Als je een enorme fan bent van de draak en de Noorse Mythologie, zal dit artikel je helpen om “de draak in de Noorse Mythologie” in alle engelen uit te zoeken, van oorsprong en betekenissen.
Draak staat al heel lang bekend als het machtigste mystieke schepsel in de Noorse mythologie. Ze zijn beroemd om hun prachtige en soms angstaanjagende verschijning. Bovendien zijn ze in het bezit van buitengewone dapperheden die met woorden nauwelijks zijn uit te leggen. De draken in de moderne betekenis zijn niet helemaal slecht, maar in de betekenis die zij belichaamden had het iets te maken met gevaar, natuurlijke chaotische krachten, en onvoorspelbare gedachten. Draken in de Noorse Mythe vertegenwoordigen de machtige krachten van vernietiging en een grote kracht van het kwaad. Hieronder stellen wij u drie draken voor die in de Noorse mythologie voorkwamen: Jormungandr, Nidhogg, en Fafnir.
Níðhöggr – de machtigste draak in de Noorse mythologie
In de Noorse mythologie is Níðhöggr (Kwaadaardigheidstrekker, traditioneel ook gespeld als Níðhǫggr, vaak verengelsd tot Nidhogg) een draak/slang die knaagt aan een wortel van de wereldboom, Yggdrasil. In de historische Vikinggemeenschap was níð een term voor een sociaal stigma dat het verlies van eer en de status van een schurk impliceerde. Zo zou zijn naam kunnen verwijzen naar zijn rol als gruwelijk monster in zijn actie van het kauwen op de lijken van de inwoners van Náströnd: degenen die zich schuldig hadden gemaakt aan moord, overspel en eedbreuk, hetgeen door de Noorse samenleving als het ergst mogelijke werd beschouwd.
De afbeelding van Nidhogg
Volgens vele afbeeldingen was Nidhogg een reusachtige draak met boosaardig schijnende ogen in de duisternis. Zijn lichaam omvatte de wortels van Yggdrasil met zijn dodelijke kaken open en van plan om lijken en wortels te eten. Deze afbeeldingen zijn begrijpelijk omdat Nidhogg een draak was die leefde aan de wortel van de Yggdrasil – de Wereldboom die de Negen Werelden verbindt.
Nidhogg – de Lijkenknager
De oorsprong van Nidhogg – Het symbool van de dood
Zoals hierboven vermeld, leefde Nidhogg onder de Yggdrasil, diep in Helheim – een van de Negen Rijken van de Wereldboom. Aanvankelijk at Nidhogg de wortels van Yggdrasil om te leven, maar na de ontmoeting met Vedrfolnir – een machtige adelaar die op de top van Yggdrasil leefde, is hij gek om de wortels van Yggdrasil te vernietigen om zijn kracht te bewijzen. En het is zelfs onmogelijk hoe enorm de draak is. Nidhogg wordt beschouwd als het sterkste mythische dier in de Noorse Mythologie. Het is zo krachtig dat geen enkele god het kan overwinnen, zelfs Ragnarok kon het niet beïnvloeden.
Jormungandr – De dodelijke vijand van Thor
Ook wel gespeld: Jormungand, Jormungander, Jormungond etc, en ook bekend als de Midgard Serpent, of Midgard Serpent. (soms Midgard Wyrm).
Hij is een machtige draak die de wereld omcirkelt en de zee ervan weerhoudt over de rand te vallen. Zoals de meeste reusachtige wereldomspannende slangendraken houdt hij zijn tong in zijn bek als symbool van de eeuwigheid.
De afbeeldingen van de Jormungandr
De Jormungandr figuur in de Noorse mythe werd afgebeeld als een slangachtig wezen, zijn uiterlijk leek echter veel op dat van een draak. De slang werd zo groot dat hij in staat was de aarde te omringen en zijn eigen staart vast te grijpen. Daardoor kreeg hij de naam van de Midgard Serpent of Wereldslang. Wanneer het zijn staart loslaat, zal Ragnarök beginnen. Jörmungandr’s aartsvijand is de dondergod Thor. Het is een voorbeeld van een ouroboros.
