“Verboden door rood te rijden”-borden bezorgen Maryann Merigan de kriebels. Maar geen enkel bord doet dat meer dan dat op Walnut Street, waar het kruist met Mt. Auburn Street in Watertown, waar ik haar heb ontmoet.
“Ik kan er niets aan doen, maar het lijkt wel alsof ik niet kan weten wanneer ik door rood moet rijden,” zei ze.
Merigan bereikte ons bij de Curiosity Desk omdat ze meer wilde begrijpen over wie beslist wanneer een afslag naar rechts op rood moet worden beperkt, en hoe die beslissing wordt genomen.
“Ik ben nieuwsgieriger en nieuwsgieriger naar wie de regels bepaalt voor geen afslag op rood op onze kruispunten,” schreef Merigan in een e-mail. “Wordt het gedaan door de stad? Wordt het door de staat gedaan? Ik ben er vrij zeker van dat de meesten van ons weten hoe ze moeten stoppen en dan door rood moeten rijden. Ik zou graag willen weten wie verantwoordelijk is voor het nemen van die beslissingen.”
Merigan heeft eigenlijk best geluk dat ze hier in Massachusetts op elk kruispunt door rood kan rijden. Het blijkt dat het een recent fenomeen is hier. Het is er gekomen door – van alle dingen – onrust in het Midden-Oosten in het begin van de jaren 1970, en het besluit van 11 landen daar om te stoppen met de verkoop van olie aan de Verenigde Staten als vergelding voor onze steun aan Israël.
Het olie-embargo dreef de benzineprijzen hier in de VS de hoogte in. In reactie daarop nam het Congres de ingrijpende Energy Policy And Conservation Act van 1975 aan. Als onderdeel van die wetgeving eiste de federale regering dat elke staat met een eigen energie-efficiëntieplan zou komen en bood geld aan om te helpen. Maar dat geld zou alleen worden toegekend aan staten die “… een verkeerswet of -voorschrift hadden dat, voor zover maximaal uitvoerbaar in overeenstemming met de veiligheid, de bestuurder van een motorvoertuig toestaat om een dergelijk voertuig rechtsaf te draaien bij een rood stoplicht na te zijn gestopt.”
De gedachte was dat het toestaan van rechtsafslaan bij rood licht het stationair draaien bij verkeerslichten zou verminderen en daarmee het gasverbruik. Rechtsaf slaan door rood was al legaal in sommige staten. Het Congres wilde het in alle staten toestaan.
Massachusetts was – in feite – de laatste staat die rechtsaf slaan door rood toestond, en het lijkt erop dat de staat dit met tegenzin heeft gedaan. Toen het werd legaal in Massachusetts in 1980, ongeveer 90 procent van de kruispunten van de staat werden uitgerust met een “No Turn On Red” teken. Toen – net als nu – is het aan de ambtenaren in elke stad en gemeente om te beslissen welke kruispunten in die gemeenschap een “No Turn On Red” bord moeten krijgen.
In Watertown, waar Merigan woont, maakt Steve Magoon deel uit van een team van ambtenaren die deze beslissingen nemen. Hij zegt dat er drie redenen zijn waarom ze ervoor kiezen om rechtsafslaan op rood te beperken.
De eerste heeft te maken met de doorstroming van het verkeer en de timing van andere verkeerslichten in de buurt.
“Als mensen bijvoorbeeld door rood rechts afslaan, maar kort daarna moeten stoppen, kan dat tot op het kruispunt leiden”, legt hij uit.
Reden nummer twee gaat over zichtlijnen. Als ambtenaren van mening dat een bestuurder kan niet ver genoeg zien op de weg om tegemoetkomend verkeer te zien, zullen ze niet toestaan dat een afslag op rood.
Reden nummer drie is de meest voorkomende reden: Het beschermen van voetgangers die mogelijk de straat oversteken.
“Als je iemand toestaat om rechtsaf te slaan op rood en die persoon die rechtsaf slaat op rood kijkt naar voertuigen aan hun linkerkant, ze kijken niet uit voor voetgangers aan hun rechterkant,” zei Magoon. “Je kunt daar ernstige situaties creëren.”
Jarenlang hebben milieuactivisten aangedrongen op minder “Niet afslaan op rood”-borden, omdat minder stationair draaien minder koolstofuitstoot betekent. Maar Matt Casale, vervoer campagne directeur bij MASSPIRG, zegt dat om echt de naald op emissiereducties, wat we echt nodig hebben is minder auto’s op de weg.
“Het milieuverantwoorde ding om te doen is het aannemen van beleid dat het gemakkelijker maakt om te lopen en fietsen, maken mensen zich veiliger voelen,” zei hij. “Ik heb eigenlijk geen probleem met meer ‘No Turn On Red’ borden.”
Terug bij het kruispunt in kwestie, deelde ik wat ik geleerd met Merigan. Ze was blij te weten wie de beslissing neemt. En hoewel ze zegt dat ze begrijpt dat de borden over veiligheid gaan, denkt ze nog steeds dat de gemeenteambtenaren een beetje te “No Turn On Red”-happy zijn.
“Ik heb gewoon nog niet te veel kruispunten gezien waarop ik niet vertrouwd zou moeten worden om te weten wanneer ik op rood kan afslaan,” zei ze. “Ik ben er vrij goed in.”
Maar denkt ze dat de gemiddelde automobilist net zo gewetensvol en “er goed in is” als zij?
“Dat weet ik niet,” zei ze. “Ik kan niet zeggen dat dat het geval is.”