Wat u moet doen als uw kind achteruitgaat

Het gaat erom dat er nieuw gedrag is dat niet tot de normale dagelijkse gang van zaken behoort. Je kind of tiener gaat achteruit, en ondanks je pogingen om dit te stoppen, gaat hij of zij door met het achteruitgaande gedrag.

In de psychologie wordt dit “achteruitgang in dienst van het ego” genoemd. We doen het allemaal. Het betekent dat u, als u om de een of andere reden gestrest bent en daardoor overweldigd raakt, een tijdje terugkeert naar vroegere gedragspatronen, of in het geval van uw kind, naar een vroegere ontwikkelingsfase, totdat u zich beter voelt en weer normaal kunt functioneren.

Dit soort regressie ligt ten grondslag aan het nemen van een mentale gezondheidsdag vrij van werk. Je voelt je overweldigd, uitgeput, hebt weinig energie, je kunt niet helder denken of je hersenen gebruiken, en je hebt gewoon een vrije dag nodig om niets te doen. Vaak worden mentale gezondheidsdagen gebruikt om precies dat te doen. Je zit voor de TV, leest een roman, ligt wat te luieren, of haalt soms zelfs huishoudelijke zaken in die je dwarszitten en je het gevoel geven dat je chronisch achterloopt.

Hoe dan ook, een geestelijke gezondheidsdag is een reactie op stress, en een tijdelijke terugval geeft je een kans om de overweldiging te kalmeren. Door de regressie toe te staan, zullen de meesten van ons weer aan het werk gaan met minder stress en in staat om er weer met een beetje meer oomph in te springen.

Kinderen hebben vergelijkbare ervaringen, maar ze zijn zich niet bewust van wat er gebeurt. Ze raken gestrest en reageren zonder zich bewust te zijn van de verschuiving. Soms duurt de stress lang en valt het gedrag terug over dagen, weken, of in het ergste geval, maanden.

Voor ouders is het de taak om uit te zoeken waar de stress vandaan komt en te kijken of je die kunt verlichten. Het kan zijn dat je het niet kunt achterhalen en er gewoon een dag of twee mee moet doorgaan, maar meestal met een beetje speurwerk, kun je op een aantal ideeën komen over wat de regressie heeft veroorzaakt.

Hier zijn enkele van de meer voorkomende stressoren die regressief gedrag kunnen veroorzaken.

The Physical

• Gebrek aan slaap is nummer één op deze lijst. Als kinderen een aantal dagen of langer te weinig slapen, bouwt de vermoeidheid zich op en krijg je een chagrijnig, niet meewerkend en ongelukkig kind dat gedrag begint terug te dringen.
• Een tweede fysieke stressfactor is een of andere ziekte die eraan komt. Je kind kan een virus of griep krijgen voordat je het doorhebt, en het eerste teken is regressief gedrag. De meesten van ons vallen wat terug als we ziek zijn.
• Het laatste is een verandering in dieet of slechte voeding. Als er extra hoeveelheden junk food, suiker, en omgekeerd een gebrek aan gezonde voeding zijn geweest voor een periode van tijd, kunt u regressief, prikkelbaar gedrag zien.

Sociaal

Ontmoetingen met andere kinderen, gepest worden, zich buitengesloten of geïsoleerd voelen zijn allemaal sociale stressfactoren die regressief gedrag kunnen veroorzaken.

Jongere kinderen kunnen hun ervaringen nog niet zo verwerken dat ze hun eigenwaarde kunnen behouden als ze geconfronteerd worden met sociale afwijzing. Volwassenen hebben hier ook problemen mee, maar zijn wel in staat om uit te zoeken wat echt is en wat niet, en om met behulp van copingmechanismen hun normale gedrag te handhaven ondanks sociale problemen.

Een kind kan somber, geïrriteerd, aanhankelijk, overgevoelig, twistziek, hyperactief of afgeleid worden als het een sociale klap krijgt. Het komt direct binnen zonder veel buffering, en ze reageren. Ze zijn niet in staat om hun reactie aan de situatie te koppelen. Ze voelen het gewoon.

Onze taak als ouders is om wat speurwerk te verrichten en te proberen erachter te komen wat er is gebeurd en manieren aan te reiken om ermee om te gaan.

Veranderingen in omgeving of routine

Sommige kinderen zijn flexibeler dan anderen en gaan minder reactief met veranderingen om, maar de meeste kinderen reageren op grote veranderingen, zoals een verhuizing naar een nieuw huis, een verandering van school of de geboorte van een nieuw kind, om er maar een paar te noemen.

