Het National Institute of Standards and Technology (NIST) heeft zijn langverwachte rapport over de instorting van World Trade 7 na de aanslagen van 11 september 2001 vrijgegeven. “Onze boodschap vandaag is dat de reden voor de instorting van World Trade Center 7 niet langer een mysterie is,” vertelde NIST hoofdonderzoeker Shyam Sunder journalisten op de persconferentie van vanmorgen in Gaithersburg, Md. “WTC 7 stortte in door branden aangewakkerd door kantoormeubilair. Het stortte niet in door explosieven of door dieselbrandstofbranden.”
Het rapport van vandaag bevestigt dat een brand, inderdaad, de oorzaak was. “Dit is de eerste keer dat een gebouw hoger dan ongeveer 15 verdiepingen is ingestort, voornamelijk als gevolg van brand,” vertelde Sunder aan verslaggevers op de persconferentie. “Wat we ontdekten was dat ongecontroleerde gebouwbranden – vergelijkbaar met branden in andere hoge gebouwen – een buitengewone gebeurtenis veroorzaakten, namelijk de instorting van WTC7. De ongekende aard van de gebeurtenis betekent dat het begrijpen van het precieze mechanisme van de instorting niet alleen belangrijk is om vragen van samenzweringstheoretici te beantwoorden, maar ook om de veiligheidsnormen bij de engineering van grote gebouwen te verbeteren.
Het eindrapport beschrijft hoe brokstukken van de instorting van WTC 1 branden ontstaken op ten minste 10 verdiepingen van WTC 7 aan de westelijke helft van de zuidzijde. De branden op de verdiepingen 7 tot en met 9 en 11 tot en met 13 brandden uit omdat de watertoevoer naar het automatische sprinklersysteem was uitgevallen. De primaire en noodwatervoorziening van de sprinklerinstallaties voor de onderste verdiepingen waren afhankelijk van de watervoorziening van de stad. Deze waterleidingen waren beschadigd door de instorting van WTC 1 en 2. Deze ongecontroleerde branden in WTC 7 breidden zich uiteindelijk uit naar het noordoostelijke deel van het gebouw, waar de instorting begon.
Na 7 uur van ongecontroleerde branden verloor een stalen ligger op verdieping 13 zijn verbinding met een van de 81 kolommen die het gebouw ondersteunden. Verdieping 13 stortte in, waardoor een cascade van vloerbreuken ontstond tot en met verdieping 5. Kolom 79, die niet langer werd ondersteund door een ligger, bezweek, waardoor een snelle opeenvolging van structurele breuken ontstond die zich van oost naar west verplaatsten. Alle 23 centrale kolommen, gevolgd door de buitenkolommen, bezweken in wat bekend staat als een “progressieve instorting” – dat wil zeggen, lokale schade die zich uitbreidt van het ene structurele element naar het andere, uiteindelijk resulterend in de ineenstorting van de gehele constructie.
Het rapport verduidelijkt een aantal veelbesproken kwesties betreffende de instorting, met name de rol van de vele dieselbrandstoftanks van het gebouw en het belang van structurele schade door vallend WTC 1 puin. Beide factoren zijn door onderzoekers genoemd als mogelijke bijdrage tot de ineenstorting; het boek Debunking 9/11 Myths: Why Conspiracy Theories Can’t Stand Up to the Facts vermeldt beide hypotheses. Het uiteindelijke NIST-rapport bagatelliseert echter beide scenario’s en concludeert dat de dieselbrandstof die in tanks was opgeslagen (en bedoeld was om noodgeneratoren van stroom te voorzien) niet lang genoeg of heet genoeg brandde om structurele defecten te kunnen verklaren. En, hoewel de puinschade aan de zuidelijke buitenkant van WTC 7 aanzienlijk was (en de verwoestende branden veroorzaakte), ontstond de instorting in het noordoostelijke deel van het gebouw. In feite, concludeert het rapport: “Zelfs zonder de structurele schade, zou WTC 7 zijn ingestort door branden.”
Het rapport stelt vast dat de eigenlijke boosdoener bij de instorting de verbranding van gewoon meubilair in het gebouw was: “Deze ongecontroleerde branden hadden kenmerken vergelijkbaar met die welke eerder in hoge gebouwen zijn voorgekomen.” Als het sprinklersysteem in WTC 7 had gewerkt, zouden “de branden in WTC 7 waarschijnlijk onder controle zijn geweest en zou de instorting zijn voorkomen”. Het rapport suggereert ook dat de huidige technische normen voor het omgaan met door brand veroorzaakte thermische uitzetting opnieuw moeten worden bekeken, vooral voor gebouwen zoals WTC 7 die lange, niet-ondersteunde vloeroverspanningen hebben. Een belangrijke factor bij de instorting, zo concludeerde NIST, was het falen van structurele “verbindingen die waren ontworpen om zwaartekrachtbelastingen te weerstaan, maar niet thermisch geïnduceerde laterale belastingen.” Volgens Sunder: “Voor het eerst hebben we aangetoond dat vuur een progressieve instorting kan veroorzaken.”
Aangespoord door de vragen van samenzweringstheoretici, hebben de onderzoekers specifiek gekeken naar de mogelijkheid dat er explosieven bij betrokken waren. “Hypothetische ontploffingen speelden geen rol bij de ineenstorting van WTC 7,” aldus het rapport, eraan toevoegend dat de onderzoekers “geen bewijs vonden waarvan de verklaring een beroep op een ontploffing vereiste.” Bovendien zou de kleinste lading die het begeven van de kolommen in gang kon zetten “hebben geleid tot een geluidsniveau van 130 dB tot 140 dB op een afstand van ten minste een halve mijl.” Getuigen hebben niet gemeld dat ze zo’n hard geluid hoorden, noch is er een hoorbaar op opnames van de instorting.
NIST’s persbericht en ander materiaal over het rapport zijn hier te vinden. Klik hier om het volledige rapport in pdf-vorm te downloaden.
Inleiding
Achtergrond | Podcast | Boek | FAQ | Bronnen
De Vliegtuigen
Waar is de Pod? | No Stand-Down Order | Flight 175’s Windows | Intercepts Not Routine
The Pentagon
Big Plane, Small Holes | Intact Windows | Flight 77 Debris
Flight 93
The White Jet | Roving Engine | Indian Lake | F-16 Pilot