Wat is de behandeling voor RAD?

Er zijn verschillende behandelingsmogelijkheden voor Reactieve Gehechtheidsstoornis. In de meeste gevallen wordt een combinatie van behandelingen gebruikt. Liefde alleen is niet voldoende om RAD te genezen.

Let u er alstublieft op dat ik geen therapeut of officiële deskundige ben op het gebied van Reactieve Gehechtheidsstoornis. Ik ben een moeder. Twee van mijn kinderen hebben toevallig de diagnose. Dit artikel is gebaseerd op het huidige onderzoek naar de behandeling van RAD en op mijn persoonlijke ervaring. Ik heb niet alles geprobeerd wat op deze lijst staat.

Er is geen “one size fits all” behandelingspakket ben ik bang als het gaat om RAD. Wat werkt hangt af van het kind, het gezin, en een verscheidenheid aan andere factoren, zoals andere diagnoses.

In veel gevallen is een diagnose van RAD geen op zichzelf staande diagnose. Het komt vaak naast andere diagnoses zoals Sensorische Verwerkingsstoornis, Post Traumatische Stress Stoornis of ontwikkelingstrauma stoornis, ADHD, een angststoornis, depressie, cognitieve vertragingen, of FASD.

In feite is het niet ongewoon voor kinderen om meerdere diagnoses op de lijst te hebben. Dit is een van de redenen waarom een behandelplan moet worden aangepast aan het kind.

TBRI:

De behandeling die wij het meest effectief hebben gevonden voor onze kinderen met RAD was TBRI (Trust Based Relational Intervention). Het is gebaseerd op deze theorie; “Onze kinderen werden geschaad in relatie en zij zullen genezing ervaren door koesterende relaties” ~ Karyn Purvis.

We gebruikten TBRI samen met een aantal van de andere behandelingsstrategieën die in dit artikel worden genoemd.

De belangrijkste principes van TBRI zijn:

• Veilige en gestructureerde omgeving
• Zintuiglijke behoeften
• Voeding
• Versterkende principes
• Verbindende principes
• Observatiebewustzijn
• Zelf-Awareness
• Skills of Attachment
• Playful Engagement
• Attunement
• Correcting Principles
• Proactive Behavioural Strategies
• Responsive Behavioural Strategies

De verkorte programma-activiteitenlijst hier (onderaan) is erg behulpzaam.

Medicatie:

De keuze om een kind medicijnen te geven is een zeer persoonlijke beslissing. Ik deel hier wat van onze ervaring daarmee. Er is geen recept dat RAD als bij toverslag geneest, maar er zijn er wel die enkele symptomen behandelen, zoals angst, agressie, slaapproblemen en concentratieproblemen.

Het is zeker gecompliceerder dan een symptoom met een pil te bestrijden. Er zijn veel factoren te overwegen. Ik stel voor om een kinderpsychiater te raadplegen die gespecialiseerd is in of op zijn minst zeer vertrouwd is met de behandeling van hechtings- en traumastoornissen.

Kiezen voor medicatie is een grote beslissing en een waarbij het geen kwaad kan om een second opinion te krijgen.

Counselling:

Of u nu kiest voor individuele en/of gezinspsychologische begeleiding, het is erg belangrijk om een therapeut te kiezen die traumageletterd is en ervaring heeft met hechtingsstoornissen.

Als u de hulp inroept van een therapeut die geen ervaring heeft met Reactieve Gehechtheidsstoornis, kunnen ze worden afgeleid door de copingvaardigheden van het kind (die charmant kunnen overkomen) en de tekenen van RAD niet herkennen.

Parent-Child Attachment/Trauma Program:

Met elk van onze kinderen heb ik een jaar lang een programma gevolgd dat specifiek gericht was op gehechtheid en trauma. Ik voel me zo gelukkig dat onze omgeving zo’n programma heeft.

Als u het geluk hebt om er een in uw omgeving te hebben, zorg er dan voor dat het is gebaseerd op de huidige wetenschap van de impact van trauma op de zich ontwikkelende hersenen en de wetenschap van gehechtheid.

Play Therapy:

Play therapie kan bijzonder heilzaam zijn voor kinderen die heel jong waren (baby’s of prenataal) op het moment dat hun trauma of verwaarlozing plaatsvond.

Praattherapie is vaak niet zo productief voor kinderen die preverbaal waren op het moment van hun misbruik of verwaarlozing, omdat ze op dat moment nog geen taal hadden ontwikkeld om er later over te kunnen praten.