Reacties kunnen meteen te zien zijn, maar soms komen ze wat later en worden ze heviger.

Alle verandering betekent een verlies. Heel vaak is er ook een winst, maar het verlies treedt eerst op. Je verliest wat je aan het doen was of waaraan je gewend was, zelfs als het geen goede situatie was.

Sommige veranderingen brengen een rouwreactie teweeg. Dit is vooral het geval als de verandering gepaard gaat met verlies van relaties. Als kinderen bijvoorbeeld van school veranderen, kunnen ze het dagelijkse contact met goede vrienden en leraren verliezen, evenals de vertrouwdheid van klaslokalen en de schoolomgeving.

In het begin zie je misschien teruggetrokkenheid, afstandelijkheid of juist hyperactiviteit, gevolgd door verdriet en boosheid, en dan uiteindelijk oplossing als nieuwe vrienden worden gemaakt en de nieuwe school vertrouwd wordt.

De reacties zullen waarschijnlijk gedragsmatig zijn, wat betekent dat ze misschien niet direct lijken. In plaats van verdriet zie je misschien aanhankelijkheid of huilen als het tijd is om naar school te gaan, of regressief gedrag zoals vergeetachtigheid, weigeren om dingen te doen die normaal zonder problemen gaan, babypraat of infantiel gedrag. Sommige kinderen reageren op een meer tegenovergestelde manier met hyperactiviteit. Zij worden een soort manisch.

Een opmerking hier over de geboorte van een nieuw kind. Dit is een grote verandering voor elk kind, en kan vaak leiden tot de meest regressieve gedragingen. Het hangt van verschillende factoren af:

• de leeftijd van het kind
• de voorbereiding op de overgang
• het vermogen van de ouder om reacties op te merken en er gaandeweg mee te werken

In termen van leeftijd, denk ik dat dit een van de meest cruciale factoren is, vooral als uw kind jonger is dan 3 1/2 tot 4 jaar. Kinderen van deze leeftijd zijn bezig met belangrijke ontwikkelingstaken die hen helpen zich te vestigen als hele, afzonderlijke mensen, die zich veilig voelen en zichzelf kunnen kalmeren. Als er een tweede kind bijkomt terwijl het eerste kind met deze taken bezig is, is dat een echte uitdaging en een onderbreking van de soepele navigatie door deze fase.

Sommige kinderen doorstaan het beter dan andere, en sommige ouders ook beter. Het hangt gedeeltelijk af van de middelen die je hebt en of je de tijd en energie hebt om ermee te werken. Als je fulltime werkt, wordt het best moeilijk en inspannend.

Hoe dan ook, het is allemaal wel op te lossen en er is niets verloren, maar je zult veel meer reactiviteit op een nieuwe baby zien bij een kind van 2 1/2 dan bij een kind van 6 of 7 jaar. Je kind van 6 of 7 jaar kan gemakkelijker meedoen als grote zus of grote broer en zal zich opgenomen voelen. Ze heeft al een groep leeftijdsgenootjes en heeft haar leven uitgebreid naar de schoolomgeving. Je 2 1/2-jarige zal een verlies voelen. U kunt deze stress verlichten door de regressie te begrijpen en uw peuter regelmatig meer individuele aandacht te geven.

Ontwikkelingsstress

Zoals kinderen zich door ontwikkelingsfasen heen bewegen, kunnen ze angst ervaren en daar gedragsmatig op reageren.

Een perfect voorbeeld is de periode tussen 12 en 14 jaar, ook wel de vroege adolescentie genoemd. Deze kinderen krijgen een golf van hormonen als ze in de puberteit komen, gekoppeld aan een innerlijke drang om zich van de ouders af te keren en meer naar de groep leeftijdgenoten toe te groeien. Beide factoren hebben de neiging om emotionele ping pong vascilating produceren tussen euforie en humeurigheid of depressie.

Deze jonge tweens en tieners ervaren vaak angst als ze naar buiten weg van de familie, en je bent waarschijnlijk te zien periodes van onafhankelijkheid gepeperd met momenten van willen terugkeren naar een vroegere leeftijd.

Het 13-jarige meisje kleedt zich aan, doet make-up op en gaat de ene dag naar het winkelcentrum om vrienden te ontmoeten, en wil de volgende dag in haar pyjama liggen en met haar moeder films kijken.

