Mijn zus Betsy is gisteren net vertrokken na een leuk, lang bezoek en terwijl ze hier was, hebben we ons deel van het koken en eten gedaan. En koken. En eten. En eten. De avond voordat ze vertrok, probeerden we uit te vinden hoe we een tros gele cherrytomaten konden gebruiken die Bets uit mijn tuin had geplukt. Ze waren heerlijk rijp en smeekten om in iets speciaals verwerkt te worden, en na wat wikken en wegen over pasta, frittata, en bruschetta mogelijkheden… besloten we uiteindelijk een taart te maken.
Het zou een van de beste beslissingen zijn die een van ons ooit heeft genomen.
Ahh…de overvloed! Je kunt de smaak van deze schatjes niet geloven. Heerlijke tomaten, door en door.
Om te beginnen sneed Bets wat uien. Nu, foto’s nemen van dit proces was lastig voor mij om twee redenen. Ten eerste ben ik niet gewend om foto’s te maken van andermans handen die de voorbereidingen treffen en koken. Ik ben gewend om de camera met één hand in evenwicht te houden terwijl ik met de andere hand probeer te doen wat ik aan het doen ben, en ondertussen probeer ik de camera niet in het eten te laten vallen. Ten tweede, Bets is linkshandig, dus alle lichthoeken die goed werken in mijn keuken als ik aan het koken ben, werken niet met haar omdat ze van het licht afkijkt.
Maar met de hulp van vrienden, familie en geloof…heb ik doorgezet.
We wilden de uien karameliseren, zodat ze een mooie, diepe smaak aan de taart zouden geven. Dus smolt ik wat boter in een koekenpan…
Gooide de uien erin, en begon ze op middelhoog vuur te bakken.
Tussendoor heb ik zout toegevoegd…
En peper…
En laat ze ongeveer 20 tot 25 minuten koken, tot ze zacht en goudbruin zijn.
Is er iets beters dan gekarameliseerde uien? Ik denk het niet. En ik ben van mening dat ze zo verdomd goed zijn omdat je ze niet kunt haasten. Ze moeten gewoon hun eigen zoete tijd nemen.
Ondertussen was Betsy de koelkast aan het afstruinen naar verschillende kazen en ze aan het raspen.
Ze kwam uit op een mix van fontina, Parmezaanse kaas en Gruyere… maar er zijn zoveel verschillende kazen die zouden werken: Monterey Jack, mozzarella, Zwitserse, Romano… de lijst gaat maar door. In principe wil je een mooie gesmolten kaas gecombineerd met een kaas of twee die een beetje aan de scherpe kant zijn.
De taartbodem was de volgende. Zie voor meer details over dit ambachtelijke deeg het afdrukbare recept hieronder.
(In principe kun je elk taartkorstrecept gebruiken dat je hart je ingeeft. Zorg er alleen voor dat het een royale is! Dit recept zou perfect zijn.
We rolden het heel dun, zo dun als we het konden krijgen…
En legden het op een kwart vel, dat is half zo groot als een half vel. Ben je niet blij dat je mij hebt om je dit soort dingen uit te leggen?
En over de pan: Je kunt alle kanten op! Je kunt een of twee standaard taartpannen gebruiken, je kunt een taartvorm gebruiken, of je kunt een plat koekjesvel gebruiken en meer een platte taart maken met de zijkanten omhoog gevouwen rond de rand. Probeer gewoon een pan te gebruiken die aan de korte (niet diepe) kant is.
Spreid gewoon een laagje van de kaas…
Alles over de bodem van de korst.
Dit is wat alles bij elkaar houdt!
Dan voeg je de gekarameliseerde uien toe…
Tot ze de kaas helemaal bedekken.
Dan gooi je de tomaten erop!
We hebben overwogen, voor één kort moment van waanzin, om de tomaten in tweeën te snijden. Maar we wilden echt de orbiculaire schoonheid van de hele ‘maters’ vieren, en we waren uiteindelijk zo blij dat we dat gedaan hadden.
Ik hoop echt dat orbiculair een woord is.
Een laatste aanraking: Ei en melk.
Samenschudden.
Borstel op de korst.
Doe de taart in een oven van 450 graden, kijk goed of de korst niet te bruin wordt…
En haal hem uit de oven als hij er helemaal perfect uitziet. Wauw!
Als je het voor het eerst uit de oven haalt, zie je wat vocht van de tomaten…maar binnen een paar minuten nadat je het eruit hebt gehaald, zal het vocht bezinken en gewoon een prachtig onderdeel van het geheel worden.
Je wilt de taart wel een paar minuten laten staan voordat je hem serveert, zodat je tijd hebt om wat basilicumblaadjes te pakken en die in een chiffonade te snijden…
En strooi het over de taart.
Absolute glorie. Het schreeuwt gewoon zomer.
Snijd het in grote vierkanten…
En serveer het op.
Het verdict? Dit was een van de lekkerste dingen die ik ooit heb gegeten. De korst was perfect gebakken, de kaas was precies de juiste hoeveelheid, de gekarameliseerde uien deden de smaak de pan uit rijzen, en de tomaten waren geroosterd en glorieus. Bets en ik hebben maandagavond bijna de helft opgegeten, en dinsdagmiddag was het helemaal op.
Hier is de handige dandy printable. Jullie zullen dit geweldig vinden, mijn vrienden!