Baseball
Mei 24, 1935:
De Philadelphia Phillies, Cincinnati Reds, en de menigte van 20.422 fans zaten geduldig in de duisternis van Crosley Field. Het was de eerste nachtwedstrijd van het honkbal, en zowel de teams als de fans wachtten terwijl president Franklin Deleanor Roosevelt de wedstrijd op zo’n 400 mijl afstand aan zijn bureau in het Witte Huis voorzat. Met een handomdraai verwisselde FDR een gouden telegraafsleutel om zijn man in Cincinnati het sein te geven de lichten aan te doen. En met dat kleine gebaar openden 632 Mazda-lampjes het grasveld om voor het eerst ’s nachts te kunnen ballen.
juli 1941:
In opdracht van P.K. Wrigley werd Bill Veeck naar Milwaukee gestuurd om een nieuwe verlichtingstechniek te onderzoeken, mogelijk voor Wrigley Field. Het nieuwe idee maakte gebruik van een hydraulisch systeem waarbij de lichten op een “telescopische manier” omhoog en omlaag konden worden gebracht. De kosten voor de apparatuur bedroegen 70.000 dollar – veel meer dan wat Wrigley van plan was te betalen.
November 1941:
Wrigley bestelde lichtstandaarden voor het park die in februari of maart 1942 zouden worden geïnstalleerd. Het materiaal voor de lichten werd opgeslagen onder de tribunes van Wrigley. De Cubs verzamelden het staal, de kabel, de reflectoren en de elektrische apparatuur voor het modernste verlichtingssysteem in het honkbal en brachten het eind november naar de opslagplaats.
De lichten waren niet bedoeld voor “echte” nachtelijke wedstrijden. In plaats daarvan wilde Wrigley enkele schemerwedstrijden plannen, die om 18.00 uur zouden beginnen. De schemerwedstrijden zouden patroons in staat stellen na het werk een wedstrijd bij te wonen en er tegelijkertijd voor zorgen dat de buurt tot rust kwam zodat de bewoners van een rustgevende avond konden genieten. Daarom kwamen de Cubs en de gemeenteraad een verordening overeen die verbood dat een inning na 20.00 uur begon.
December 8, 1941:
Een dag nadat de Japanners Pearl Harbor aanvielen, doneerde Wrigley de 165 ton staal voor de lichtstandaarden aan de Amerikaanse oorlogsinspanning. Later, toen president Franklin Roosevelt vroeg om meer nachtelijke honkbalwedstrijden, onderzochten de Cubs het gebruik van houten palen en tweedehands apparatuur om nuttige, maar geen mooie, verlichting voor Wrigley op te zetten.
De Cubs zouden uiteindelijk minstens drie keer plannen voor verlichting indienen, maar die plannen werden afgewezen door de War Production Board.
Excerpted from Chicago Tribune, January 21, 1942:
De Cubs mogen volgend seizoen “thuis” nachthonkbal spelen, maar hun thuishaven voor dergelijke evenementen zou Comiskey park zijn, de thuishaven van de White Sox. Dit plan, dat nog in de kinderschoenen staat, werd gisteren ontvouwd door James Gallagher, Cubs’ general manager, die tegelijkertijd onthulde dat contracten waren verhuurd voor een lichtinstallatie op het Wrigley veld, maar dat van de rechten op het materiaal was afgezien ten behoeve van de nationale defensie.
Bij het doen van de aankondiging legde Gallagher uit dat het hem verdriet deed te denken aan het wegtrekken van het Wrigley-veld, zelfs voor een paar wedstrijden, in feite dat hij geen nachtelijke honkbalverslaafde is, maar dat als President Roosevelt, zoals aangegeven in zijn brief aan Commissaris K.M. Landis, voorstander is van uitbreiding van het na-avondprogramma tijdens de oorlogsperiode, de Cubs meer dan gretig zijn om zich bij de parade aan te sluiten.
De verlichtingsinstallatie van het Wrigley-veld, waaraan voorbereidend werk was gedaan, had ongeveer 155.000 dollar moeten kosten en had in april volgend jaar voltooid moeten zijn. De specificaties vroegen om 165 ton staal, 35.000 voet koperdraad, en 800 aluminium reflectoren. De lichten zouden worden gegroepeerd op zes torens, twee in het buitenveld en de anderen op de tribune.
Chicago Tribune, 13 februari 1942:
Rivals komen overeen om Noord-Zuid grens te behouden.
Dit was de kern van een 150 woorden durende gezamenlijke verklaring die gisteren laat werd uitgegeven door de twee major league rivalen van Chicago en die definitief de mogelijkheid uitsloot dat de National leaguers de zuidzijde piant zouden huren voor een reeks nachtelijke wedstrijden volgend seizoen.
