Toen ‘Tiegs for Two’ oorspronkelijk werd uitgezonden, was er een grap in de eerste twee minuten die me totaal tegen de borst stuitte (niet om de redenen die je zou denken) en het is wat me uiteindelijk van Family Guy heeft afgehouden. Laten we eerlijk zijn, de weiden bij American Dad zouden veel groener blijken te zijn.
Terugkijkend op dit na zes jaar, het speelt als een checklist van de show half-ass schrijven; het leunt hard op de non-sequitur humor, de personages bestaan om ironisch commentaar op de actie, en de beroemdheid name-checks hebben geen zin. Het enige wat ontbrak was de Conway Twitty play out naar de reclame. Het is ongelooflijk lui.
En die ene grap… is een schoolvoorbeeld van hoe je een Parkinson-grap moet verpesten. Ik weet dat Michael J. Fox gevoel voor humor heeft over zijn aandoening, en er zijn van die grappen die hem zeker aan het lachen zouden maken (de kronkelende handtekening op een contract, bijvoorbeeld, we hebben die meme allemaal gezien); maar hier onderbreekt Peter de show, legt uit waarom ze de clip niet gaan laten zien, en besluit hem dan toch te laten zien. De grap is niet grappig, en ook niet Peter’s vierde-muur pauze om het uit te leggen. Kijk, als niemand verboden terrein is in komedie, dan moet je het tenminste grappig maken. Sinds wanneer is dat te veel gevraagd? Nogmaals, dat zijn pas de eerste twee minuten van de aflevering, en vanaf daar wordt het er niet beter op. Deze show heeft duidelijk een toegewijde schare fans, maar ik hoor daar niet bij. En deze aflevering was net zo’n goede reden om te stoppen als elke andere.