De homoseksuele mannen die zich online uitleven op het zoeken naar hiv-besmetting (‘bug chasers’) staan niet bepaald bekend om hun doordachte introspectie. Ze erotiseren immers iets dat maar één keer werkt – en levenslange gevolgen heeft.
Dus een tweet die een paar weken geleden werd gepost door een zelfbenoemde bug chaser verbaasde me door zijn eerlijkheid en kwetsbaarheid.
De naam van zijn Twitter-account is Bug Chaser , met een profiel dat hem omschrijft als een “aids-aanbidder en verheerlijker van doodslijmballen”. Zijn feed is zeker niet voor de preutsheid, met beelden van biohazard tatoeages, PrEP-pillen die in een toilet worden weggegooid, ziekelijk uitziende mannen die seks hebben, en close-up video’s van anale inbrenging die meer bloed dan glijmiddel bevatten. Ja, het is veel.
Alles wat zijn tweet zo meeslepend maakte.
“De vriend van een vriend van mij ligt momenteel op de ICU,” las de post van 30 december 2019, “op het punt om te sterven aan HIV, omdat het virus resistent is geworden tegen medicijnen. Momenteel een beetje door dit gegooid, zal ik eerlijk zijn.”
Het was een schrijnende uitspraak voor iemand die tot zo’n strenge seksuele subcultuur behoort. De tweet kreeg zelfs enkele ondersteunende reacties, met mensen die hun bezorgdheid uitspraken of het hadden over de reële gevaren van falende medicatie en zelfs van bug chasing zelf.
Alas, de berichten van nuchtere reflectie waren niet unaniem. Bug Chaser heeft duizenden volgers,
en zij zijn koppig toegewijd aan hun fetisj.
“Als hij heet genoeg is…” kwam er binnen enkele minuten een reactie, die suggereerde dat de ernstig zieke vriend rijp was voor een of andere gevaarlijke koppeling.
Bug Chaser schoot deze reactie onmiddellijk neer. “Niet. De juiste. Reactie. AT ALL,” postte hij.
Bug Chaser voegde vervolgens nog een tweet toe aan zijn feed, “I’m blocking anyone cheering about this, btw.”
En daarmee werd het stil op Bug Chaser’s Twitter account. Tot op heden zijn er geen verdere berichten geweest.
Ik heb het hele idee van bug chasing altijd verworpen, of het op zijn minst verbannen naar de donkere hoeken van het internet, waar alles mogelijk is. Deze mensen waren zeker a) al HIV-positief en verlengden gewoon hun fantasiescenario, of b) fantaseerden zonder de intentie om door te gaan. En trouwens, iedereen met de intentie om HIV-positief te worden, zou nu toch al besmet zijn? Hoeveel nieuwe, HIV-negatieve bug chasers kunnen er eigenlijk zijn?
Ik stond op het punt om mijn overtuigingen in twijfel te trekken en mijn geest te laten ontploffen.
Ik stuurde Bug Chaser een direct bericht. Hij antwoordde en stemde toe mijn vragen te beantwoorden. Wat ik ontdekte was een mens met een weliswaar hachelijke fetisj die zichzelf van de rand heeft getrokken.
Hij gebruikt de naam “Jack” en schreef dat hij een 33-jarige homoseksuele man is. Voordat hij mijn vragen beantwoordde, had hij zelf ook wat nieuws.
“Ik heb er nog niets over gepost,” schreef Jack, “maar mijn vriend is op oudejaarsavond een paar uur voor middernacht overleden. Ja, dat heeft me een paar dingen doen heroverwegen.”
“Sero-discordant neuken windt me nog steeds op,” vervolgde hij. “Ik heb echter besloten dat ik niet meer actief op jacht ga en ben weer fulltime aan de PrEP. Ik zal nog steeds genieten van seks met positieve mannen, maar ik ga beter voor mijn eigen status zorgen. Ik ben gewoon tot de beslissing gekomen dat actief jagen op een poz-diagnose niet langer iets voor mij is.”
