Het boek Alcoholics Anonymous Comes of Age (AACA), geschreven door Bill W, geeft enkele antwoorden op blz. 159-162.
In het begin van 1938 voelden sommigen van de gemeenschap de behoefte aan een boek en er werd besloten een boek te produceren. Bill zou de schrijver van het boek worden en in de herfst van 1938 had Bill vier hoofdstukken geschreven met de titels “Bills verhaal” “Er is een oplossing” “Meer over alcoholisme” en “Wij Agnostici”. In Alcoholics Anonymous Comes of Age, op pagina 159, zegt Bill:
“Men realiseerde zich nu dat we genoeg achtergrond- en achtergrondmateriaal hadden en dat we op dit punt zouden moeten vertellen hoe ons programma voor herstel van alcoholisme werkelijk werkte. De ruggengraat van het boek zou hier moeten worden ingepast.”
Op blz. 160-161 van AACA beschrijft Bill hoe hij de 12 Stappen heeft geschreven. Bill zegt dat op een middag in de herfst van 1938:
“Ik lag in bed op 182 Clinton Street met potlood in de hand en met een tablet kraspapier op mijn knie. Ik kon mijn gedachten niet op het werk krijgen, laat staan mijn hart erin leggen. Maar dit was een van die dingen die gedaan moesten worden. Langzaam kwamen mijn gedachten in een soort van focus. Sinds Ebby’s bezoek aan mij in de herfst van 1934 hadden we geleidelijk aan wat we noemden “het mond-tot-mond programma” ontwikkeld. De meeste basisideeën waren afkomstig van de Oxford Groepen, Williams James, en Dr. Silkworth. Hoewel onderhevig aan aanzienlijke variatie, kwam het allemaal neer op een vrij consistente procedure die uit zes stappen bestond.” (zie hieronder voor de zes stappen)
Bill zegt dat na het overdenken van deze ontwikkelingen tussen de herfst van 1934 en de herfst van 1938, hij besloot dat hij meer wilde schrijven dan 6 Stappen, en dat hij niet echt het 6 stappen programma wilde documenteren dat de fellowship op dat moment daadwerkelijk gebruikte. In AACA zegt Bill:
“Uiteindelijk begon ik te schrijven. Ik begon meer dan zes stappen op te stellen; hoeveel wist ik niet. Ik ontspande me en vroeg om begeleiding. Met een snelheid die verbazend was, gezien mijn wervelende emoties, voltooide ik de eerste schets. Het duurde misschien een half uur.”
Bill lijkt te beweren dat het goddelijke inspiratie was (d.w.z. “leiding” in de Oxford-groepenpraktijken van die tijd was luisteren naar Gods stem) die hem ertoe bracht het 12-stappenprogramma te schrijven. Bill zegt:
“Toen ik een stoppunt bereikte, nummerde ik de nieuwe stappen. Ze telden op tot twaalf. Op de een of andere manier leek dit getal belangrijk. Zonder speciale reden bracht ik ze in verband met de twaalf apostelen.”
Bill cultiveerde en promootte opzettelijk het idee dat de 12 Stappen goddelijk geïnspireerd waren door Gods “leiding” aan Bill op die herfstdag in 1938.
“Zie je, het echte idee was dat je alleen maar een spirituele ervaring hoefde te hebben. Op je knieën gaan zitten, je probleem begrijpen, en geen drank meer. We hadden geen idee meer, ik geef je mijn woord, in ’38, dat de reden dat we nuchter bleven was dat we elkaar vasthielden… We begonnen in te zien dat alleen degenen die naar bijeenkomsten gingen nuchter bleven.”
-James Burwell, AA-pionier, auteur van “The Vicious Cycle” Alcoholics Anonymous — Tweede Editie
Opmerking: Ebby was Bill W.’s sponsor. Ebby ontwikkelde het zesstappenprogramma en gaf de zes stappen in 1934 door aan Bill W. In het pamflet Three Talks to Medical Societies beschrijft Bill het 6 stappen programma dat Ebby Thatcher in 1934 ontwikkelde:
5. Hij nam zich voor zich te wijden aan het helpen van anderen in nood, zonder de gebruikelijke eisen van persoonlijk prestige of materieel gewin.
6. Door meditatie zocht hij Gods leiding voor zijn leven en de hulp om deze gedragsprincipes te allen tijde in praktijk te brengen.”