Stop met zeuren over hypergamie (& doe dit in plaats daarvan)

Hypergamie is een fundamentele, aangeboren vrouwelijke drang, om mannen te zoeken die “beter zijn dan zijzelf”.

Hypergamie beïnvloedt hoe vrouwen daten en opereren op de seksuele markt, evenals hoe aantrekkingskracht en machtsdynamiek fluctueren in langdurige relaties.

Toch wordt hypergamie vaak verkeerd begrepen.
Dus dit artikel legt uit wat hypergamie echt is, wat hypergamie voor jou betekent, en hoe je het kunt gebruiken.

Hypergamie en interseksuele dynamiek in een notendop:

• Vrouwen zoeken mannen met een hogere waarde
• Vrouwen zijn lauw voor mannen met dezelfde status
• Topmannen hebben de meeste opties (en de meeste dating power)
• Topvrouwen hebben de kleinste markt

Dat is het voorproefje.
Lees verder voor meer.

Het woordenboek van de machtsdynamiek definieert vrouwelijke hypergamie als:

Vrouwelijke hypergamie is het streven naar en/of de aantrekkingskracht die vrouwen voelen voor mannen die “beter zijn dan zijzelf”.

Kortom, vrouwen voelen zich aangetrokken tot mannen waar ze tegenop kunnen kijken.
Wat vrouwen willen om tegenop te kijken, kan variëren afhankelijk van haar persoonlijkheid of omstandigheden, maar meestal zijn inkomen, sociale status, intelligentie en fysieke eigenschappen enkele van de belangrijkste eigenschappen waarvan ze wil dat haar man er “beter” in is.

Sommige mensen ontkennen hypergamie of proberen het te framen als een vrouwenhatende constructie.
Welnu, deze commentatoren hebben het mis.
Hypergamie bestaat echt, het is duidelijk logisch vanuit evolutionair oogpunt, en het is bewezen door talloze studies en datapunten (om maar een voorbeeld te noemen, Buss, 2008)

Hypergamie ontkennen betekent de grondbeginselen van de menselijke natuur niet begrijpen.
Hoewel, sommige manosphere gemeenschappen richten zich alleen op vrouwelijke hypergamie, terwijl hypergamie ook bestaat bij mannen.

Mannelijke hypergamie is gebaseerd op uiterlijk

Mannelijke hypergamie is getest en bewezen (Buston en Emlen, 2003).

Maar dit is een geval van een studie die bevestigt wat je in je dagelijks leven kunt zien. Je hoeft maar om je heen te kijken om mannelijke hypergamie in werking te zien: mannen willen aantrekkelijke vrouwen. En het liefst nog aantrekkelijkere vrouwen dan zijzelf, en meer dan één van hen.
Dat is de mannelijke hypergamie.

Hell, het is de mannelijke hypergamie die onze beschaving heeft opgebouwd (zie forumpost)!

Kijk maar naar hoe hard veel mannen werken om dominantiehiërarchieën te beklimmen en hulpbronnen te vergaren.
Mannen werken harder dan vrouwen om hun eigen hypergamie te actualiseren.

Ook gedreven mannen zoeken partners die “beter zijn dan zijzelf”, zij het dat “beter” meestal betekent “er beter uitzien” vanuit een fysiek perspectief.

In eenvoudige bewoordingen:
Mannelijke hypergamie ruilt status, macht en middelen voor uiterlijk. Vrouwelijke hypergamie ruilt uiterlijk voor status, macht en middelen.

Laten we eens wat dieper graven.

Hypergamie & (Dating) Macht

Laten we ons de maatschappij eens voorstellen als een grote piramide.

Eigenlijk, laten we een vereenvoudigde versie van twee piramides tekenen:

Aan de onderkant zitten de mensen met de minste status, uiterlijk en middelen.

Hypergamie (en biologie) dicteert dat op het laagste niveau van de piramide, vrouwen aan de onderkant veel meer macht hebben dan mannen aan de onderkant, omdat mannen gelukkig zijn met vrouwen met dezelfde status. Maar vrouwen, tja… Die raken niet al te opgewonden van hun mede-mannen met een lage waarde :).
In het midden van de piramide hebben vrouwen nog steeds meer macht dan mannen in de middelste lagen.