Het management van de Chicago White Sox en de Chicago Cubs hebben in het belang van het honkbal in het algemeen en van het honkbal in Chicago in het bijzonder uitvoerig gesproken over de mogelijkheid en wenselijkheid dat beide ploegen hetzelfde park gebruiken voor nachthonkbal.
Dit gebeurt natuurlijk ook in andere steden, zoals St. Louis en Philadelphia, maar beide managers zijn van mening dat Chicago een geheel andere situatie vertegenwoordigt, Onze stad is volledig verdeeld in secties, en er is evenveel rivaliteit tussen de noordkant en de zuidkant van Chicago, in feite meer dan er is tussen, bijvoorbeeld. Chicago en New York, en omdat rivaliteit en concurrentie de geest van honkbal is, zijn beide managers het erover eens dat het beter zou zijn om niet hetzelfde stadion te gebruiken, zelfs niet voor een beperkt aantal nachtwedstrijden.
In feite is dit een overeenkomst om het niet met elkaar eens te zijn, en de rivaliteit tussen de twee clubs zal blijven bestaan, niet alleen tussen de teams onderling, maar ook van de kant van de managers, die elk hun eigen fans tegemoet willen komen en het beste voor hen willen doen.
De ontwikkeling van gisteren betekent dat de Cubs zullen blijven opereren zoals in andere jaren, met de gebruikelijke aanvang om 3 uur, behalve de aanvang om 2 uur ’s middags op zaterdagen. De National leaguers staan, ondanks andere berichten, afkerig tegenover experimenten met schemerhonkbal tenzij er sterke druk wordt uitgeoefend door hun fans.
Mei 20, 1942:
Wrigley kondigde aan dat de plannen van de Cubs voor nachtwedstrijden niet dood zijn. Hij wees erop dat een voorraad timmerhout voor lichtstandaarden al onderweg was en dat transformatoren en lampen beschikbaar zouden zijn. Hij zei:
Echte palen van 120 voet zijn nu vanuit Oregon onderweg hierheen, voor gebruik in het outfield. De batterij lampen gericht op de Wrigley-gebouwen, die werden verwijderd van hun plaats op de zuidoostelijke hoek van de Michigan Avenue-brug, zouden worden gebruikt voor de verlichting van het park. Ze worden nu gebruikt bij bouwwerkzaamheden aan Great Lakes, en zouden spoedig klaar moeten zijn voor gebruik. De transformatoren in Catalina, die sinds de sluiting van het Casino niet meer zijn gebruikt, kunnen op korte termijn op platte wagons worden geladen en hierheen worden verscheept. De eigenlijke installatie zou waarschijnlijk slechts enkele weken in beslag nemen.
Wrigley zei dat de plannen om lichten toe te voegen zouden worden bepaald door de belangstelling van de fans. Hij zei ook dat hij honkbal beschouwde als een “openluchtspel bij daglicht, waarbij je naar buiten ging en een zak popcorn kocht en frisse lucht en zonneschijn tot je nam.”
Chicago Tribune, 25 juni 1943:
De Cubs speelden een schemerwedstrijd tegen de Cardinals die om 18.00 uur begon. Er is geen sprake van dat er lichten nodig zijn om van een nachtwedstrijd te spreken. Deze datum werd gekozen omdat 25 juni een van de langste daglichtdagen van het jaar is.
Chicago Tribune 9 mei 1944:
WPB Denies Cubs’ Light Plant Request
De sectie recreatie van de War Production Board wees vandaag de aanvraag van de Chicago Cubs af om dit seizoen nachthonkbalfaciliteiten in Wrigley Field te installeren, maar nodigde de Cubs uit hun verzoek opnieuw in te dienen met het oog op de bouw voor 1945.
George W. McMurphey, directeur recreatie van de War Production Board, zei dat er nog steeds een mogelijkheid was voor meer nachthonkbal in Chicago als de Cubs de verlichtingsfaciliteiten van het White Sox Park zouden gebruiken voor een aantal wedstrijden.
Het tekort aan kritisch materiaal en “andere factoren” waren voor McMurphey aanleiding de aanvraag van de Cubs af te wijzen. McMurphey zei:
De vrijgave van materialen alleen was niet de doorslaggevende factor. “Hoewel de materialen beschikbaar kunnen zijn, heeft dit kantoor ook in overweging genomen dat de bouw niet voor augustus kan worden voltooid, waardoor de Cubs slechts 21 weekdagen in hun thuispark tot hun beschikking zouden hebben.
Onder dergelijke omstandigheden lijkt de uitgave van materiaal en arbeid niet gerechtvaardigd voor zo weinig nachtelijke wedstrijden.
