In de Oosters-Orthodoxe Kerk is de wijde verspreiding van de Handelingen van Paulus en Thecla een bewijs van haar verering. Zij werd “apostel en protomartyr onder de vrouwen” genoemd en “gelijk aan de apostelen in heiligheid”. Zij werd alom genoemd als ascetisch rolmodel voor vrouwen. In de vierde en vijfde eeuw werd Thecla in de literatuur geprezen als een voorbeeldige maagd en martelares door ascetische schrijvers en theologen als Methodius van Olympus, Gregorius van Nyssa, en Gregorius van Nazianzus. In de Oosterse riten van de Oosters-Orthodoxe Kerk wordt zij herdacht op 24 september in kerken die de nieuwe kalender volgen en op 7 oktober in kerken die de oude of Juliaanse kalender gebruiken.
Haar verering bloeide vooral in Seleucia Cilicië (waar zij oud zou zijn geworden en begraven), Iconium (het huidige Konya), en Nicomedia. Het genootschap verscheen ook minstens vanaf de 4e eeuw in West-Europa. Chamalières in Frankrijk werd verondersteld relikwieën te bezitten. De obscure heiligen, Tecla van Aquileia en van Triëst zijn naar haar gemodelleerd. In de martyrologie van Bede wordt Thecla herdacht op 23 september, wat in het Westen haar feestdag was, hoewel de Rooms-Katholieke Kerk in 1969 Thecla’s feestdag van de Kalender der Heiligen schrapte wegens gebrek aan historisch bewijs. De Westerse ritusparochies van de Orthodoxe Kerken vieren haar nog steeds op 23 september (nieuwe kalenderparochies) en 6 oktober (oude kalenderkerken).
Een plaatselijke martelaarstraditie van Thecla kan de inspiratie zijn geweest voor een episode die verband houdt met Paulus de Apostel. “Het is anders moeilijk de zeer grote populariteit te verklaren van de cultus van de heilige Thecla, die zich over Oost en West verspreidde en haar tot de beroemdste van de maagdelijke martelaren maakte,” schreef M. R. James, de redacteur van deze Acta (James 1924).
Graf van de heilige Thecla, SilifkeEdit
De grot-tombe in Seleucia was een van de meest gevierde in de christelijke wereld. Gregorius van Nazianzus trok zich drie jaar lang terug in het heiligdom van ‘de hooggeprezen jonge maagd Thecla’. De plaats werd beschreven door Egeria in het midden van de jaren 1980. Het werd verschillende malen gerestaureerd, onder meer door keizer Zeno in de 5e eeuw, en tegenwoordig worden de ruïnes van het graf en het heiligdom de Aya Tekla kerk of Meriamlik genoemd. Een anoniem werk uit de 5e eeuw, Het leven en de wonderen van Thecla concentreert zich op de stad.
Graf van de heilige Thecla, MaaloulaEdit
In Maaloula, Syrië, werd een Grieks-orthodox nonnenklooster, het Klooster van de heilige Thecla, gebouwd in de buurt van haar grotgraf, bereikbaar via trappen in de berghelling, een bedevaartsoord met een heilige bron. De kerkelijke traditie is dat de berg zich op wonderbaarlijke wijze opende om Thecla te beschermen tegen haar vervolgers.
Op maandag 2 december 2013, tijdens de Syrische burgeroorlog, werden twaalf nonnen daar tijdens het bombardement van haar heiligdom gegrepen door Al-Qaeda radicalen van het Al-Nusra Front. Drie maanden later werden de nonnen geruild tegen familieleden van terroristen. In april 2014 werd de stad bevrijd door Syrische regeringstroepen. Op 30 mei 2018 kondigde de rector van de kerk Ilias Ades aan dat het klooster binnen een maand volledig zou worden gerestaureerd door de Grieks-orthodoxe kerk van Antiochië met hulp van de Russisch-orthodoxe kerk. Het klooster is een populaire bestemming voor oosters-orthodoxe christenen uit de hele wereld, waaronder Rusland.
Klooster van Sint Tecla, LarnacaEdit
Volgens de traditie stichtte keizerin Helena het klooster van Sint Tecla dat in Mosfiloti bij Larnaca ligt. Nadat de Mamluks het Armeense koninkrijk Cilicië in handen hadden gekregen, werd een deel van de galm van de heilige Tecla door christenen naar Cyprus gedragen. De hallows bevinden zich nu in dit klooster.
St. Menas op CyprusEdit
Een inscriptie ter herinnering “aan de martelares Thecla” in de kerk van St. Menas op Cyprus, en gedateerd op de tweede helft van de 1e eeuw, werd in het begin van de twintigste eeuw geïnterpreteerd als bewijs voor haar historisch bestaan. Op deze bedevaartsplaats bij de kerk van St. Menas op Cyprus konden vrouwen een kolf kopen die zij konden vullen met wijwater, olie, zelfs met vuil van die stopplaats die veel vrouwen tijdens hun bedevaart bezochten. Op deze flacons staat aan de ene kant de beeltenis van Menas en aan de andere kant die van Thecla.
Catacomb of Saint Tecla, RomeEdit
In juni 2010, op een muur van de Catacomba di Santa Tecla in Rome, ontdekten Vaticaanse archeologen van de Pauselijke Commissie voor Heilige Archeologie, met behulp van lasertechnologie om lagen klei en kalkrasp te verwijderen, een met fresco’s beschilderd portret van de heilige Paulus de apostel, “herkenbaar aan zijn dunne gezicht en donkere puntbaard….met kleine ogen en gegroefde wenkbrauwen,” waarvan zij geloven dat het de oudste afbeelding van Paulus is die bestaat, daterend uit de late 4e eeuw.
De Beweging van St. Thecla en VrouwenemancipatieEdit
St. Thecla, met haar toewijding en beeld van een uitverkoren heilige begon een aanhang van massa’s vrouwen in heel Klein-Azië en Egypte. De heilige Thecla werd onder deze vrouwen geprezen als een soort patrones van empowerment voor vrouwen: in de Handelingen van Paulus en Thecla preekte de heilige Thecla voor mannen, en doopte zij zichzelf, allemaal dingen die normaal gesproken alleen door mannen werden geacht te worden gedaan.
De heilige Thecla schiep een cultuur van navolging bij deze vrouwen. Verscheidene van hen leefden als maagden in huishoudens, in graftombes (zoals zij volgens geruchten deed), en soms in kloosters. Deze vrouwen reisden samen als groepen van gesterkte maagden die verhalen vertelden over Thecla en haar genade. Andere vrouwen in de Beweging van St. Thecla noemden hun dochters naar haar, graveerden haar gezicht op hun graven, en op hun olielampen. Al deze vrouwen werden gesterkt door Thecla, een vrouw die dingen deed die niet veel vrouwen ooit zouden durven doen, en zij bouwden een sterke gemeenschap op waarin zij elkaar versterkten.