Ubrania chłopskie
Mężczyźni chłopscy nosili pończochy lub tuniki, a kobiety długie suknie z tunikami bez rękawów i brodawkami do zakrywania włosów. Peleryny z owczej skóry, wełniane czapki i mitenki noszone były zimą dla ochrony przed zimnem i deszczem. Skórzane buty były pokryte drewnianymi patenami, aby utrzymać stopy w suchości. Ubrania wierzchnie prawie nigdy nie były prane, ale lniana bielizna była regularnie prana. Zapach dymu drzewnego, którym przesiąknięte było ubranie, działał jak dezodorant. Kobiety chłopskie przędły wełnę na nici, które były wplatane w tkaniny tych ubrań.
Futro i biżuteria
Futro było często używane do obszywania ubrań bogaczy. Biżuteria była bogata, w dużej mierze importowana i często używana jako zabezpieczenie pożyczek. Szlifowanie kamieni szlachetnych nie zostało wynalezione aż do XV wieku, więc większość z nich nie była zbyt błyszcząca. Broszki z pierścionkami były najpopularniejszym elementem biżuterii od XII wieku. Przeorysza Chaucera w Opowieściach kanterberyjskich nosiła broszkę z napisem „Amor vincit omnia” („Miłość zwycięża wszystko”), co nie jest szczególnie odpowiednim hasłem dla zakonnicy. Diamenty stały się popularne w Europie w XIV wieku. Do połowy XIV wieku istniały prawa kontrolujące, kto nosi jaką biżuterię, a rycerzom nie wolno było nosić pierścieni. Czasami ubrania były przyozdabiane srebrem, ale tylko bogaci mogli nosić takie przedmioty.