Merle is een genetische eigenschap die leidt tot vlekken van donkerdere kleur op vlekken van lichtere kleur, ticcing, en de ontwikkeling van blauwe ogen. Genetisch gezien werkt het als een verdunner, dus het zal typisch de primaire kleur of het patroon van een dier verdunnen. Wanneer wit een primaire kleur is zal een Merle zich typisch presenteren met zware ticcing.
Hoewel bekend is dat het genetisch verwant is, is het wetenschappers ontgaan om het specifiek te kunnen vaststellen. Aanvankelijk werd gedacht dat het om een specifiek gen ging, maar daar is sindsdien over nagedacht, omdat het nu lijkt te gaan om een combinatie van genen die samenwerken, waardoor het gen niet specifiek kan worden opgespoord. Dit verklaart ook waarom de eerdere theorie dat het gen dominant is en zich niet kan verbergen of generaties kan overslaan, nu onjuist blijkt te zijn, aangezien er verschillende voorbeelden van generatie-overschrijding zijn geregistreerd.
Geschiedenis van de Merle Amerikaanse Pit Bull Terrier
Want sommige mensen proberen het bestaan van Merle in de geschiedenis van de raszuivere Pit Bulls te bagatelliseren, is dit zinloos, onoprecht en egoïstisch omdat het historisch gedocumenteerd is sinds het begin van de eerste officiële erkenning van het ras als een ras. Veel productieve en bekende hondenmensen in de geschiedenis van de Pit Bull, waaronder John Colby zelf, hielden en fokten Merle Pit Bulls. Dit is fotografisch gedocumenteerd in Louis Colby’s boek “Colby’s Book Of The American Pit Bull Terrier” als de allereerste Pit Bull geïllustreerd in het boek onder de naam “Goldie” gedocumenteerd tot het jaar 1922 op pagina 3. Op deze foto zit John met zijn zoon Louis en een zwangere Goldie. Andere voorbeelden van Merle zijn vervolgens gedocumenteerd in andere boeken zoals die van Richard Stratton.
Velen van hen die vandaag proberen dit historische bewijs van Goldie te ontkrachten, zullen vaak proberen het onderwerp te verwarren door te zeggen dat de Pit Bull die vermeld staat “Colby’s Goldy” is, terwijl dat duidelijk niet zo is. Het is ondenkbaar dat Louis Colby niet alleen zo’n fout zou maken in de allereerste foto in zijn boek, maar dat hij die fout ook zou laten staan in talloze revisies.
In onze correspondentie met Louis zelf tijdens zijn leven verklaarde hij: “Richard Stratton, een vriend en auteur van verschillende hondenboeken, vertelde me eens: ‘Als je een fout vindt in je boek, corrigeer die dan en zet er een paraaf bij, waardoor dat exemplaar van het boek meer waard wordt.'” In de persoonlijke kopieën die hij aan het APBR verschafte, bracht hij een dergelijke correctie op Goldie niet aan, noch bracht hij de correctie aan in commerciële drukken in toekomstige revisies. Het is duidelijk zowel door Louis Colby’s acties, historische documentatie en fotografische analyse van de echte Colby’s Goldy tegen Colby’s Goldie dat deze twee in feite afzonderlijke en duidelijk verschillende honden zijn.
Het is interessant dat wanneer Merle ter sprake wordt gebracht, de tegenstanders vragen om fotografisch bewijs te leveren. Wanneer dergelijk bewijs echter wordt geleverd, krabbelen ze terug en verzinnen smoesjes zoals dat het duidelijke Merle patroon wordt veroorzaakt door zaken als schaduwen van bomen of zeggen ze dat er niet op kan worden vertrouwd omdat de foto zwart-wit is, alsof foto’s van bijna 100 jaar geleden allesbehalve zwart-wit waren. Deze wanhopige pogingen tonen de onoprechte en egoïstische motieven van dergelijke individuen.
Het is duidelijk dat degenen die vooringenomen zijn tegen raszuivere Merle Pit Bulls alles zullen zeggen om te ontkennen wat historisch is bewezen.
