Wat is een “SWAT-medicus” en wat is er voor nodig om er een te worden? Tactische geneeskunde is een gespecialiseerde en zeer discriminerende bezigheid die intensieve opleiding, discipline en een unieke relatie met de rechtshandhaving vereist. Tactische medici hebben de primaire verantwoordelijkheid van het verstrekken van medische zorg aan het SWAT-team, maar hun taken reiken veel verder dan die taak.
Dit artikel onderzoekt de evolutie, en de huidige tactische medische principes en procedures die worden gebruikt door militaire en rechtshandhavingsinstanties (LEA), met name SWAT-teams. U kunt ook een lijst downloaden als referentie bij het samenstellen van een tactische medische kit.
Geschiedenis
Tactische medische concepten bestaan al sinds het begin van de geneeskunde….en de oorlogsvoering. Zelfs in de vroege veldslagen moest de “Koningsdokter” in de buurt zijn om verwondingen te behandelen, maar alleen voor de koninklijke paar. De resultaten waren niet erg goed, want de eerste verwonding kon het slachtoffer het leven hebben gekost; als dat niet lukte, dan deed de infectie dat meestal wel.
Historische verslagen en persoonlijke dagboeken van militaire medici door de eeuwen heen zijn fascinerend en tonen een gestage vooruitgang van hulpmiddelen en technieken en een steeds beter begrip van de behandeling van verwondingen. De oorlog in Vietnam toonde aan dat snel vervoer naar een hoger niveau van zorg een aanzienlijke invloed had op de overleving.
De laatste 10 jaar van conflicten overzee hebben aangetoond dat het onder controle houden van extremiteitsbloedingen en agressief luchtwegbeheer een significante verlaging van het percentage dodelijke slachtoffers (CFR) tot gevolg hadden. Het CFR is het percentage van degenen die gewond raken in de strijd sterven.1
Casualty Fatality Rate:
- WWII 19,1 %
- Vietnamoorlog 15,8
- Irak/Afghanistan-conflicten 9.4
Vóór 2004 was er een aanzienlijk aantal sterfgevallen bij Amerikaanse soldaten tijdens de Global War of Terror (GWOT) die verband hielden met elk van de volgende verwondingen:
- Bloeding uit extremiteitsverwondingen
- Gunctionele bloeding (waar een arm of been aansluit op de torso, zoals in de liesstreek na een hoog traumatische amputatie)
- Niet-samendrukbare bloeding (zoals een schotwond in de buik)
- Spanningspneumothorax
- Luchtwegproblemen
Er werd opgemerkt dat extremiteitsbloeding de meest voorkomende oorzaak was van vermijdbare sterfgevallen op het slagveld. Het Amerikaanse leger herintroduceerde en benadrukte het gebruik van tourniquets en hemostatische middelen met meetbaar succes.
Tourniquets bleken levens te redden op het slagveld, waaronder 31 levens die in 6 maanden werden gered door tourniquets na de omscholing. Kragh et al. schatten dat 2000 levens werden gered met tourniquets tijdens het Irak conflict. Even belangrijk is dat er geen armen of benen verloren gingen door het gebruik van tourniquets.2
De oorzaken van vermijdbare sterfgevallen op het slagveld verschillen niet zoveel van de mogelijke verwondingen van wetshandhavers/ SWAT-operators tijdens risicovolle wetshandhavingsoperaties.
De tactische EMS van vandaag
Tactische geneeskunde is een discipline en specialiteit geworden binnen wetshandhavingskringen. Gebeurtenissen met een hoog profiel, zoals Columbine, Virginia Tech, Aurora Movie Theater en talloze andere “active shooter” incidenten hebben de manier waarop de rechtshandhaving opereert veranderd.
Er zijn twee belangrijke verschuivingen geweest in de doctrine met betrekking tot SWAT en rechtshandhaving operaties in de afgelopen 10 jaar. Eén verandering was gericht op het agressief achter actieve schutters aan gaan met alle middelen die toevallig voorhanden zijn, in plaats van te wachten op een SWAT-team.
De tweede is het erkennen van de noodzaak van medische rampenplannen. Dit omvat de opleiding van officieren/agenten in de grondbeginselen van “zelfzorg” en “buddy care” met de nadruk op het onder controle houden van bloedingen.
Een ander aspect van deze doctrineverschuiving is het opnemen van organische middelen (de tactische arts), en het betrekken van, of op zijn minst het op de hoogte brengen van lokale EMS, ziekenhuizen over wetshandhavingsoperaties die een hoog risico op letsel hebben. SWAT-teams hebben in toenemende mate een toegewijde tactische medische component als onderdeel van hun opstelling.
Sommige wetshandhavingsinstanties (LEA) hebben besloten om officieren naar de EMT-school te sturen, of specifieke tactische medische lessen. Dat kan een werkbare oplossing zijn; het is echter onwaarschijnlijk dat die individuen de ervaring en de vaardigheid in het beoordelen van patiënten hebben die nodig zijn om de beste medische behandelaar te zijn die ze kunnen zijn.
Het kan zinvoller zijn om een ervaren arts op te leiden om in een warme zone-omgeving te werken en het werkterrein van die persoon als de medic te behouden.
