruje codziennymi zadaniami i obowiązkami dziewcząt służebnych.
• Po trzecie, jest dobrym inwestorem. „Rozważa pole i kupuje je; ze swoich zysków sadzi winnicę … . Widzi, że jej towar jest dobry … . Wyrabia lniane szaty i sprzedaje je, i dostarcza szarf kupcom” (w. 16, 18, 24). Kupując, sprzedając i inwestując, wykazuje się dobrym wyczuciem finansowym. Po czwarte, jest świadoma swojego wyglądu i wyglądu swoich dzieci (w. 21-22). Jej dzieci są „obleczone w szkarłat”, co oznacza „dobre ubranie” (w. 21). Jej własny strój jest atrakcyjny, ale skromny. 'Gobelin,’ 'delikatne płótno’ i 'purpura’, wszystkie wyrażają to, jak ona dobrze się ubiera (w. 22).
• Po piąte, jest ona optymistyczną planistką. „Będzie się radować w czasie, który nadejdzie” (w. 25). Ze względu na swoje planowanie i przygotowanie, patrzy w przyszłość z ufnością, a nie z niespokojną troską.

Jej współczucie.

„Wyciąga rękę do ubogich, tak, wyciąga ręce do potrzebujących” (w. 20). Troszcząc się o swoich z bezinteresowną miłością, wyciąga również ręce do tych, którzy są w potrzebie.

Jej mowa.

„Ona otwiera usta z mądrością, a na jej języku jest prawo dobroci” (w. 26). Ona prowadzi swoją rodzinę słowami mądrości. Jej język do tych, którzy ją otaczają, jest regulowany miłością. Niektórzy czytają to tak: „W jej języku jest prawo łaski lub miłosierdzia” (w. 26).

Na jej języku jest prawo dobroci (w. 26).

Jej piękno (w. 26). Zewnętrzne piękno jest tymczasowe, powierzchowne i zwodnicze. Wiedząc o tym, rozwija ona swoje duchowe piękno, które jest trwałe, głębokie, satysfakcjonujące i godne czci.

Jej korona.

Po pierwsze, ma ona siłę moralną i odwagę. „Siła i honor są jej odzieniem” (w. 25). Po drugie, otrzymuje szacunek. „Jej dzieci powstają i nazywają ją błogosławioną; także jej mąż, i on ją chwali” (w. 28). Po trzecie, jest wywyższona. „Wiele córek dobrze czyniło, ale ty przewyższasz je wszystkie”” (v. 29). Po czwarte, otrzymuje chwałę i cześć. Ma być honorowana, kochana i szanowana przez swojego męża i dzieci. „Daj jej z owocu jej rąk” (w. 31). Ma być wysoko ceniona w społeczeństwie. „Niech jej własne uczynki chwalą ją w bramach” (w. 31).

Marvin Tate powiedział: „Prawdziwą wartością kobiety jest jej oddanie Bogu. Powinna otrzymać pochwałę, na którą zasługuje. Nie jest ona niewolnicą pana męża, ale osobą we własnej osobie, która zajmuje pełne i zaszczytne miejsce w życiu domu i społeczności.”

.