Verschillen tussen Realisme en Naturalisme English Literature Essay

Realisme kan per definitie worden opgevat als een waarheidsgetrouwe behandeling van de materie, een definitie die werd gegeven door een populaire Amerikaanse realist, William Dean Howells. De schrijvers van het realisme probeerden een waarheidsgetrouwe weergave van de werkelijkheid te laten zien en hun werken toonden het leven zoals het werkelijk was. In plaats van een verhaal te vertellen dat zich in het verleden afspeelde, concentreerden de realisten zich op het hier en nu. Vanwege de Burgeroorlog en de snelle groei van Amerika, concentreerden Realisten zich op de middenklasse. De middenklasse groeide snel en gaf Realisten een goede kans om te schrijven over gewone, doorsnee, hedendaagse mensen en gebeurtenissen. De personages leken meestal belangrijker dan de plot van het verhaal en werden meestal met een of ander ethisch dilemma geconfronteerd. Om een natuurlijk beeld te scheppen, moesten plot en taalgebruik zo natuurlijk mogelijk zijn. Realisten zagen de gewone man ook als een stedelijke bourgeois die afgezonderd was van de natuur en onder druk stond van de concurrerende, materialistische maatschappij. Realisten hadden daarom de neiging kritiek te uiten op de sociale omgeving en de moraal en waren min of meer in openlijke opstand tegen hun samenleving. Zij stonden ook sceptisch tegenover georganiseerde religies en trokken zelfs het bestaan van God in twijfel.

Naturalisme is een stroming die vlak na het Realisme ontstond. Naturalisme is eigenlijk gebaseerd op een heel andere filosofische visie. Deze opvatting is een post-Darwinistische vorm van wetenschappelijk determinisme waarin mensen de gevangenen zijn van hun biologische erfenis en hun sociale omgeving. Naturalisten waren, in tegenstelling tot Realisten, zeer extreem in hun wetenschappelijke objectiviteit. In plaats van zich te concentreren op de middenklasse zoals de Realisten deden, richtten Naturalisten hun aandacht op de arbeidersklasse. De karakters van de arbeidersklasse waren gewoonlijk niet erg opgeleid en werden gewoonlijk uitgedaagd in het uitoefenen van de vrije wil. De setting van het milieu was duidelijk en voor gewelddadige, dierlijke personages waarvan de erfelijke driften zoals honger en seks zeer levendig waren. Voor naturalisten was het leven deterministisch en mechanistisch. Zij zagen de mens niet als een vrije agent, maar als een dier dat gemotiveerd werd door zijn chemie, erfelijkheid, en zijn omgeving of omstandigheden. Door de wetenschappelijke objectiviteit van de naturalisten was de mens een onderwerp voor wetenschappelijk, onpersoonlijk onderzoek. De personages werden gekozen uit de lagere rangen van het leven en moesten meestal hun omstandigheden verbeteren. Naturalisten zagen de mens als de som van zijn erfelijkheid plus zijn omgeving. Door deze opvatting zijn de geestelijke kwaliteiten van de mens irrelevant voor zijn studie. Naturalisten gebruikten in principe de wetenschappelijke methode en pasten die toe op hun geschriften.

Bij het lezen van literatuur uit de periode van het Realisme, kunnen we er veel karakteristieken van het Realisme in terugvinden. Bijvoorbeeld, het verhaal Hedda Gabler, dat werd geschreven door Henrik Ibsen, heeft veel voorbeelden van realisme in het hele stuk. Het hele stuk speelt zich af in het huis van Tesman. Dit is een zeer natuurlijke omgeving. Er is geen geïdealiseerd decor zoals we zouden zien in een verhaal dat zich afspeelde in de periode van de Romantiek. Toen dit verhaal werd geschreven, was het ook bedoeld als een verhaal dat zich in die periode afspeelde.

Zoals ik hierboven al zei, neigden Realisten ertoe zich te concentreren op het hier en nu. Het was geen verhaal over iets dat lang geleden gebeurde. De personages in dit verhaal worden niet als heldhaftig gezien en ze gaan met hun conflicten om zoals ieder mens dat zou doen. In dit verhaal vind ik dat Hedda enigszins ongelukkig is met haar leven. Op bladzijde 1430 vertelt Hedda rechter Brack hoe verveeld ze was op haar huwelijksreis met haar man, Tesman. Brack zegt tegen Hedda: “Ik wou dat je elke dag weer thuis was.” Dan zegt Hedda: “De hele tijd wenste ik hetzelfde.” Ze zegt dit omdat ze zich verveelde omdat Tesman de hele tijd alleen maar in bibliotheken wilde rondscharrelen. Hedda zegt dan tegen Brack: Tesman is een specialist, beste rechter. “En specialisten zijn niet zo leuk om mee te reizen. Niet op de lange termijn in ieder geval.” Het lijkt vrij duidelijk dat Hedda niet erg gelukkig is met haar huwelijk met Tesman. Dit lijkt een vrij natuurlijke situatie. Het is niet ongewoon voor iemand om ongelukkig te zijn met zijn huwelijk. Later in de derde akte verliest Lovborg een belangrijk manuscript en besluit hij zelfmoord te plegen. Hedda wilde dat Lovborg zelfmoord pleegde “In schoonheid”, maar als ze erachter komt dat hij een langzame, pijnlijke dood stierf, wordt het haar te veel en besluit ze zelfmoord te plegen. Dit is ook een veel voorkomende situatie. Mensen nemen vaak hun toevlucht tot zelfmoord wanneer het leven te overweldigend wordt of wanneer ze met te veel intense negatieve emoties tegelijk te maken hebben. In dit geval was de manier waarop Lovborg stierf te veel voor Hedda, dus besloot ze zelfmoord te plegen. Voor mij lijkt dit een zeer realistische situatie die in het dagelijks leven zou kunnen voorkomen.

Chickamauga, dat geschreven is door een naturalist met de naam Ambrose Bierce, laat door het hele verhaal heen Naturalistische principes zien. Dit verhaal gaat over een doofstom kind dat van huis wegloopt en in een bos in de buurt komt.

Op een gegeven moment wordt het kind moe en valt hij op de grond in slaap. Als hij wakker wordt, ziet hij dat er soldaten op de vlucht zijn voor de strijd. Het kind denkt dat het een spel is en marcheert voor de soldaten uit en doet alsof hij hun leider is. Dan ziet het kind een groot vuur en ook daar maakt hij een spel van. Dan ontdekt hij dat de brand eigenlijk zijn eigen huis is en dat zijn moeder is vermoord. Een voorbeeld van naturalisme in dit verhaal is wanneer de auteur schrijft: “Want de geest van dit kind, in lichamen van zijn voorouders, was duizenden jaren lang getraind in gedenkwaardige prestaties van ontdekking en verovering — overwinningen in veldslagen waarvan de kritieke momenten eeuwen waren, waarvan de kampen van de overwinnaars steden van gehouwen steen waren. Vanaf de wieg van zijn ras had het zich een weg gebaand door twee continenten en was het via een grote zee een derde binnengedrongen, om daar als erfenis geboren te worden voor oorlog en heerschappij.” Dit betekent in feite dat de voorouders van het kind altijd hebben gestreden en overwonnen door middel van oorlog en dat dit nu ook deel uitmaakt van de erfenis van het kind. Een principe van het Naturalisme is dat de mens geen vrije agent is en dat hij slechts wordt gemotiveerd door zijn erfelijkheid. Dit citaat laat duidelijk zien dat strijd en oorlog deel uitmaken van de erfelijkheid van dit kind. In het realisme lijken de personages tenminste een soort keuze te hebben. In het Naturalisme hebben de personages in feite geen keuze over wie ze worden. Strijd en oorlog maken deel uit van de erfenis van het kind, want zo is het altijd geweest en zo zal het ook bij hem zijn. Een ander voorbeeld van naturalisme is wanneer de auteur schrijft: “De geest van het ras dat de grote zee passeerde, brandde onoverwinnelijk in die kleine borst en wilde niet worden verloochend.” Hiermee wordt in feite gezegd dat zijn ras onoverwinnelijk is geweest en dat diezelfde geest ook in hem aanwezig is. Nogmaals, dit gaat terug op het Naturalisme principe dat de mens wordt gemotiveerd door zijn chemie, erfelijkheid, en zijn omgeving of omstandigheden.

Dit citaat versterkt het idee dat het de erfenis van het kind is om onoverwinnelijk te zijn en dat het zijn lot is om een krijger te zijn. Dit zijn slechts twee voorbeelden van Naturalisme in het verhaal van Chickamauga.

Realisme en Naturalisme zijn twee gelijksoortige maar verschillende concepten van literatuur. Hedda Gabler is een voorbeeld van Realisme literatuur die duidelijk voorbeelden van Realisme principes toont in het hele verhaal. Chickamauga is een voorbeeld van Naturalisme literatuur die voorbeelden van Naturalisme door het hele verhaal heen laat zien. Deze twee concepten van de Amerikaanse literatuur waren dominant van het begin van de negentiende eeuw tot het begin van de twintigste eeuw.