Over het geheel genomen hebben vrouwen, als de vraag op de seksuele markt, meer macht als het gaat om daten en relaties.

Hoewel, aan de top keert de machtsverhouding om en worden mannen machtiger.
Topmannen worden machtiger -veel machtiger-.

In termen van potentieel om partners aan te trekken, doen macht en middelen er voor mannen meer toe dan uiterlijk om aan de top van de piramide te komen.
Weinig of geen model kan een gemiddeld uitziende tycoon -misschien zelfs een lelijke- neuken.

Dit alles gaat terug tot de biologie.
Omdat mannen niet bijna een jaar hoeven te wachten om zich weer voort te planten, kunnen ze meerdere vrouwen per dag bezwangeren. In het geval van oude koningen en sommige moderne tycoons, is dat precies wat er gebeurt.

Vrouwen dragen in plaats daarvan de volledige last van de voortplanting, zowel in tijd als in middelen. Mannen kunnen voor hun nageslacht zorgen, maar vrouwen moeten dat. Dit betekent dat vrouwen veel meer bezig zijn met het veiligstellen van hulp en middelen dan mannen.

En dat, mijn vrienden, is de kern van vrouwelijke hypergamie.
In omgevingen waar hulp of middelen schaars zijn, krijgt hypergamie een enorme stimulans, en zal ze graag in de rij staan voor een of andere top dog mate (maar, zoals we later zullen zien, leven we vandaag de dag niet in zo’n omgeving).

Hypergamie en monogamie

De evolutionaire psychologie is duidelijk:

Vanuit een oogpunt van voortplanting en in een samenleving met grote verschillen in hulpbronnen, is het beter voor een vrouw om de 10e vrouw van een koning te zijn dan de eerste vrouw van een koning (Kanazawa en Miller, 2007).

Het betekent dat strikte monogamie de macht van zeer aantrekkelijke en succesvolle mannen vermindert.
Omdat die supertopman anders vrijelijk en openlijk zijn eigen harem zou kunnen hebben.

Monogamie kan de macht van aantrekkelijke vrouwen vergroten, omdat er veel druk zal zijn op zijn zeer succesvolle mannelijke tegenhanger om zich aan haar te binden (plus het rechtssysteem helpt haar in geval van scheiding).

Monogamie is ook goed voor doorsnee mannen, omdat doorsnee vrouwen minder tijd zullen spenderen aan het begluren van mannen van hoge kwaliteit die, gemiddeld genomen, eindigen met vrouwen van hoge kwaliteit.

En voor mannen van zeer slechte kwaliteit?
Wel, die doen het slecht in bijna elk relatiesysteem.

Hoewel, de instelling op zich heeft geen onbeperkte macht. Instellingen en wetten volgen meer de cultuur dan andersom. En het is meer de verdeling van middelen die van invloed is op hypergamie en monogamie.
En het werkt als volgt: hoe schever de verdeling van middelen is, hoe meer hypergamie loont en de norm wordt.
Aan de andere kant, hoe beter de middelen verdeeld zijn, hoe minder hypergamie de vrouwen voedt. In dat geval hebben vrouwen liever een man alleen voor hen en versterken overeenkomst en “liefde” de monogamie -al zijn mensen sowieso zelden 100% monogaam, en mannen al helemaal niet-.

Does Hypergamy Apply to Wealth or Genes?

Waarschuwing: enige theorie in het vooruitzicht.

Dieren verschillen op het gebied van “mannelijke ouderlijke investering”, zoals hoeveel mannetjes investeren in hun partner en in het helpen opvoeden van de kinderen.

Menselijke mannetjes zitten ongeveer in het midden van de schaal als het gaat om mannelijke ouderlijke investering. Ze investeren niet zo veel als vrouwen, maar wel behoorlijk veel.
Dit is cruciaal om daten en hypergamie te begrijpen.

In de natuur paren de vrouwtjes van soorten die geen hulp van de mannelijke soortgenoten kunnen verwachten alleen op basis van genen (d.w.z.: uiterlijk, lichaamsbouw, dapperheid, sluwheid en elke andere aantrekkelijke eigenschap).
Bedoeling: als vrouwen geen hulp kunnen krijgen bij het grootbrengen van nageslacht, paren ze op basis van genen en aantrekkingskracht.