Tactische EMS-modellen
Er zijn talloze werkbare modellen voor het opnemen van een medisch rampenplan voor wetshandhavingsoperaties. Enkele van de meest voorkomende modellen zijn hieronder opgesomd:
Officier-Agent/medicus- beëdigde LEO met ofwel een dubbele rol als “operator” en medic, of strikt als medic; maar heeft rechtshandhavingsbevoegdheden en kan zichzelf zeker beschermen tegen potentiële bedreigingen.
- Agentschap contract: LEA heeft een contract of memorandum van overeenstemming (MOU) met een lokale EMS-aanbieder om “up-close” medische zorg te verlenen. Sommige agentschappen zetten de medici door middel van een Reserve Officer school, zodat ze kunnen worden bewapend als LEOs.
- Individueel contract: Een individu of een team bestaande uit individuen die ofwel een contract of MOU tussen hen en de LEA die dekking voor SWAT-missies en opleiding.
- ALS Standby: Geen Tactical Medics, maar ALS-eenheid zal in de buurt stage lopen en reageren als scène is beveiligd door rechtshandhaving.
Leren over Tactische EMS
Er zijn velen in het EMS-veld die de optie zouden willen verkennen om op het gebied van de tactische geneeskunde te komen. Naast de medische opleiding die men al heeft, zoals arts, verpleegkundige, paramedicus of EMT, is het zeer aan te bevelen om specifieke tactische medische opleiding aan te schaffen.
Programma’s zoals NAEMT Tactical Combat Casualty Care (TCCC) en andere zijn één tot twee dagen lang en zijn goed ontvangen door de EMS-gemeenschap. De International School of Tactical Medicine (ISTM) biedt een 2 weken durend intensief programma gericht op medische beroepsbeoefenaars die een basistraining nodig hebben over wetshandhavingsoperaties, en hoe te werken binnen een wetshandhavingsteam als de medic.
De nadruk in dit programma ligt op ervoor te zorgen dat de tactische situatie wordt opgelost en EMS-verleners niet in gevaar worden gebracht. Er zijn veel vaardigheidssessies en tactische / medische scenario’s om de geleerde kennis onder stressvolle omstandigheden te testen.
De tactische medic
De Tactische Medic is de logische liaison met de EMS-middelen ter plaatse die rechtshandhavingsoperaties ondersteunen. Typisch zal de Tactical Medic een persoonlijke ontmoeting hebben met EMS ondersteunende eenheden als ze beschikbaar zijn.
Het is noodzakelijk dat EMS-verleners niet in gevaar worden gebracht en geen scène mogen betreden waar een schutter is, of waar andere bedreigingen nog steeds mogelijk zijn. In een situatie van een actieve schutter is de plaats delict niet langer een gevarenzone als de dreiging eenmaal is weggenomen. Een snelle controle door een SWAT-team kan deze veronderstelling bevestigen.
Als er aanzienlijke slachtoffers zijn, moet de volgende prioriteit zijn om de hulpverleners snel en veilig naar de plaats delict te begeleiden naar de nieuw gecreëerde “warme zone”. Zij werken nauw samen met de Tactical Medic gedurende het hele gebeuren.
Scenario van een tactische missie
Bij een typische hypothetische SWAT-operatie zijn er verschillende fasen en stappen die ruim voor de “hit” plaatsvinden. Meestal is de missie een geplande huiszoeking met hoog risico of een arrestatiebevel. Na het krijgen van een “waarschuwingsbevel”, komen de SWAT-team operators en alle ondersteunende elementen (medisch, communicatie, onderhandelaars, enz.) gewoonlijk samen op een Forward Staging Area (FSA).
Er zal een briefing plaatsvinden, waarbij missiedoelen, onderwerpen en doelwit-locatie lay-outs worden doorgenomen. De tactische arts belt dan de lokale EMS transport provider om een ALS ambulance in de buurt van de locatie te laten komen.
In de meeste gevallen, als EMS van tevoren op de hoogte is gebracht, zijn ze welkom bij de briefing. De plaatselijke EMS-ploegen krijgen instructies en een communicatieplan. In de meeste gevallen volgen ze het konvooi en zijn ze dicht bij de plaats van het doel.
Lokale ziekenhuizen en traumacentra worden ingelicht dat de missie plaatsvindt en dat ze alert moeten zijn in geval van slachtoffers.
Ik heb bijna 200 SWAT-missies meegemaakt en gelukkig waren er geen vuurgevechten met gewonden.
Bij de meeste SWAT-missies hebben we een dag of twee om te plannen. De meeste grote stedelijke politie-afdelingen hebben een hoger percentage spontane SWAT-missies, zoals een bankoverval “gone bad” of een gebarricadeerd subject.
Samenvatting
Tactische geneeskunde is een opwindend en evoluerend veld van spoedeisende geneeskunde. Overweeg eens een les tactische geneeskunde te volgen om te zien of u tegen deze taak opgewassen bent.
- NAEMT Tactical Combat Casualty Care (TCCC) Curriculum, http://www.naemt.org/education/TCCC/tccc.aspx
- Kragh J et al. Practical use of Emergency Tourniquets to stop Bleeding in Major Limb Trauma Journal of Trauma, 2008:64; 30-50 http://www.smcaf.org/InPressKragh.pdf
Wanneer je op een operatie bent en je kunt alleen meenemen wat je kunt dragen, wat kies je dan? Download onze lijst met wat elke tactische medische kit zou moeten hebben: