Het zijn schrijnende beelden. Een uitgemergelde ijsbeer zoekt naar voedsel op Baffin Island, in het noordoosten van Canada.
Uitgeput sleept hij één poot langzaam achter zich aan, om uiteindelijk te proberen wat weggegooid zitschuim op te eten tussen het afval dat mensen hebben achtergelaten.
Polaire beren jagen vanaf het zee-ijs, dat elk jaar kleiner wordt, en het fotografieteam is er zeker van dat het onfortuinlijke dier binnen enkele dagen stierf.
- Bekijk de video hier
“Dit is hoe verhongering eruit ziet,” schreef een van de fotografen, Paul Nicklen. “De spieren atrofiëren. Geen energie. Het is een langzame, pijnlijke dood.”
Mr. Nicklen’s collega, Cristina Mittermeier, zei: “We huilden toen we deze stervende beer filmden. Dit is het gezicht van de klimaatverandering.”
De clip is viraal gegaan en op grote schaal verspreid als waarschuwing voor de gevaren van klimaatverandering. Maar is er meer aan de hand?
‘Public relations oefening’
De heer Nicklen en mevrouw Mittermeier zijn medeoprichters van de natuurbeschermingsgroep Sea Legacy, met een verklaarde missie om “de kracht van verhalen vertellen te gebruiken om de verandering teweeg te brengen die we willen zien”.
Het Canadese dagblad National Post stelt: “Deze beelden zijn niet het werk van een wetenschapper, een onpartijdige documentairemaker of zelfs een bezorgde omstander. Ze maken deel uit van een zeer berekende public relations oefening.”
Dit specifieke dier zou ook gewoon ziek kunnen zijn geweest. Bioloog Jeff Higdon, schrijvend op Twitter, speculeerde dat het een vorm van agressieve kanker zou kunnen hebben.
“Het is niet uitgehongerd omdat het ijs plotseling verdween en het niet langer op zeehonden kon jagen,” zei hij. “De oostkust van Baffin is ijsvrij in de zomer. Het is veel waarschijnlijker dat hij verhongert als gevolg van gezondheidsproblemen.” Hij waarschuwde echter dat hij er niet zeker van kon zijn.
- IJsberen reizen verder over ijs
- IJsberen slagen er niet in zich aan te passen aan de opwarming
- Hoe plastic onze zeedieren doodt
Poolberen voeden zich met tussenpozen, gaan vaak lange periodes zonder voedsel en doen zich tegoed aan enorme hoeveelheden zeehondenvlees en vet als dat beschikbaar is.
Leo Ikakhik, die jarenlang ijsberen in Canada’s Nunavut regio heeft gevolgd, vertelde CBC dat verhongerende beren niet ongehoord waren.
“Ik was niet totaal verrast,” vertelde hij de omroep. “Deze dingen gebeuren. Iedereen was waarschijnlijk geschokt om een echt magere beer te zien, maar dit is niet de eerste keer dat ik zoiets zie.”
Hij speculeerde ook dat de beer ziek was of leed aan een verwonding die hem verhinderde om te jagen.
Je vindt het misschien ook leuk:
- ‘Verontrustende alarmkreet’ voor vogels op de wereld
- Ontmoet India’s grootmoeder die dammen bouwt
- Netflix verdedigt “griezelige” kersttweet
Waarom hebben ze niet geholpen?
Ondanks de controverse heeft fotograaf Paul Nicklen vanaf het begin duidelijk gemaakt dat de geschiedenis van de ijsbeer onduidelijk was.
“We kunnen niet bewijzen dat hij in deze toestand verkeert door een gebrek aan zee-ijs,” schreef hij in zijn oorspronkelijke bijschrift van augustus. “
Tegen National Geographic zei mevrouw Mittermeier: “Hoewel ik niet met zekerheid kan zeggen dat deze beer verhongerde als gevolg van klimaatverandering, weet ik wel zeker dat ijsberen afhankelijk zijn van een platform van zee-ijs van waaruit ze kunnen jagen.”
Beide fotografen zijn bekritiseerd omdat ze de beer niet hielpen, maar het voeden van wilde ijsberen is illegaal in Canada – en zelfs als dat zo was, zei de heer Nicklen, “het is niet alsof ik rondloop met een verdovingsgeweer of 400 pond zeehondenvlees”.
Mevrouw Mittermeier vertelde National Geographic: “Een uitgehongerd roofdier benaderen, vooral als we geen wapen hadden, zou waanzin zijn geweest.”