Maar let nu even op, dit is ook cruciaal: aantrekkingskracht is niet alleen wat zij leuk vindt, maar voor een groot deel ook wat andere vrouwen leuk lijken te vinden.
Waarom?
Omdat zij nakomelingen wil die ook gemakkelijk een partner kunnen vinden om zich verder voort te planten.

Dus, vrouwelijke aantrekkingskracht is zeer sociaal: wat zij leuk vindt wordt sterk beïnvloed door wat andere vrouwen leuk lijken te vinden. Daarom is er ook een sterk cultureel element in wat vrouwen (en mannen) al dan niet aantrekkelijk vinden. Uiterlijk is een proxy voor hoe waarschijnlijk het is dat hij – en op zijn beurt, zijn kinderen – in staat is andere vrouwen te bezwangeren.

Maar nu de hypergame wending.
Sommige mannelijke soorten helpen vrouwtjes wel bij het grootbrengen van kinderen. Als dat het geval is, screenen vrouwtjes die hulp van mannetjes kunnen verwachten, mannen ook op zijn hulpbronnen en de beschikbaarheid van die hulpbronnen. Commitment is de maatstaf voor de beschikbaarheid van die hulpbronnen.
Dit geldt voor menselijke vrouwtjes, die bewijzen van liefde en zorgzaamheid zoeken als teken van commitment.

Vrouwen voelen zich niet alleen aangetrokken tot hulpbronnen op zich, maar ook tot gedragingen die waarschijnlijk zullen leiden tot macht en hulpbronnen, zoals gedrevenheid, dominantie, kracht, intelligentie, enz.
We kunnen speculeren dat een van de redenen waarom vrouwen niet houden van mannen wier leven om hen draait, is dat die mannen minder geneigd zijn om dominantiehiërarchieën te beklimmen en hulpbronnen te vergaren (dat wil zeggen: te veel op hen gericht betekent minder gericht op andere levensinspanningen).

Hot Bodies & Fat Wallets: She Wants It All

Wat we hierboven hebben uitgelegd betekent dat, bij mensen, vrouwen zowel goede genen zoeken (deels vertegenwoordigd door een goed uiterlijk) als overvloedige middelen (geld en de sociale status die helpt om die middelen te krijgen).

Sommige auteurs speculeren dat vrouwen twee verschillende en afzonderlijke datingstrategieën nastreven op de seksuele markt: goede genen van sexy mannen en middelen van rijke mannen.
Er is enig bewijs dat sommige vrouwen inderdaad meer geneigd zijn om buiten hun toegewijde relatie te copuleren wanneer ze op hun hoogtepunt van vruchtbaarheid zijn, wat zou kunnen wijzen op een strategie om middelen te krijgen van haar stabiele partner en betere – of gewoon diverse – genen.

De twee strategieën zijn echter niet verschillend en lopen niet parallel. Een vrouw zoekt beide, en ze zal het gelukkigst zijn met zowel goede genen als voldoende middelen.
Dat wil niet zeggen dat ze helemaal niet vreemd zal gaan als ze met een knappe, rijke en machtige man is: er is altijd een voordeel in genetische diversiteit. Maar het betekent dat ze veel minder snel vreemd zal gaan als hij veel middelen heeft, geweldige genen of beide -er is sowieso een overlapping tussen die twee-.

Hot Abs VS Resources: Which Wins?

Wanneer ze niet beide kan hebben, suggereren studies dat vrouwen meer belang hechten aan status dan aan uiterlijk.

Wanneer de status vergelijkbaar is, of wanneer de status moeilijker te verkrijgen is -zoals vaak het geval is in rijke westerse samenlevingen-, geven zij de voorkeur aan het uiterlijk.

Natuurlijk zijn er vele invloeden in het spel, waaronder haar tijdsbestek -korte termijn versus lange termijn-, en de omgeving.
In schrijnende omgevingen met weinig middelen, staan middelen op de voorgrond.
In omgevingen met gelijkmatig verdeelde middelen, zoals sommige ontwikkelde landen, zal het uiterlijk het relatief beter doen.

Dit is (waarschijnlijk) een van de redenen waarom je veel meisjes uit rijke landen hoort zeggen dat ze niet om geld geven -soms liegen ze toch gedeeltelijk-, maar je hoort het lang niet zo vaak van vrouwen in armere landen.

