OpEd voor Globe and MailDorothy Shaw, MB, ChB, FRCSC, Canada G8/G20 Spokesperson for the Partnership for Maternal Newborn Health
22 MAART 2010 – Wat bedoelen we met “family planning” en hoe verhoudt zich dat tot veilige abortus? De politieke retoriek van de afgelopen weken heeft geleid tot veel verwarring over dit onderwerp. Dit nam deze week een wending toen de minister van Buitenlandse Zaken Lawrence Cannon aankondigde dat het Canada G8 initiatief geen gezinsplanning of anticonceptie zou omvatten — een standpunt dat snel werd gecorrigeerd door premier Harper.
Eigenlijk staat het “A” woord nergens in de definitie van gezinsplanning, noch vermeld in het 2007 WHO handboek over gezinsplanning, anders dan het verstrekken van anticonceptie aan vrouwen die een miskraam of abortus hebben doorgemaakt. De definitie van de Wereldgezondheidsorganisatie luidt als volgt: “Gezinsplanning stelt individuen en paren in staat te anticiperen op en het bereiken van hun gewenste aantal kinderen en de spreiding en timing van hun geboorten. Dit wordt bereikt door het gebruik van voorbehoedsmiddelen en de behandeling van onvrijwillige onvruchtbaarheid. Het vermogen van een vrouw om haar zwangerschappen te spreiden en te beperken heeft een directe invloed op haar gezondheid en welzijn en op het resultaat van elke zwangerschap.”
Met andere woorden, gezinsplanning is vrijwillig, en de beschikbare methoden van anticonceptie (voorheen geboortebeperking genoemd) kunnen worden aangepast aan individuele behoeften met een reeks methoden die voor iedereen aanvaardbaar en effectief zijn als ze correct worden gebruikt. De onvervulde behoefte aan gezinsplanning geldt alleen voor gehuwde vrouwen en geeft aan welke vrouwen zeggen dat ze een zwangerschap willen voorkomen maar geen voorbehoedsmiddel gebruiken. Dat aantal bedraagt wereldwijd maar liefst 215 miljoen vrouwen.
Gezinsplanning voorkomt ongeveer een derde van zwangerschapsgerelateerde sterfgevallen, evenals 44% van de neonatale sterfgevallen. Dit komt omdat timing en spreiding van zwangerschappen – ten minste 2 jaar tussen geboorten – nodig is om nadelige zwangerschapsresultaten te voorkomen, waaronder hoge percentages vroeggeboorte en ondervoeding en stunting bij kinderen. Het spreiden van zwangerschappen voor een optimaal resultaat geldt wereldwijd, niet alleen in arme omstandigheden. De mogelijkheid om te bepalen of men al dan niet zwanger wil worden en hoeveel kinderen men wil krijgen, wordt al lang erkend als een mensenrecht. Zoals in 1994 door de lidstaten van de VN in Caïro is overeengekomen, mag abortus niet als methode voor gezinsplanning worden bevorderd, hoewel het voorkomen van onveilige abortus een prioriteit voor de volksgezondheid is.
Het punt dat hier wordt gemist is dat er een brede consensus bestaat over wat nodig is om het leven van moeders en kinderen te redden en dat dit kan worden aangepakt door de G8 van dit jaar, maar dat er nog werk moet worden verricht om de laatste hand te leggen aan wat in de G8-verbintenis zal worden opgenomen. Eén onderdeel ervan nemen leidt af van de noodzaak om duidelijkheid te krijgen over bredere geïntegreerde benaderingen die gericht zijn op eerstelijnsgezondheidszorg, zoals gezinsplanning, prenatale zorg, essentiële verloskundige zorg/zorg voor pasgeborenen, postpartumzorg, immunisaties, preventie en beheersing van malaria, HIV en andere seksueel overdraagbare aandoeningen, moeten worden verstrekt op gecoördineerde, kosteneffectieve manieren die toegankelijk zijn voor de bevolking in kwestie. Gezinsplanning zal levens redden en veel onveilige abortussen voorkomen, en is een essentieel onderdeel van de vaardigheden van vroedvrouwen, verpleegsters en gezondheidswerkers in de gemeenschap dat niet controversieel is, ongeacht de wetten en bewijzen. Het is een goede plaats om te beginnen.