James T. Gallagher, vice-president en general manager van de Cubs, zei:
De Cubs zullen hun honkbal tot het daglicht beperken; in Chicago althans dit seizoen. Regeringsambtenaren stelden voor dat we toestemming zouden vragen om lichten te installeren op Wrigley Field en we hebben dat gedaan met het idee dat als we de oorlog zouden kunnen bevorderen door mensen die overdag oorlogswerk doen toe te staan ’s nachts te honkballen, we daaraan zouden meewerken.
Aangezien onze aanvraag is afgewezen, rest ons niets anders dan ons gebruikelijke beleid van honkbal overdag voort te zetten. Als we volgend jaar de behoefte aan nachthonkbal zien, kunnen we een nieuwe aanvraag indienen. Deze nieuwe aanvraag zal echter pas ergens in december nodig zijn. Als deze aanvraag wordt ingewilligd hebben we tijd om lichten te installeren voor de opening van het seizoen 1945.
De Cubs zijn echter niet verkocht, en zijn dat nu ook niet, aan nachthonkbal, maar deze situatie kan na de oorlog veranderen. Als er na de oorlog een trend is in de richting van nachthonkbal, zullen we dan misschien actie ondernemen.
Chicago Tribune, 21 oktober 1945:
Geen lichten in ’46 voor Cubs, zegt Wrigley
Wrigley Field zal waarschijnlijk de laatste buitenpost zijn van 100 procent honkbal overdag. Deze mening werd gisteren gewaagd door P. K. Wrigley, eigenaar en voorzitter van de National League Champions, toen hij zei dat er volgend seizoen geen lichten in zijn stadion zullen zijn.
De aankondiging van de New York Yankees gisteren dat er lichten in hun stadion zullen worden geïnstalleerd, liet alleen Wrigley Field, Fenway Park in Boston, en Briggs Stadium in Detroit zonder elektrische lichten.
“Wij geloven dat honkbal een sport voor overdag is,” zei Wrigley, “en we zullen het zo lang mogelijk in de zon blijven spelen.”
De Cubs meldden vorig seizoen een betaald thuisbezoek van 1.037.026.
Toen suggereerde hij dat de Cubs misschien uiteindelijk de enige club zouden zijn zonder lichtinstallatie. Hij heeft bij eerdere gelegenheden laten doorschemeren dat er alleen verlichting zou komen als de fans zouden schreeuwen om nachtwedstrijden.
October 12, 1960:
De Cubs kondigden aan dat Wrigley Field uiteindelijk verlichting zou krijgen – niet om nachtwedstrijden te spelen, maar om er zeker van te zijn dat dagwedstrijden konden worden afgewerkt. De lichten zouden echter pas worden aangeschaft als de Cubs kanshebbers werden. Wrigley wilde niet speculeren wanneer dat zou gebeuren.
Oktober 15, 1962:
De enige Chicago- ans waarvan we weten dat ze tegen mogelijk nachthonkbal op Wrigley Field waren (wanneer, O., wanneer, P.K.?) zijn nachtclub- en bioscoopeigenaren die vinden dat het zware concurrentie zou betekenen.
Maart 17, 1966:
William Shlensky, een 27-jarige advocaat uit Chicago die sinds zijn 14e twee aandelen Cubs-aandelen in zijn bezit had, spande een rechtszaak aan om de Cubs te dwingen lichten te installeren op Wrigley Field. De aanklacht werd ingediend in de Circuit Court van Cook County tegen Wrigley en de leden van de Raad van Bestuur van de Cubs met als doel de ploeg te dwingen nachtwedstrijden te spelen in Wrigley.
Shlensky’s aanklacht beschuldigde wanbeleid, waarbij hij beweerde dat door het installeren van lichten de Cubs in een betere positie zouden zijn om te concurreren met andere NL-clubs, de inkomsten te verhogen en meer getalenteerde spelers te kopen.
Wrigley reageerde door te zeggen dat hij slechts vier of vijf jaar geleden een petitie had ontvangen, ondertekend door 3.000 omwonenden, met het verzoek aan de Cubs om geen lichten te installeren.
Maart 10, 1982:
General manager Dallas Green verklaarde publiekelijk dat er lichten zullen worden geïnstalleerd in Wrigley Field “of we zullen moeten nadenken over het spelen in een ander stadion.” De opmerkingen leidden tot protesten van een groep burgers uit Wrigleyville – Citizens United for Baseball in the Sunshine (CUBS).
Chicago Tribune, 24 augustus 1982:
Illinois Gov. James R. Thompson ondertekende wetgeving die nachtelijke wedstrijden op Wrigley Field effectief verbiedt, met de volgende woorden:
Ik geloof dat nachtelijk honkbal op Wrigley Field een onbehoorlijke last zou betekenen voor bijna 60.000 inwoners die binnen een gebied van vier blokken van het stadion wonen.