14 jaar nadat de foto van Goldie werd genomen, werd de eerste schriftelijke standaard in opdracht van een register voor het ras officieel gemaakt, waarin met betrekking tot kleur/patroon duidelijk stond: “Elke kleur, effen, parti, of patched is toegestaan” en dat in de volgende schriftelijke standaard door een ander register duidelijk stond: “Elke kleur of markering is toegestaan.” Het is amusant om te denken dat volgens sommige mensen deze registers niet begrepen wat ze zeiden toen ze “ENKEL” zeiden. Het is ook amusant dat deze zelfde personen vandaag de dag de vurigste aanhangers en merkentrouw zijn van diezelfde registers.
In latere verklaringen van een ander bekend register staat nog steeds dat zij “het feit erkennen dat honden met dit merle-kleurenpatroon voorkwamen in het ras, maar dat zij niet als ‘merle’ werden geïdentificeerd.” Dit register registreert tot op de dag van vandaag de niet-Merle nakomelingen van een anders Merle nest waardoor hun geloof in de zuiverheid van het ras verder wordt bevestigd.
Bij de APBR is het historische bewijs duidelijk dat Merle bestaat, heeft bestaan en bestaat binnen de raszuivere Pit Bull.
Controverse over raszuiverheid
Waarom erkennen sommige registers de Merle Pit Bull dan “NIET LANGER”, nadat ze hem al bijna 7 decennia erkennen? Het antwoord is heel eenvoudig: het ligt aan een paar machtige spelers binnen die registers en de industrie zelf die deze registers hebben beïnvloed vanwege hun eigen persoonlijke vooroordelen en motieven.
De belangrijkste persoon die voor de grootste verwarring heeft gezorgd, is een bekend voorstander van inteelt, wat erg ironisch is omdat van elk gezondheidsprobleem dat men bij de Merle heeft proberen aan te wijzen, wetenschappelijk is aangetoond dat het verband houdt met inteelt. In een standpuntverklaring van deze persoon over Merle verwijst hij naar anderen die eveneens voor de hand liggende maar herkenbare meningen over de Merle Pit Bull verkondigen als zijnde “mogelijk” mixen. Hoewel het duidelijk is dat deze personen geen ervaring hebben met Merle, zijn hun meningen door anderen, die ook bevooroordeeld zijn, verdraaid en geïnterpreteerd als onweerlegbare waarheden zonder dat er bewijs nodig is.
Laten we advocaat van de duivel spelen en zeggen dat er wat Merle bij Pit Bulls is geïntroduceerd, maar dit zou op geen enkele manier de geschiedenis van bekende raszuivere Merles verdoezelen, noch zou het een goede reden zijn om alle Merles te verwijderen. Als dit het geval zou zijn en de facto de standaard zou zijn, dan zou er geen ras bestaan, omdat alle rassen mixen hebben gehad. Dit is in feite wat de mix-gefokte populatie van honden vandaag de dag uitmaakt. Ook moet worden opgemerkt dat de UKC nu toegeeft dat veel van de Pit Bull lijn is vervuild door andere bully rassen en dit is in feite nu de oorsprong van een groot deel van de Amerikaanse Bully klasse. Als de eerlijke standaard verwijdering is en niet politiek of financiële motivatie dan zouden alle bekende Amerikaanse Bully lijnen vervolgens ook verwijderd worden uit de Pit Bull stamboeken van de UKC. De UKC realiseert zich echter dat dit een onmogelijkheid is omdat de Amerikaanse Bully lijnen nu zijn gekoppeld aan zo ongeveer elke moderne stamboom in het huidige bestaan op een bepaald niveau. Dit laat maar één rationele conclusie over: de mythe van het mengen heeft niets te maken met het wegvallen van de erkenning.
Gezondheidscontroverse
Zoals eerder vermeld zijn er gezondheidsclaims tegen de Merle Pit Bull gemaakt waarvan de juistheid nog moet worden bewezen. Al deze beweringen die zijn gedaan, tonen echter wel exact dezelfde effecten als inteelt. Beweringen over slechthorendheid, blindheid, huidaandoeningen en een groot aantal andere valse beschuldigingen zijn nooit wetenschappelijk bewezen dat ze specifiek verband houden met de Merle eigenschap. Deze beweringen zijn slechts gissingen, meningen en in veel gevallen opzettelijke misleiding om de Merle als een ontsnappingsgeit te gebruiken voor wat de voor de hand liggende boosdoener voor dergelijke aandoeningen lijkt te zijn. Het lijkt erop dat degenen die vastgeroest zitten in dergelijke onverantwoordelijke fokpraktijken het gemakkelijker vinden om te proberen de werkelijkheid te verdraaien dan daadwerkelijk een verandering door te voeren naar een meer positieve fokpraktijk.
