Waar de Davidsster ontstaat

De Davidster, in de oudheid het “Zegel van Salomo” genoemd, zijn twee in elkaar grijpende driehoeken die een zespuntige ster vormen met grote symbolische waarde voor de Joden.

Dit embleem van het jodendom is sinds de Middeleeuwen in gebruik en wordt verondersteld te zijn gebruikt als talisman in de strijd, maar ook als symbool van vrede. Tegenwoordig is het het symbool van de staat Israël sinds zijn oprichting op 14 mei 1948.

De oorsprong van de Davidster

De Davidster wordt in het Hebreeuws Magen David genoemd, wat “Schild van David” betekent, en dit was het Hebreeuwse symbool in Tarentum in de 3e eeuw na Christus.

De in elkaar grijpende driehoeken symboliseren de relatie tussen God en de mensheid, volgens een bijbels vers: “Ik ben van mijn geliefde, en mijn geliefde is van mij”, en daarom wordt aangenomen dat het werd gedragen door Semitische bruiden in de oudheid, zoals wordt gesuggereerd door enkele overblijfselen die zijn gevonden in Israël en andere plaatsen waar gemeenschappen leefden, zoals broches en halskettingen.

De relatie tussen God en de mens wordt ook gezinspeeld op de punten die naar de hemel en de aarde wijzen, waarbij de ster de vereniging tussen de twee is, die blijkbaar het verbond tussen God en Abraham oproept en versterkt.

In het centrale deel vormen de overlappende driehoeken een zeshoek, omgeven door zes kleinere driehoeken die elk gelijk zijn aan de zijden van de zeshoek. Zij verbinden zich met elkaar, maar op slechts twee van hun hoekpunten, en vormen een gesloten keten van driehoeken met de zeshoek in het centrum.

Dit centrale regelmatige hexagram impliceert dat elk hexagram een Davidsster zou kunnen zijn. Maar dit symbool is niet uniek voor de Hebreeuwse cultuur, want het wordt ook gebruikt in de Chinese en Hindoe-cultuur, in de mythische geometrie van de Veda’s, in Indo-Europese mandala’s en in het Japanse Shinto, het Boeddhisme, de Islam en het Christendom.

De oorsprong van de Davidsster als symbool van het Hebreeuwse volk kan worden toegeschreven aan de symboliek van de ster die schijnt in de nacht, die mogelijk werd gebruikt toen het volk in ballingschap ging in Mesopotamië na de verwoesting van de eerste Tempel in Jeruzalem.

De ster als symbool van oriëntatie voor pelgrims, reizigers, nomaden of ontheemden zou de voorstelling kunnen zijn van de diaspora van het volk Israël. De sterren zijn ook in elkaar verstrengeld en vormen een gevoel van samenhang en hoop dat de symboliek van de Davidsster voor alle Joden versterkt.

Ontvang het laatste nieuws Uitschrijven voor het laatste nieuws

.