Soms kan het gedrag wekenlang terugvallen als de ontluikende puber overspannen raakt door een facet van haar leven, zoals een ruzie met haar beste vriendin, overspoeld worden door nieuwe schoolverantwoordelijkheden, ongesteld worden of afgewezen worden door haar leeftijdsgenoten. Jongens ondervinden dezelfde problemen, maar kunnen er anders over denken. Ze kunnen afstandelijk worden, rond het huis willen hangen en zich verdiepen in escapistische activiteiten zoals videospelletjes, of oncoöperatief en twistziek worden.

Het is nuttig om te weten met welke ontwikkelingsfase je kind bezig is, en om jezelf te informeren over wat de taken zijn en wat voor soort gedrag je kunt verwachten. Ga online, lees een boek, of praat zelfs met andere ouders. Als je weet wat er aan de hand is en waarom, is het veel gemakkelijker te verdragen, omdat je het onderliggende proces begrijpt en weet dat het niet eeuwig zal duren. Door jezelf te onderwijzen, kun je ook leren wat je moet doen. Er is een enorme hoeveelheid informatie beschikbaar om je te helpen.

Stress in het huwelijk

Wanneer ouders huwelijksproblemen hebben, is het bijna onmogelijk om dat voor de kinderen verborgen te houden. Zelfs als er geen uiterlijke tekenen zijn, zoals ruziemaken of vechten waar de kinderen bij zijn, voelen ze toch de spanning en emotionele stress in de lucht. Kinderen zijn sponzen en ze zijn zeer gevoelig voor verschuivingen in de emoties van hun ouders. Ze weten misschien niet wat het probleem is of zijn zelfs niet oud genoeg om daarover na te denken, maar ze zullen de stress voelen en het internaliseren en erop reageren.

Er is geen huwelijk dat niet soms stress heeft, en vaak hebben huwelijken perioden van stress. Dat is eigenlijk normaal, want huwelijken gaan net als individuen door fasen van ontwikkeling. Je kunt dat niet vermijden, maar je kunt je er wel van bewust zijn dat als je echtelijke stress hebt, je misschien wat regressief gedrag bij je kinderen ziet. Het helpt om te herkennen wat de oorzaak is, want dat voorkomt dat je zelf overdreven reageert.

Ik denk dat een van de moeilijkste kanten van het ouderschap is dat je kinderen bijna altijd reactiever worden als je zelf onder stress staat.

Dit komt omdat het voor hen voelt alsof je niet beschikbaar bent als je gestrest bent, dus voelen ze een verlies en worden ze vaak veeleisender om je aandacht te krijgen om de kloof tussen hen te dichten.

Het helpt wel als je het herkent als het gebeurt en een aantal stappen onderneemt om ze zich meer op hun gemak en verbonden te laten voelen, zodat ze minder gedragsmatig reactief en regressief zullen zijn.

Basic Stress

Deze laatste categorie is gewoon stress overbelasting die optreedt wanneer er te veel gebeurt en er te veel eisen zijn die overweldiging produceren. Enkele items in deze categorie zijn:

• Te veel huiswerk of te veel schoolprojecten.
• Te veel buitenschoolse activiteiten en te weinig vrije tijd.
• Vakanties.
• Te volle weekends.
• Sportseizoenen met veel trainingen en wedstrijden.
• Prestaties van welke aard dan ook.

In het algemeen kan een overdaad aan activiteit en verantwoordelijkheid met onvoldoende pauzes en perioden van rust of vrije tijd leiden tot regressief gedrag. Dit geldt ook voor volwassenen!

WAT JE KAN DOEN OM REGRESSIE TE BEHANDELEN

Ben een detective

Het eerste wat je moet doen is regressief gedrag met enige emotionele afstand en objectiviteit benaderen, en een detective worden. In plaats van zelf boos en reactief te worden, moet u onderzoeken wat er aan de hand kan zijn waardoor uw kind zich emotioneel overweldigd voelt.

Praat, stel vragen, bespreek de afgelopen dagen of weken, veranderingen in de routine, komende gebeurtenissen, stress in huis, uw stress, stress in het huwelijk, of elke andere mogelijkheid waardoor uw kind zich overweldigd kan voelen.

Door dit te doen, wordt het gemakkelijker om uit te zoeken wat u kunt doen om de stress te verlichten. Het zal u ook helpen om kalm te blijven en oplossingen te vinden.

