Talen met een vast accentEdit
Het Frans is een taal met een vast accent, waarbij de tonische lettergreep altijd samenvalt met de laatste lettergreep van het woord. In die taal fungeert het accent als een woordscheidingsteken, maar in tegenstelling tot het Spaans heeft het geen lexicaal onderscheidende functies. Het klassieke Nahuatl heeft ook een vast accent op de voorlaatste lettergreep, hoewel in andere dialecten van het Nahuatl die ook een vast accent hebben, de positie van het accent gecompliceerder is en afhangt van de fonologische structuur.
Het Latijn is een andere taal waarin het accent fonologisch bepaald is, hoewel het op de voorlaatste of de voorlaatste lettergreep kan liggen (en slechts uitzonderlijk op de laatste, behalve in tonische monosyllaben). In deze taal valt de klemtoon altijd op de voorlaatste mora vóór de laatste klinker, aangezien lange/zware lettergrepen uit twee morae bestaan en korte/lichte lettergrepen uit één, zal de syllabische positie van de klemtoon uiteindelijk afhangen van het feit of de lettergrepen gesloten of open zijn en of ze lange of korte klinkers bevatten.
Talen met reductieEdit
In het Spaans of Italiaans verschillen de segmentale fonetische details van onbeklemtoonde lettergrepen niet duidelijk van die van beklemtoonde lettergrepen. Dit staat in contrast met talen als het Engels, waar onbeklemtoonde lettergrepen klinkers hebben met minder mogelijke timbres en nevenschikkende consonant affectatie. In feite hebben onbeklemtoonde lettergrepen in het Engels een kortere en meer gecentraliseerde klinkerzetting of . Let bijvoorbeeld op de verschillende behandeling van medeklinkers en klinkers in het Engels en Spaans in soortgelijke woorden:
a. hippopotamus / hippo b. potato / patata .
In (a) en (b) ondergaat /t/ lenitie a , waarbij klinkers worden gecentraliseerd en contrasten in onbeklemtoonde lettergreep verloren gaan.
Standaard Catalaans zoals Engels elimineert contrasten in onbeklemtoonde lettergreep waar alleen klinkers fonetisch kunnen verschijnen in tegenstelling tot een tonische lettergreep waar meer timbres kunnen verschijnen . Het Occitaans vertoont een neutralisatie van hetzelfde type, maar complexer in tonische syllabe, sommige van de volgende klinkers kunnen verschijnen, hoewel in pretonische syllabe er neutralisatie is van halfgesloten en open klinkers en alleen klinkers mogelijk zijn, terwijl in posttonische positie de reductie verder gaat en alleen klinkers kunnen verschijnen (aangezien in die positie bovendien /i, y/ > en /a/ > ).
In het Birmaans is er een ander type reductie dat lijkt op dat in het Engels, in de onbeklemtoonde lettergreep komen alleen gecentraliseerde en slappe (of voornamelijk) klinkers voor, en alleen de beklemtoonde lettergrepen hebben tonale contrasten.