Wijsheidsliteratuur is een genre literatuur dat bestaat uit uitspraken van wijzen en wijze mannen die onderricht geven over het leven, deugdzaamheid en de aard van God. Het oude Egypte en het oude Griekenland hebben enkele bekende werken voortgebracht, zoals Instructies van Kagemni, Maxims van Ptahhotep, Werken en dagen van Hesiod, en Meditaties van Marcus Aurelius. De beroemdste voorbeelden van wijsheidsliteratuur zijn echter te vinden in de Bijbel.
De boeken Job, Spreuken, Prediker, Hooglied van Salomo, en delen van Psalmen behoren alle tot het genre van de wijsheidsliteratuur. Oosters-orthodoxe en katholieke kerken rekenen ook Ben Sira (ook wel Sirach of Ecclesiasticus genoemd) en de Wijsheid van Salomo (ook wel het Boek der Wijsheid genoemd) tot de Apocriefe boeken.
De wijsheidsliteratuur verschilt van andere boeken in het Oude Testament in die zin dat de auteurs wijzen waren in plaats van profeten of priesters. Priesters en profeten hielden zich gewoonlijk bezig met religieuze en morele zaken, terwijl wijzen zich over het algemeen richtten op de praktische aspecten van hoe te leven en de intellectuele uitdagingen die zich voordoen bij het beschouwen van de menselijke ervaring.
Wat zijn de verschillende vormen van bijbelse literatuur?
Wat is een spreekwoord? Wat maakt een gezegde in de Bijbel tot een spreekwoord?
Waren er verschillende auteurs van de boeken van de Bijbel? Wie waren de auteurs?
Is de Bijbel vandaag de dag nog relevant?
Waarom zouden we de Bijbel moeten bestuderen?
De waarheid over de Bijbel