Wat is een kloosterzuster?
Een kloosterzuster legt de geloften van armoede, kuisheid en gehoorzaamheid af in haar huwelijk met Jezus. Ze geeft haar familie, vrienden en wereldse bezigheden op om zich te richten op de dingen boven in plaats van op wat beneden is. Maar in tegenstelling tot actieve communiteiten betekent het binnentreden in een klooster dat ze is ingesloten. Zij heeft zich volgens de wetten van de beslotenheid verplicht om voor de rest van haar leven achter de muren van een klooster te leven. Zij kan weggaan voor een doktersbezoek of voor de begrafenis van een ouder, maar zij is een ziel die verborgen is voor de wereld om te bidden voor al haar noden. Haar gebed is haar werk: God smeken de lijdenden, de eenzamen, de hulpelozen, de zondaars, de hele wereld te helpen.
Het vinden van mijn “thuis”
“Ik heb hem gevonden die mijn ziel liefheeft” ~ Hooglied 3:4
Een van de mooiste dagen van mijn leven was de dag waarop ik mijn klooster, mijn thuis vond. Zoals ik in het vorige bericht zei, was ik in een innerlijke verwarring toen ik onze Heer vroeg mij te helpen de gemeenschap van zusters te vinden waar ik thuishoorde. Mijn zoektocht was voltooid, of was eigenlijk net begonnen?
Maar waarom hier?
Toen ik mijn zusters ontmoette in het Klooster van het Heilig Sacrament (www.opnuns-fh.org), paste ik daar precies tussen, met mijn extraverte persoonlijkheid die van gezelligheid houdt. Ze vertelden me over een zuster die streken uithaalde met de novicen – de nieuwelingen. Als een afgezonderde non de slaapzaal van het noviciaat binnensluipt om vaseline op de deurknoppen te smeren, dacht ik: “Ja, daar pas ik prima tussen.” Het zijn echte, nuchtere vrouwen die op de hoogte blijven van wat er in de wereld gebeurt om te bidden voor haar grote noden.
Toen ik tot God bad, vroeg ik Hem: “Waarom HIER? Waarom DIT klooster?” Ik weet dat mijn moeder en vele anderen veel gelukkiger zouden zijn geweest met het Dominicanenklooster, twee uur van mijn huis. Maar uiteindelijk ben ik gegaan waarheen God mij roept.
Voorlopig lijkt het erop dat God mij naar dit klooster heeft geroepen omdat we de unieke gave van eeuwigdurende aanbidding hebben en omdat we een gemeenschap van externen hebben. Ik weet dat een buitenstaander zijn de roeping voor mij is. In het algemeen wil God dat ik bij DEZE vrouwen ben. Zij zijn heilig en leiden mij tot Hem. Ik ben er zeker van dat God meer redenen zal blijven openbaren waarom ik hier geroepen ben. Ik vraag mezelf nog steeds af, “waarom de sneeuw; waarom Michigan; waarom Detroit?” Ik ben in voor het leuke avontuur!
Het leven van een afgezonderde non
Als een van de vier buitenzusters in mijn gemeenschap, beloof ik niet binnen de omheining te blijven. Mijn zending blijft echter dezelfde als die van de drieëntwintig kloosterzusters. Mijn plicht en levenswerk is het gebed.
Onlangs was ik in de gelegenheid het woord te voeren op een retraite voor vrouwen om zich te bezinnen (zoals alleen de externe zusters dat kunnen, omdat wij de beslotenheid kunnen verlaten als contactpersoon en gezicht van de afgezonderde zusters). Toen de jonge meisjes vragen stelden over onze gemeenschap, vroeg een van hen wat onze gemeenschap doet. Ze wilde weten wat ons onderscheidt van de andere aanwezige communiteiten. De meeste communiteiten zouden die vraag beantwoorden met hun apostolaat en zeggen dat ze leraars, verpleegsters, missionarissen of misschien katholieke uitgevers zijn. Als kloostergemeenschap is ons antwoord op de vraag “Wat doen jullie?”: “Wij bidden voor de hele wereld.”
Andere banen
De belangrijkste opdracht van een kloosterzuster is bidden voor de hele wereld, maar dat is niet het enige wat wij doen. Bidden voor de hele wereld betekent niet dat we elke dag 15 uur in de kapel doorbrengen. We hebben allemaal onze taken tijdens onze werktijd gedurende de dag. Wij zijn wasvrouwen, tuinmannen, koks, naaisters, musici, ziekenverzorgsters voor onze oudere zusters, en nog veel meer.
Sommigen van ons verzenden elke maand ongeveer een miljoen hosties in onze afdeling Altaarbrood. Anderen sturen prachtig gemaakte inschrijvingen die mensen verzekeren van onze gebeden. Naast deze functies krijgen de oudsten de taak van geestelijk adviseur en runnen zij onze katholieke boek- en cadeauwinkel.
Het leven in het klooster is eigenlijk heel druk. Elk uur wordt verantwoord, welke plicht je ook hebt. Het gebed begint om 5.30 uur en het nachtgebed is om 20.20 uur afgelopen (de meeste kloosters hebben een soortgelijk schema als je er een opzoekt). Het mooie is dat je zeven keer per dag in de kapel bent (van 10 tot 45 minuten elk) om samen met de zusters en de hele wereld de getijden te bidden, precies dezelfde psalmen die alle priesters en religieuzen rond dezelfde tijd in elk land ter wereld bidden. Hoe is dat voor de universele katholieke kerk?