APBR Merle Onderzoeksstudie
Sinds 2005 heeft de APBR de verantwoordelijke rol op zich genomen om feiten van fictie te scheiden in de vele beweringen die tegen de raszuivere Merle Pit Bull worden gedaan. In dit onderzoek hebben we talloze schriftelijke en fotografische bewijzen bestudeerd en hebben we letterlijk honderden Merle Pit Bulls bestudeerd om te bepalen of er enige mogelijke legitimiteit is voor gezondheidsgerelateerde beweringen.
In ons tien jaar durende onderzoek hebben we vastgesteld dat wanneer er op verantwoorde wijze wordt gefokt en inteelt als factor is teruggedrongen, de Merle Pit Bull GEEN BEWEZEN VERHOGING heeft in potentiële gezondheidsproblemen boven die van de normale Pit Bull populatie.
Het moet worden opgemerkt dat het bekend is dat Merle een genetische eigenschap is die op een verdunnende manier werkt. Als zodanig is het bij het fokken van Merle sterk aan te raden om het te kruisen met andere niet-Merles vanwege het risico van dubbele verdunning. Sommige fokkers hebben succes geboekt met het fokken van Merle met Merle nakomelingen met een hoger percentage Merle nakomelingen, maar dit moet als riskant worden beschouwd en iemand die dit doet moet bereid zijn om de mogelijke negatieve gevolgen te accepteren en ermee om te gaan. Alle fokken heeft risico’s. Het is de manier waarop een fokker met de risico’s en de resultaten omgaat die hem onderscheidt van onverantwoordelijke fokkers.
Daarnaast hebben we in ons onderzoek de theorie kunnen ontkrachten dat Merle een enkel dominant gen is dat zich altijd zal openbaren in een fok. We hebben in ons onderzoek verschillende keren kunnen aantonen dat de eigenschap in feite generaties heeft overgeslagen om zich later te openbaren. Hierdoor is het gemakkelijk te zien hoe de genetische eigenschap in veel gevallen onopgemerkt heeft kunnen overleven gedurende meerdere generaties.
Wat de toekomst brengt
Terwijl andere registers ervoor kiezen om discriminerend te zijn en politiek te bedrijven met de Pit Bull, gelooft de American Pit Bull Registry dat het een hogere roeping heeft om niet alleen zijn leden en de raszuivere Merle Pit Bull te ondersteunen, maar ook om de gehele historische afstamming van het ras in alle vormen te beschermen. De APBR gelooft niet dat het ethisch is om te proberen de geschiedenis te herschrijven op basis van persoonlijke vooroordelen. Zowat elke lijn binnen het Pit Bull ras is op een bepaald moment in de geschiedenis van het ras onder vuur komen te liggen. Als de aanvallers hun gang mochten gaan, zou de Pit Bull nu verstoken zijn van roden, blanken, blauwen en Merles. Dit betekent dat het ras zelf op een sterk pad van volledige homogenisering zou zitten en gezien de tijd volledig gehomogeniseerd zou worden, net zoals andere rassen dat nu zijn geworden, zoals de Duitse Herder.
Bij de APBR geloven we dat echte Pit Bull liefhebbers en eigenaars trots zijn op de diversiteit die het ras heeft, zoals blijkt uit hun selectie en fokkerij. In een natie die vrijheid hoog in het vaandel heeft staan, is het gewoonweg ondenkbaar dat iemand met een goede en eerlijke motivatie of intentie een ander individu zijn of haar keuzes zou willen ontzeggen. Dit is gewoonweg on-Amerikaans. De APBR respecteert het recht van elke Pit Bull eigenaar om te kiezen of te kiezen om een bepaalde lijn niet te bezitten en vindt dat er geen plaats is voor diegenen die anderen dit recht willen ontzeggen. Als je Merle leuk vindt, geweldig. Als je dat niet doet geweldig, niemand dwingt je om er een te bezitten, noch moet je proberen om anderen de kans te ontzeggen.