Zijn mannen minder hypergaam?

De evolutie heeft ervoor gezorgd dat vrouwen hypergaam zijn, omdat dat goed voor ze is.
En voor de soort.

En denkt u intussen dat mannen gewoon zijn gebleven, omdat de evolutie hen niet heeft gevormd om te zoeken wat het beste voor hen is?
Natuurlijk niet.

Mannen zoeken ook naar een zo hoog mogelijk seksueel rendement.
Hoewel, wat de mannelijke opbrengsten maximaliseert is anders dan wat de vrouwelijke seksuele opbrengsten maximaliseert, zodat “hypergamie maken” er veel anders uitziet -tenminste in zuiver seksuele termen-.

Dit komt omdat:

1. Mannen kunnen nog steeds baat hebben bij seks met vrouwen met een lagere SMV: dit komt door een dispariteit in toevallige seksopbrengsten tussen de twee seksen. De meeste mannen zijn blij om seks te hebben met veel vrouwen, waaronder een aantal van lagere waarde
2. Mannen geven minder om de middelen van vrouwen: omdat mannen niet “opgescheept” worden met de baby, kan het voeden van die baby egoïstisch “niet hun probleem” zijn
3. Vrouwen van lagere waarde zullen minder snel afdwalen: zelfs in relaties hebben mannen de neiging om zich meer op hun gemak te voelen met vrouwen die “minder” zijn dan zij, omdat deze vrouwen gemakkelijker te controleren zijn en minder snel zullen afdwalen (lees de wetenschap van vreemdgaan hier).

En hier is de video-versie van deze passage:

Het is dus duidelijk niet zo dat mannen minder om haar geld of status geven omdat ze “aardiger” of “minder manipulatief” zijn.
Mannen en vrouwen hebben gewoon verschillende drijfveren, waaronder verschillende mogelijkheden om vreemd te gaan en te manipuleren.

Mannen hebben even egoïstische strategieën ontwikkeld als vrouwen hebben, dus gebruik hypergamie niet om vrouwen te haten. Haat het spel, als je wilt, maar niet de spelers.
Of, veel beter, leer gewoon van het spel en de spelers te genieten.

Leidt hypergamie tot vreemdgaan?

Ik heb vaak het gevoel gehad dat Red Pill auteurs die over hypergamie praten, gedreven worden door angst.

De angst om bedrogen te worden.
En sommige mensen die over dating en verleiding schrijven, wakkeren die angst juist aan met slechte informatie.

Sommige blogs, en zelfs sommige (iets meer) wetenschappelijke boeken zoals Sperm Wars, gebruiken de vaak verkeerd geciteerde statistiek dat “30% van de kinderen niet door hun partner wordt verwekt”.
Het is geen verzonnen getal, er zit wat onderzoek achter. Zie bijvoorbeeld de 25% en 30% studies.

Hoewel, de cijfers zijn cherry-picked en misleidend.
Deze publicaties citeren statistieken zoals die van vaders die hun kinderen testten omdat ze twijfelden aan hun vaderschap. Dat is natuurlijk dom of te kwader trouw omdat het geen representatieve steekproef is (lees ook How to Lie With Statistics).

Bangheid verkoopt tenslotte goed, en het werkt om gemeenschappen te creëren. De gouden oude ingroup VS outgroup, waarbij de outgroup gemeen en onbetrouwbaar is en “wij” goed, je weet wel.

Maar terug naar ons nu: hoe zit het met feitelijke onderzoeken?
Michael Gilding schat de niet-vaderschapspercentages op tussen de 0.7% en 2%.
Andere schattingen, in de gevallen van vaders die er zeker van zijn de werkelijke vaders te zijn, varieert het van 1,9% tot 2,9%.

Laten we zeggen dat, op de totale bevolking, het van 1% tot 3% is. Kan lager zijn als je je veilig voelt bij je echtgenoot. En veel hoger, ongeveer 1 op 3, als je het niet zeker weet (maar kijk uit dat je niet paranoïde bent).

Nu begrijp me niet verkeerd, dit zijn nog steeds hoge getallen naar mijn mening, maar ze zijn ver verwijderd van de paniekzaaierij, vingerwijzen, en slut-shaming van sommige manosphere auteurs.