Er valt hier veel uit te pakken. Ten eerste is er geen psychologische graad voor nodig om de aard van het seksuele taboe te begrijpen – de allure van het verbodene – en hoe seksuele rages zoals porno met blote ruggen een gemeenschappelijke reactie zijn op twee decennia van lichaamsvloeistoffen die als dodelijk zijn gebrandmerkt. Toch vroeg ik Jack om de aantrekkingskracht voor zichzelf uit te leggen.
“Bij veel mensen neemt het verlangen naar iets toe als ons wordt verteld dat we iets niet kunnen of mogen hebben,” antwoordde hij, “dus ik denk zeker dat dat er een deel van is. Het andere is hoe primair seksueel van aard het is. Ik kom alleen klaar bij porno zonder condoom en bij verhalen, en ik kom alleen klaar bij porno als ik weet (of in ieder geval denk) dat de top direct in de bottom klaarkomt. Dat is altijd zo geweest, zelfs voordat ik echt erotisch begon te doen over HIV.”
Maar had Jack eigenlijk, legitiem, geprobeerd om besmet te raken?
“Ja, dat heb ik absoluut,” schreef hij. “Ik ben een aantal keren naar plaatsen gegaan zoals badhuizen terwijl ik geen PrEP gebruikte, en heb daar enkele van de meest traditioneel ‘poz’ uitziende kerels opgezocht om me te neuken en in me klaar te komen.”
Maar er zijn grenzen, zelfs voor Jack, en de dood van zijn vriend heeft er een gecreëerd.”
“Het horen over de ziekte en het overlijden van mijn vriend heeft zeker een paar dingen voor mij persoonlijk veranderd, dat is zeker,” schreef hij. “Ik stop misschien met de jacht. Voorlopig althans. Het heeft zeker gevoelens van conflict in mij naar boven gebracht.”
Voor een voorvechter van HIV-preventie zoals ik, is elk niveau van risicovermindering een positieve stap. Hoe gemakkelijk het ook is om mensen voor hun gedrag te veroordelen en aan de schandpaal te nagelen, in de dertig jaar dat we met deze epidemie te maken hebben, weten we dat HIV het enige is dat van ons oordeel profiteert. We moeten spelen met de hand die we krijgen, en samenwerken met iedereen die risico’s neemt om ze te helpen beperken.
Zelfs Jack erkende dat er manieren zijn om zijn fetisj uit te oefenen zonder infectie te riskeren.
“Er is absoluut een veiligere manier om het te doen,” schreef hij. “Verbaal helpt absoluut. Ik word zo opgewonden als een man er gewoon over praat tijdens de seks. Als zij medicijnen gebruiken en jij PrEP, zou ik zeggen dat het nog steeds mogelijk is om er plezier mee te hebben, zeker. Ik zou waarschijnlijk nog steeds overwegen om van PrEP af te komen en geneukt te worden door mannen waarvan ik weet dat ze medicijnen slikken.” Jack beweert dat hij de afgelopen maand hiv-negatief is getest, wat zelfs voor hem verrassend was.
Een voormalige, actieve bug chaser die nu terug is op PrEP en bereid is om zich bezig te houden met hiv-positieve jongens die medicijnen gebruiken, is, nou ja, vooruitgang.
De anonimiteit van het internet zou kunnen betekenen dat dit alles, elk woord, totale onzin is. Het is onmogelijk om te weten wat waar is en wat niet. Maar het grote aantal volgers dat Bug Chaser heeft, en het onnoemelijke aantal gelijkgestemde profielen dat online bestaat, vertellen me dat er een aanzienlijk aantal insectenjagende fetisjisten bestaat.
En Jack, voor al zijn zorgelijke gedragingen en overtuigingen, deed iets prijzenswaardigs in een zeer openbaar forum. Hij brak door de waas van fantasie en onthulde zijn angsten. Hij gaf toe dat hij bereid was het over een andere boeg te gooien.
Daarvoor verdient Jack meer dan het medeleven dat we een ander persoon die worstelt met het HIV-risico zouden gunnen. Voor zijn publieke boodschap dat hij zijn keuzes heroverweegt en anderen toestemming geeft hetzelfde te doen, verdient hij onze dank.
Mark