Een glinsterende koperen feesttent overspant de ingang, boven de massief koperen deuren. Boven de feesttent bevinden zich drie grote boogramen. De bouwmaterialen omvatten marmer uit Italië, Vermont en Texas, kalksteen uit Indiana en graniet uit Maine voor de Corinthische zuilen.
Het interieur heeft een lobby van drie verdiepingen versierd met zuilen, een brede centrale trap met trompe l’oeil albasten leuningen en balusters, lampen, fluwelen gordijnen, en glas-in-loodramen van kunstmatig “Chartre Blue” in de foyer. Allegorische schilderijen van de Hongaarse muurschilder Willy Pogany sierden oorspronkelijk het plafond en de muren.
De grootste van twee kristallen kroonluchters, opgehangen aan de tweede verdieping, is afkomstig uit het oorspronkelijke New Yorkse Waldorf Astoria uit de jaren 1880; hij is dertien voet hoog en tien voet breed, en wordt verlicht door 144 gloeilampen die weerkaatsen op 4.500 hangende kristallen druppels.
De grote trap is het belangrijkste kenmerk van de drie verdiepingen tellende lobby. Overdag stroomt het zonlicht naar binnen en verlicht de lobby. Een immense kristallen kroonluchter schittert als de zon ondergaat. Aan drie kanten van de lobby staat een formatie van marmeren zuilen met daarop een balkon. Een bijna hemels plafond had werkelijk door machines gegenereerde wolken en lichtpunten die fonkelden als sterren.
Filmpaleis architect John Eberson droeg bij aan het ontwerp voor het auditorium. Hier betreden de theaterbezoekers de omgeving van een avond in Venetië met een replica van de Rialtobrug over het podium. Boven de zitplaatsen is een plafond van 80 voet dat een open hemel-effect mogelijk maakt met sterren en bewegende wolken die oorspronkelijk werden geprojecteerd met een “Brenkert Brenograph”, een projectieapparaat dat $290 kostte (in dollars van 1920). Verlichte glas-in-lood ramen langs de wanden met grotten, bogen en zuilen die het motief van de binnenplaats simuleren.
Op 26, 27 en 28 september 1972 speelde de Grateful Dead drie concerten in het Stanley Theater die bij de fans hoog aangeschreven staan. Een opname van de middelste show van 27 september werd officieel uitgebracht in 1998 als Dick’s Picks Volume 11.