Bottom line:

Vaderschap zonder vaderschap bestaat echt.
Maar lang niet zo erg als sommige auteurs suggereren.
Het is zelfs waarschijnlijker dat het de man zal zijn die vreemdgaat en niet de vrouw. Vooral als hij een hoge status heeft.

Wie wordt er bedrogen?

Uit studies blijkt dat mannen uit de lagere klassen het meest worden bedrogen.

En dat is logisch vanuit het oogpunt van hypergamie: vrouwen zoeken mannen uit hogere sociale klassen. En mannen uit lagere klassen hebben gewoon veel meer mannen die hoger scoren dan zij.

Dus hier is je eerste aanwijzing om niet bedrogen te worden:

Gerespecteerde theorieën in de evolutionaire psychologie stellen ook dat vrouwen die vreemdgaan soms uit zijn op betere genen -de “sexy zoon”-hypothese-.
Slim, knap, atletisch, gezond, etc. etc. zijn helpt dus ook-.
Onderzoekers wijzen erop dat hogere risico’s op niet-vaderschap ook voorkomen bij niet-getrouwde stellen, stellen die vaak fysiek ver van elkaar af staan en stellen met gelijktijdige partners (no shit Sherlock, eh? :).

Hoe kies je een veilige partner

Nu hebben vrouwen, geholpen door onze huidige PC-maatschappij, een mooie methode om hun sporen te verwarren. Het nieuwe schild is dit: we zijn allemaal hetzelfde, en als je zinspeelt op het classificeren van vrouwen als lagere of hogere kwaliteit, ben je seksistisch, racistisch of onverdraagzaam.

Natuurlijk heeft onverdraagzaamheid er niets mee te maken.
En net zo goed als er vrouwen van hoge kwaliteit en vrouwen van lagere kwaliteit zijn, zo zijn er vrouwen die meer kans hebben om vreemd te gaan en vrouwen die minder kans hebben om vreemd te gaan.

En ja, sommige vrouwen -en sommige persoonlijkheden- gaan meer vreemd dan anderen. Feestmeisjes en vrouwen wier ouders vreemdgingen, lopen bijvoorbeeld meer risico.
Ik heb uitgebreid geschreven over ontrouw, en als je geïnteresseerd bent in het vinden van een trouwe partner, begin dan hier:

• Hoe vind je een trouwe partner

Waarom je je geen zorgen moet maken over hypergamie

Hypergamie zal nooit naar nul gaan.

Maar er zijn veel factoren die de invloed ervan beperken.
In het kort zijn dat:

• Rijke samenlevingen verminderen de hypergamie: Het comfortabele leven en de vakanties die vrouwen in veel westerse samenlevingen hebben, verlichten voor veel westerse vrouwen de behoefte om te trouwen. Daarom zeggen westerse vrouwen altijd voorrang te geven aan liefde boven geld
• Socialistische regeringen verminderen hypergamie: omdat in de basisbehoeften van vrouwen wordt voorzien door de staat, hoeft ze minder te rekenen op rijkere / machtigere mannen (Ghodsee, 2018)
• Homogamie compenseert hypergamie: Homogamie is de neiging om te trouwen met partners die in een aantal belangrijke opzichten lijken op hoe wij zijn. Er is een litanie van onderzoeken (Byrne et al., 1966), om aan te tonen dat individuen er de voorkeur aan geven om te paren met vergelijkbare individuen, wat vooral waar is wanneer vrouwen langdurige partners evalueren (Regan et al., 2000).
• Vrouwelijke hypergamie wordt beperkt door haar eigen SMV: als het gaat om fysieke schoonheid, kennen vrouwen hun realistische seksuele marktwaarde. Dat betekent dat ze niet echt voor de top van de top gaan, zoals sommige auteurs verkeerd opvatten. Een gemiddeld meisje heeft geen zin om achter een six-packed miljardair of een superster aan te gaan, omdat ze weet dat haar kansen klein zijn.
• Vrouwelijke hypergamie wordt beperkt door de voorkeur van topmannen voor topvrouwen: mannen met een hogere status geven in de eerste plaats de voorkeur aan goed uitziende vrouwen, en als ze de keuze hebben, geven ze ook de voorkeur aan goed uitziende en hoog-status vrouwen. Dat geldt vooral voor meer relatiegerichte mannen, en uit studies blijkt dat mannen bijna net zo kieskeurig zijn als vrouwen als het op relaties aankomt (Swami, 2015). En dat beperkt ook enigszins de kansen van vrouwen om met mannen met een hogere SMV naar bed te gaan.
• Verliefdheid vermindert hypergamie: vrouwen worden wel verliefd. En uit onderzoek blijkt dat verliefde vrouwen als het ware oogkleppen dragen als het om andere mannen gaat (Gottman, 2016).
• Goede relaties beschermen tegen hypergamie: tijd doorbrengen in een goede relatie verhoogt het sociaal kapitaal, waardoor de drang naar hypergamie wordt bestreden (Gottman, 1999).
• Haar persoonlijkheid: sommige vrouwen zijn minder statusbewust dan andere, en sommige vrouwen zullen minder snel vreemdgaan.