Het gebruik van zandbakken in het bijzonder kan nuttig zijn om kinderen te helpen een deel van hun verleden uit te spelen en beter te verwerken.

Kunsttherapie:

Kunsttherapie kan kinderen helpen bij het verwerken van wat hen is overkomen. Het is een niet-bedreigende benadering die bij sommige kinderen heel goed werkt.

Er wordt steeds meer onderzoek gedaan op het gebied van kunstzinnige therapie. Het wordt steeds toegankelijker. Nogmaals, het is het beste als u een therapeut kunt vinden die op de hoogte is van gehechtheid en trauma.

Animal Assisted Therapy:

Een van onze zonen heeft meer dan een jaar lang dierondersteunde therapie gevolgd. Het was zeer therapeutisch voor hem. Waar de liefde van een ander mens zo bedreigend kan voelen voor kinderen met RAD, kan het zichzelf toestaan om van dieren te houden en door hen geliefd te worden, soms helpen om die kloof te overbruggen.

Het is ook geweldig voor hen om vertrouwen in zichzelf op te bouwen door voor een dier te zorgen. Therapeutische programma’s maken gebruik van een verscheidenheid aan dieren, waaronder paarden, honden, kippen, lama’s, ezels en zelfs varkens.

Belangrijke opmerking: er zijn kinderen met RAD die dieren kwaad doen. Als dit bij uw kind het geval is, moet u de therapeuten van tevoren informeren. Het kan zijn dat zij uw kind niet geschikt achten voor het programma of dat zij hem wel willen laten deelnemen, maar meer toezicht bieden.

Neurofeedback:

Neurofeedback is een vorm van biofeedback die gebruik maakt van real-time weergaven van hersenactiviteit om cliënten zelfregulatie aan te leren. Het is niet iets dat geschikt is voor jonge kinderen of mensen met een ernstige cognitieve achterstand. Meestal wordt EEG gebruikt.

Neurofeedback is nog steeds een tamelijk controversiële benadering. De wetenschappelijke gegevens op dit moment wijzen meer op een placebo-effect. Neurofeedback kan ook duur zijn.

EMDR:

EMDR daarentegen heeft meer en meer wetenschappelijke gegevens die de effectiviteit ervan bij de behandeling van PTSS ondersteunen. Aangezien veel van “onze” kinderen met hechtingsproblemen ook een traumageschiedenis hebben, ligt het voor de hand dat EMDR een effectieve behandeling voor hen kan zijn, tenminste waar het de wortel van hun trauma betreft.

Dit artikel over het aanpassen van EMDR specifiek voor kinderen met RAD heeft een aantal uitstekende suggesties.

EMDR staat voor eye movement desensitization and reprocessing (oogbewegingsdesensitisatie en opwerking). Het werkt het beste bij volwassenen of oudere kinderen die verbaal waren op het moment van hun trauma, dus het is misschien niet zo effectief als het misbruik of de verwaarlozing plaatsvond in de zeer vroege maanden of jaren.

Wij hebben ontdekt dat EMDR goede resultaten geeft. We gebruiken ook bilaterale stimulatie met de kinderen thuis als ze het moeilijk hebben om zichzelf te kalmeren.

Residentiële behandeling:

In sommige gevallen is het niet langer veilig om een kind in huis te hebben, omdat het een gevaar vormt voor een ouder, een broer of zus of voor henzelf. In deze gevallen kan het nodig zijn het kind voor een bepaalde tijd uit huis te plaatsen.

Het is duidelijk dat residentiële behandeling meer een laatste redmiddel is. Het kan de overtuiging van het kind dat het niet geliefd is of dat iemand die verondersteld wordt van hem te houden hem uiteindelijk zal verlaten, nog versterken, maar anderen in het gezin verdienen het om zich veilig te voelen en soms is er echt geen alternatief.

Soms kan residentiële behandeling de afwijzings- en verlatingsproblemen voor een kind verergeren, terwijl het andere keren juist tot een enorme genezing kan leiden.

Andere mogelijke opties voor de behandeling van RAD:

• cirkel van veiligheid interventie
• visietherapie
• QEEG hersenkaart
• neuro-reorganisatie oefeningen

Belangrijke opmerking: Vermijd alle gehechtheidstherapieën die gedwongen vasthouden of fysieke discipline met zich meebrengen.

Meer informatie over Reactieve Gehechtheidsstoornis:

Wat is Reactieve Gehechtheidsstoornis?

Herkennen van de symptomen van de reactieve-attachmentstoornis

Is er hoop voor de reactieve-attachmentstoornis?