Verminder de voor de hand liggende stress

• Maak een inventaris van de activiteiten waar uw kind bij betrokken is en verminder deze indien nodig, zodat er genoeg rusttijd is en regelmatig speeltijd die niet gestructureerd is.
• Zorg ervoor dat uw kind goed slaapt en breng regelmatige bedtijden en nachtroutines in als die zijn afgenomen.
• Let op het voedingspatroon van uw kind en pas het aan als het te veel suiker en junkfood eet. Zorg ervoor dat goede eiwitten en complexe koolhydraten de hoofdbestanddelen zijn.
• Zoek mogelijkheden voor lichaamsbeweging. Gewoon buiten spelen of op een speelplaats is geweldig.
• Als er sprake is van huwelijksstress, ga dan naar een huwelijksconsulent, zodat u aan het probleem werkt en vooruitgang boekt. Maak een regel met uw echtgenoot om geen ruzie te maken waar de kinderen bij zijn, en zorg ervoor dat u beiden tijd met hen doorbrengt (en ook met elkaar).
• Als u uitgeput, oververmoeid, depressief of angstig bent, denk dan na over hoe u verlichting kunt krijgen. Individuele counseling kan een optie zijn die nuttig is. Neem ook wat tijd voor jezelf (indien mogelijk), verander de dagelijkse routine op een manier die het makkelijker voor je maakt, ga sporten als je kunt (zelfs gewoon wandelen is al goed), eet goed, slaap … je weet hoe het gaat.
• Ik denk dat het voor ouders net zo belangrijk is als voor kinderen om kinderen op tijd en vroeg genoeg naar bed te krijgen, omdat die kleine hoeveelheid vrije tijd ’s avonds heel veel goed doet. Als u dit momenteel niet met succes doet, pak het dan eerst aan. Alleen al de wetenschap dat je om half negen kunt ontspannen zonder verdere onderbrekingen is erg behulpzaam.

Werk met je kinderen

Speel

Voor jongere kinderen is spelen de nummer één activiteit die stress zal verminderen en kinderen zal helpen hun evenwicht terug te krijgen. Breng regelmatig tijd door met uw kind op de grond te spelen. Laat ze de activiteit kiezen, en doe mee als zij het zeggen. Als je aan het spelen bent, zet dan je telefoon uit en geef je volledige aandacht aan het spel. Ook al speelt u maar 20 minuten, de totale aandacht en deelname zullen uw kind helpen zich beter te voelen.

Het spel moet creatief zijn, dus geen schermen. Speel met poppen, figuren, blokken, bordspelletjes, of wat uw kind maar leuk vindt.

Ik zou proberen dit een tijdje dagelijks te doen totdat u een vermindering ziet van regressief gedrag en een terugkeer naar normaal.

Zelfs voor hyperactieve kinderen helpt spelen een lange weg om reactiviteit te verminderen. Het stimuleert dopamine in de hersenen en activeert de pleziercentra, terwijl het de oplettendheid vergroot.

Dit soort spel geeft kinderen ook een gevoel van macht dat helpt om hulpeloosheid te kalmeren.

Het beste van alles is dat kinderen door denkbeeldig spel vermomd emotionele conflicten kunnen uitwerken. Zo voelen ze opluchting zonder echt te weten wat ze hebben uitgewerkt. Volwassenen en tieners praten over problemen, maar kinderen plaatsen de conflicten in spelsituaties waarin ze op afstand worden uitgewerkt.

Wanneer je twijfelt, speel! Dat helpt altijd. Voor meer informatie over hoe dit te doen, lees Speeltechnieken met kinderen op de basisschool.

Verbaliseer

Kinderen voelen vaak verdriet, maar hebben geen idee hoe ze het moeten uiten, dus spelen ze het uit. Het is jouw taak om ze te helpen hun gevoelens om te zetten in verbale uiting. Je hoeft hier niet uitgebreid op in te gaan, maar help ze gewoon woorden te vinden om hun gevoelens te benoemen en het uit te spreken.

Je kunt beginnen met het voor hen te verwoorden. Dat alleen al is rustgevend voor hen. Uiteindelijk zullen ze uw woorden internaliseren en leren hoe ze het gevoel zelf verbaal kunnen benoemen.

Maak het eenvoudig, maar gebruik veel verschillende woorden zodat u gevoelens zo specifiek mogelijk benoemt.