Ten slotte is er dit ding genaamd “leven”, en serendipiteit.

Een studie van Eastwick en Finkel toont aan dat in een speed dating omgeving er weinig overlap was tussen wat vrouwen zeiden dat ze wilden en met wie ze eindigden -en hetzelfde voor mannen-.

Ik vermoed dat dit niet veel te maken heeft met aantrekkelijkheid, maar gewoon omdat, je weet wel, mensen hebben voorkeuren… Maar dan komt het leven in de weg te staan. En ze ontmoeten een leuke meid of jongen, of ze willen zich settelen, of de opties zijn niet zo goed als ze hoopten.
En cognitieve dissonantie (Festinger, 1957) doet de rest: ze overtuigen zichzelf ervan dat het een geweldige optie is, en ze zijn gelukkig.

Dank God voor Hypergamie

De bovenstaande verzachtende factoren heffen de hypergamie van vrouwen niet helemaal op.

Ja, uiteindelijk wil ze een geweldige man.
En ze zal gelukkiger zijn met een man met een wat hogere waarde.
En God zij dank!
Wat voor een vrouw, en wat voor een toekomstige moeder zou ze zijn als ze niet zou proberen haar rendement te maximaliseren?

Als je dat niet goed vindt, kun je een paar vrouwen met weinig hypergamische drift in de wereld vinden.
Ik kan je zelfs vertellen waar je ze kunt vinden.
Ze zitten vaak bij McDonald’s en KFC. En blijf uit de buurt van universiteiten als je ze wilt ontmoeten: ze zijn gestopt met de middelbare school. Ze kijken ook graag TV, en hebben 2 kinderen van de plaatselijke crackhead.

Be my guest.

Hoge Status: The Hypergamy Slayer

Guys moeten zich niet te veel richten op hypergamie.

Om te beginnen, omdat ze het niet kunnen beheersen.
Tweede, omdat het niet zo veel uitmaakt in de meeste Westerse landen. En ten derde, omdat ze er onzeker door overkomen.

Case in point:

Leer wat het is, weet hoe en het werkt, en ga dan verder met je ding doen: aan jezelf werken, en de beste man zijn die je kunt zijn.

Want hier is de clou: mannen met een hoge status houden van hypergamie.

Zij kunnen dankzij hypergamie een ton neuken.
En zelfs als ze besluiten relatiemannen te zijn, houdt hypergamie hun vrouwen loyaal.

SUMMARY

De vrouwelijke hypergamie is een hot topic in Red Pill kringen.

Maar ik vind het besproken met een beetje te veel misogynie en met te weinig wetenschap.

Veel gegevens en onderzoek suggereren dat vrouwen inderdaad op mannen vallen die “beter” zijn dan zij: hypergamie is echt.
En het is ook echt bij mannen.
Maar omdat beiden worden beperkt door hun eigen seksuele marktwaarde, daten jongens en meisjes vaak met elkaar rond dezelfde waarde. En omdat de natuur pair bonding heeft ontwikkeld om ons een tijdje bij elkaar te laten blijven, worden ze uiteindelijk ook vaak verliefd en soms zelfs (een tijdje) gelukkig samen.

Als het je nog niet is opgevallen, de meerderheid van de mannen eindigt uiteindelijk toch met een vrouw. En de meesten van hen verwekken hun eigen kinderen.

Bottom line:

Focus op het worden van een man met een hoge status die kan profiteren van hypergamie in plaats van een man te worden die erover klaagt.