De oorsprong van Jormungandr
Jormungandr is de zoon van de Trickster God, Loki, en een reuzin, Angroboda, en is het middelste kind van zijn vreemde familie. Zijn oudere broer is de daemon wolf, Fenrir (Fenris) en zijn jongere zus is Hel, die half een mooie vrouw en half een lijk is (soms is de splitsing door het midden, soms bij het middel.)
Er was eens een tijd dat Jormungand in Angraboda’s huis woonde, maar dat was voordat de Goden achter Loki’s affaire kwamen (hij was getrouwd met Sigyn, niet met Agraboda). Toen zij hoorden over de drie monsterlijke kinderen, vielen zij Jutunheim binnen en braken in Angraboda’s huis in. Zij wisten dat de kinderen te slecht zouden zijn om rond te lopen, dus pakten zij elk kind op een andere manier aan. De drakenslang werd door Odin gegrepen en in zee geworpen.
Hier groeide Jormungand uit tot een enorme omvang, en hij moest rond Midgard (de ‘Midden Aarde’, onder Asgard, boven Hel, tussen Niflheim en Muspell) kronkelen om er niet af te vallen in de ruimte. Toen hij groot genoeg was begon hij zijn eigen staart op te eten.
Jormungand, als een reuzenslang aan de rand van de wereld, komt niet in veel mythen voor. Maar hij zorgt wel af en toe voor wat opwinding.
Fafnir – de gulzige bewaker van het goud
Fafnir is een draak in de Noorse mythologie die de goudschat van de Nibelungs bewaakt totdat hij door Sigurd wordt gedood. In het begin was Fafnir eigenlijk een dwerg, want hij was de zoon van Hreidmar, de koning van de dwergen. Fafnir werd toen vervloekt en doodde zijn vader voor zijn goudschat. Hij veranderde langzaam in een draak en bewaakte zijn gestolen schat in het woud. Uiteindelijk overtuigde zijn broer, Regin, Sigurd om Fafnir te doden en de moord op zijn vader te wreken. Terwijl Jormungandr en Nidhogg de dood, het begin en het einde symboliseerden, vertegenwoordigde Fafnir de bodemloze hebzucht en chaos. Niettemin vormden drie van deze draken uit de Noorse mythen in zekere mate een dodelijke bedreiging voor de anderen. Hieronder staat een deel van de mythe:
“Er was eens een gierige dwerg. Hij had een enorme schat van goud, die meer rijkdom bevatte dan welke andere schat in het land ook. Hij was niet van plan het aan iemand te geven, en omdat zijn ras eeuwenlang kon leven zonder veel te verouderen, zou hij de schat miljoenen jaren voor zichzelf houden, totdat een van zijn twee zonen hem zou doden.
Toen hij stierf, vervloekte de oude dwerg de schat, zodat de zoon die hem doodde, op zijn beurt vervloekt zou worden. Fafnir trok zich echter niets aan van de vloek.
Toen hij eenmaal in het bezit was van de enorme schat werd hij paranoïde en verplaatste de schat naar een afgelegen plaats genaamd Gnitahead.
Een paar decennia later werkte Fafnir’s broer, Regin, voor koning Alf van Denemarken.
De laatste Volsung-koning (Sigmund) was een paar jaar eerder gestorven, zodat zijn vrouw, koningin Hjordis, hertrouwde en bij koning Alf kwam wonen, en de zoon uit het eerste huwelijk, Seigfried, met zich meenam. Koning Alf was een goede koning en hield zowel van zijn eigen kinderen als van zijn stiefzoon. Seigfrieds krijgers-/viking-koningenbloed maakte van hem een natuurlijke leider, maar omdat hij geen bloed van koning Alf in zich had, kon hij nooit zijn opvolger zijn.”