Muildieren en ezels moeten niet op dezelfde manier worden gevoederd als paarden.
Muildieren en ezels behoren samen met paarden, pony’s en zebra’s tot de familie van de paardachtigen. De meeste mensen denken dat je ze een soortgelijk dieet als paarden kunt geven, maar dan in kleinere hoeveelheden. Ezels hebben echter unieke evolutionaire kenmerken die hen anatomisch en gedragsmatig verschillend maken. Ezels zijn zeer aanpasbare eters die, als ze de kans krijgen, een verscheidenheid van verschillende grassen en struiken zullen eten om voldoende voedingsstoffen binnen te krijgen. Het is algemeen aanvaard dat de ezel met minder voedsel kan leven dan een paard.
Ezels en muildieren kunnen rijper, minder verteerbaar, vezelrijker plantaardig materiaal gebruiken dan een paard. Zij zijn in staat hun voer zeer efficiënt te verteren en kunnen zeer gemakkelijk overvoerd worden. Het efficiënte gebruik van voedsel door ezels maakt hen tot “gemakkelijke veehouders”. Laat u echter niet misleiden door deze term. Het is belangrijk om zorgvuldig te bepalen wanneer en hoeveel je een ezel te eten geeft. Zwaarlijvigheid is een groot probleem bij de moderne gedomesticeerde ezel en muilezel.
Voer
Uit studies is gebleken dat ezels vrijwillig veel minder voer opnemen dan paarden; 1,5% van het lichaamsgewicht (BW) voor ezels vergeleken met 3,1% van het BW voor paarden. Het verhoogde vermogen van ezels om voer van lage kwaliteit te verteren is vergeleken met dat van een geit. Het is belangrijk geen weiden aan te bieden die weelderig zijn en veel voedingsstoffen bevatten. Weidegras van lage kwaliteit is voldoende.
Ezels zijn niet zo efficiënt als ezels, maar wel veel efficiënter dan paarden.
Er is weinig informatie over de eiwitbehoefte van ezels, maar onderzoekers hebben gesuggereerd dat ze zeer efficiënt zijn in het gebruik van voedingseiwit. Er is ook gesuggereerd dat de verteerbare energiebehoefte van ezels 20% lager is dan die van paarden.
Goed grashooi is voldoende voor ezels. Hooi van peulvruchten zoals luzerne wordt niet aanbevolen om dezelfde reden dat weelderig grasland niet goed is voor ezels. De verteerbaarheid is zeer hoog, evenals het energie- en nutriëntengehalte.
Ezels en muildieren zijn vatbaar voor zwaarlijvigheid en zullen hoefbevangenheid ontwikkelen als ze toegang krijgen tot sappige weiden zoals voor- en najaarsweiden.
Concentraat
Weliswaar is gras en hooi vaak voldoende om in de onderhoudsbehoefte van de meeste ezels en muildieren te voorzien, maar extra aanvulling in de vorm van krachtvoer kan nodig zijn als ezels niet voldoende ruwvoer kunnen eten om in de behoefte aan voedingsstoffen te voorzien. Ezels en muildieren die krachtvoer nodig hebben, zijn bijvoorbeeld ezels en muildieren die zwaar werken, drachtig zijn, melk produceren, opgroeien of senior zijn.
De hoeveelheid krachtvoer die moet worden verstrekt wordt bepaald door de BW en de fysiologische toestand van het dier.
Water
De ezel is in staat verscheidene dagen te blijven eten wanneer hem geen drinkwater wordt verstrekt. Er is gesuggereerd dat ezels in staat zijn hun interne watervoorraad op peil te houden en dorst te vermijden door minder te zweten om de temperatuur te reguleren en door de hoeveelheid water die verloren gaat in mest te verminderen.
Ezels hebben de laagste waterbehoefte van alle huisdieren, met uitzondering van kamelen. Onder warme omstandigheden (85°F tot 100°F) verbruikten ezels 9% van hun lichaamsgewicht aan water per dag. Onder koelere omstandigheden verbruikten ezels 4-5% van hun BW per dag.
Voedingsstoornissen
Zwaarlijvigheid is de grootste uitdaging voor de meeste ezels en muildieren die niet werken en die gehouden worden in gebieden in de wereld waar voedselbronnen overvloedig en van goede kwaliteit zijn. Vermagering komt veel voor in de meeste gebieden waar ezels veel worden gebruikt voor werk, en voedsel schaars en van slechte kwaliteit is.
De lichaamscondities van ezels lijken sterk op die van paarden, waarbij een score van 1 tot 9 wordt gehanteerd: 1 is uitgemergeld en 9 is zwaarlijvig. Ezels hebben de neiging vet op te hopen in de nek, aan weerszijden van de borstwand, waardoor ze er als een zadeltas uitzien, en rond de billen.
Verschillende studies bij paarden en pony’s hebben duidelijk aangetoond dat regionaal vetafzetting op de hals van het dier wijst op een hoger risico voor het ontwikkelen van stofwisselingsproblemen zoals insulineresistentie en hoefbevangenheid. Ezels accumuleren vaak vet op hun nek en lopen daardoor een hoog risico op insulineresistentie en hoefbevangenheid.
Ezels en muildieren die geen werk verrichten zouden in al hun voedingsbehoeften moeten kunnen voorzien met goed grashooi (zoals timothy of boomgaardgras dat wordt aangeboden door Standlee Premium Western Forage) dat wordt gevoerd in een verhouding van 1,5% van het lichaamsgewicht en een rantsoen-balancer-pellet met een lage inname. Als de ezel of het muildier overgewicht heeft, moet deze hoeveelheid worden verlaagd tot 1,2% van het lichaamsgewicht. In gevallen van ernstig overgewicht, en met begeleiding van een dierenarts of voedingsdeskundige, kan dit verlaagd worden tot 1% van het lichaamsgewicht.
Werkende, zogende of groeiende dieren kunnen extra krachtvoer nodig hebben.
Door het verhoogde vermogen van de ezel om energie en eiwit te metaboliseren, is het belangrijk dat we geen krachtvoer voeren dat hoog in deze voedingsstoffen is.
Kijk voor een aantal geweldige Standlee Premium Western Timothy Grass en Orchard Grass voederopties op standleeforage.com onder products.
Dit artikel is geschreven door Dr. Tania Cubitt, PhD, van Equine Nutrition & Reproduction.