St. Adalbertus, oorspronkelijke naam Vojtěch, (geboren 956, Libice?, Bohemen -gestorven 23 april 997, bij Gdańsk, Polen; heilig verklaard 999; feestdag 23 april), eerste bisschop van Praag van Tsjechische afkomst.
Afstammend van de Slavník vorsten van Bohemen, werd hij opgeleid in de theologie in Maagdenburg (Duitsland). Bij zijn confirmatie kreeg hij zijn naam van St. Adalbert, eerste aartsbisschop van Maagdenburg. Adalbert, die in 982 tot bisschop werd gekozen, bevorderde de politieke doelstellingen van Boleslav II, vorst van Bohemen, door de invloed van de kerk uit te breiden tot buiten de grenzen van het Tsjechische koninkrijk. Hij trachtte de normen van het kerkelijk leven te verbeteren, maar vond bij zijn landgenoten weinig begrip voor zijn verheven idealen.
Kritiek op de oppervlakkige houding tegenover het christendom die in het land heerste, vertrok Adalbert in 988 met de bedoeling het ascetische leven van een monnik te leiden. Op pauselijk bevel keerde hij in 992 terug en vond weinig verandering. Hij kwam in scherp conflict met een deel van de adel en werd waarschijnlijk betrokken bij de groeiende vetes tussen de Tsjechische koningen en de Slavník vorsten. Gedesillusioneerd verliet hij in 994 Bohemen opnieuw om missionaris te worden langs de Baltische kust, waar hij drie jaar later de marteldood stierf. Een verslag van Adalbert’s leven werd geschreven door zijn vriend en discipel St. Bruno van Querfurt.