In plaats van boos, zeg je geïrriteerd, gefrustreerd, woedend, gekwetst, uitgelachen, of wat de situatie ook maar het beste beschrijft. Je kunt dit ook doen met positieve gevoelens. Blij kan betekenen: dolgelukkig, opgewonden, tevreden, kalm, of veilig.

Je snapt het wel. Gewoon labelen zonder veel discussie. De woorden zijn krachtig en geven kinderen een plaats om het gevoel te plaatsen en het te laten. Hoe beter ze worden in het verwoorden, hoe minder ze zich gedragelijk zullen gedragen.

Kalmeren

Als je kind bijzonder aanhankelijk is, geef er dan een beetje aan toe en kalmeer. Je kunt haar bij je op de bank laten klimmen en knuffelen, samen in bed liggen en een film kijken waar ze dol op is, een pizza-avond houden en op de grond kamperen, of gewoon ongestoord kletsen. In plaats van je te verzetten tegen het aanklampen, ga je er helemaal in op totdat je kind zich gekalmeerd voelt, en dan kun je weer een beetje afstand nemen. Bevestig opnieuw je liefde voor haar, geef haar het gevoel dat ze belangrijk is en herstel jullie band.

Als je een tiener hebt, is het van onschatbare waarde om gewoon te luisteren zonder enige afleiding, echte belangstelling te tonen zonder kritiek te leveren en samen wat tijd voor jezelf door te brengen.

Ik leg de nadruk op luisteren zonder kritiek te leveren omdat het gemakkelijk is om te reageren op dingen die je hoort als je tieners terloops met je praten. Als er een probleem is dat je moet aanpakken, bewaar dat dan tot een andere keer.

Tieners werken aan hun onafhankelijkheid, maar ze hebben hun ouders nodig. Uw echte aanwezigheid is van onschatbare waarde voor hen, en een solide band met u zal een heel eind gaan in het helpen van hen navigeren door de achtbaan ontwikkelingstaken van de adolescentie.

Zoek informatie

Zoals hierboven vermeld, het opleiden van jezelf over ontwikkelingsfasen of specifieke problemen is een hulpmiddel van onschatbare waarde voor zowel het begrijpen van problemen en het vinden van oplossingen. Je leest deze blog, dus je bent al afgestemd op het zoeken naar informatie om je te helpen met opvoedingsproblemen. Bravo!

Take Care of Yourself

Je kunt niet geven wat je niet hebt.

Ik ben een groot voorstander van ouders, omdat ik denk dat het zo makkelijk is om kritiek te hebben op wat ze niet doen, en veel moeilijker om te begrijpen hoe het echt is voor elke persoon op een dagelijkse basis. Alleen jij leeft in jouw situatie, en weet hoe stressvol het is.

Het bovenstaande is bedoeld als een leidraad voor jou, en hopelijk om je wat ideeën te geven die je kunt gebruiken. Vaak hebt u echter niet de energie of de tijd om alle dingen te doen die nuttig zouden zijn. Uw kinderen kunnen achteruitgaan omdat ze overweldigd zijn, maar u kunt ook overweldigd zijn.

Zo goed als u kunt, overweeg echt op welke manieren u voor uzelf kunt zorgen om dingen beter te maken. Nieuwe activiteiten toevoegen is misschien onmogelijk, maar misschien zijn er dingen die je nu al kunt verbeteren die je leven gemakkelijker zouden maken of je op zijn minst een beetje meer ruimte zouden geven om mee te werken. Gebruik een van de bovenstaande dingen om te helpen. Pas ze aan zodat ze in je schema passen. Alles wat je doet zal enige verlichting brengen.

One Last Note

Er zijn andere redenen waarom kinderen regressief gedrag vertonen die buiten het bestek van deze blog vallen. Autisme, ADHD, Sensorische Verwerkingsstoornissen, Ontwikkelingsachterstand, Hersenletsel of Trauma, en Epilepsie worden allemaal gekenmerkt door voortdurende regressieve gedragingen.

De chroniciteit en intensiteit zal afhangen van de diepte van het probleem. Bijvoorbeeld, sommige kinderen met mildere ADHD doen het over het algemeen goed met behulp van de praktijken en technieken die ik in deze blog heb aangeboden. Als de stoornis meer ontwikkeld is, zul je waarschijnlijk andere middelen moeten aanboren om je te helpen de regressie en gedragsstoornissen te beheersen.

Zoals altijd ben ik geïnteresseerd in uw feedback, en zou ik graag horen over uw ideeën en successen.