Nachtelijk honkbal zou de verkeers- en parkeerproblemen vergroten die al bestaan in een toch al overvolle buurt. Het probleem zou nog groter worden tijdens de spitsuren wanneer toeschouwers zouden proberen Wrigley Field te bereiken op hetzelfde moment dat de buurtbewoners terugkomen van hun werk.
Augustus 25, 1983:
De gemeenteraad van Chicago heeft met een meerderheid van 42-2 een verordening aangenomen die de verlichting op Wrigley Field verbiedt. Vóór het verbod mochten de Cubs lichten hebben, maar deze moesten om 20.00 uur worden gedoofd.
December 19, 1984:
De Cubs brengen het lichtgevecht naar Cook County Circuit Court, en dienen een rechtszaak in tegen de stad Chicago en Thompson die een verbod zou eisen om de stad en de staat te beletten wetten te handhaven die nachthonkbal blokkeren.
Maart 25, 1985:
Circuit Court rechter Richard L. Curry beslist om het verbod op nachthonkbal te handhaven. Curry bekritiseerde het management van de Cubs en Commissaris Peter Ueberroth, die gedreigd had de Cubs toekomstige wedstrijden in het naseizoen op Wrigley Field te ontzeggen als er geen lichten werden geïnstalleerd. Curry schreef in zijn uitspraak:
Op basis van een vermeende noodzaak om kampioenschapswedstrijden ’s nachts te spelen, vragen zij om een omkering van de status quo die al 70 jaar in dit stadion bestaat.
Juni 30, 1985:
Een woordvoerder van de Cubs zei dat de ploeg de pogingen heeft opgegeven om de Algemene Vergadering ervan te overtuigen nachtwedstrijden op Wrigley Field toe te staan. “De lichtenkwestie is dood,” zei de woordvoerder. De ploeg overweegt te verhuizen uit Wrigley FiIeld.
Februari 6, 1987:
Wetgeving die nachtwedstrijden in Wrigley zou toestaan werd geïntroduceerd in Springfield, Ill.
2 juli 1987:
De burgemeester van Chicago, Harold Washington, gaf zijn sterkste steun tot nu toe aan de kwestie van de lichten, door te zeggen dat nachtwedstrijden “binnen het bereik van de eerlijkheid lijken te liggen.”
februari. 25, 1988:
Met steun van waarnemend burgemeester Eugene Sawyer nam de gemeenteraad van Chicago een verordening aan, 29-19, dat de Cubs nachthonkbal mochten spelen in Wrigley als ze voldeden aan een lijst van voorwaarden. Een van die voorwaarden was dat de Cubs beperkt zouden worden tot 18 nachtwedstrijden per seizoen tot het jaar 2002 (acht in 1988). Ook zouden de Cubs akkoord gaan met geen bierverkoop na 21.20 uur en geen orgelmuziek na 21.30 uur.
Juni 20, 1988:
Tijdens een persconferentie op Wrigley Field kondigden de Cubs een programma van zeven nachtwedstrijden aan voor 1988, te spelen op 8, 9, 22 en 23 aug. en 6, 7 en 20 sept. De wedstrijden op 7 en 20 sept. zouden om 18:35 uur beginnen. De andere wedstrijden waren om 19:05 uur. De Cubs kondigden ook een telefonische loterij aan voor de resterende 13.000 kaartjes voor de wedstrijd op 8 augustus.
Juli 25, 1988:
De lichten werden maandagavond officieel ontstoken op Wrigley Field als onderdeel van de Cubs Care ’88 “Under the Lights” benefiet. Deze foto is genomen vanaf het New York gebouw aan Lake Shore Drive. Het 5 miljoen dollar kostende verlichtingssysteem zal op 8 augustus voor het eerst echt in actie komen wanneer de Cubs tegen de Philadelphia Phillies spelen.
Augustus 8, 1988:
Openingsavond op Wrigley Field. Om 18.06 uur zette de 91-jarige Harry Grossman, Cubs-fan sinds 1905, de knop om voor de eerste avondwedstrijd in de geschiedenis van het team. Phil Bradley van Philadelphia was de eerste slagman van de wedstrijd en Rick Sutcliffe’s eerste worp kwam om 19:01 p.m. Halverwege de vierde inning werd de wedstrijd onderbroken door regen. Na een oponthoud van twee uur en 10 minuten werd het duel beëindigd door thuisplaat-scheidsrechter Eric Gregg.
August 9, 1988:
De eerste officiële volledige nachtwedstrijd op Wrigley Field werd gespeeld. De Cubs verslaan de New York Mets met 6-4. Lenny Dykstra slaat de eerste officiële homer op Mike Bielecki van Chicago in de vijfde inning.
